پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : جام جم نوشت:
متولد 1360 و هنرآموخته هنرستان سوره است. او بازیگر خوش‌قریحه‌ای است كه اهالی تئاتر او را پیش از سینما و تلویزیون می‌شناسند.
جواد عزتی از 15 سالگی بازی در تئاتر را شروع كرده است. از كارهای
تلویزیونی‌اش می‌توان به سریال‌های «لطفا دور نزنیم»، «كمربندها را ببندیم»
و «مرد هزار چهره» اشاره كرد. از او در شب‌های ماه رمضان امسال، سریال
«سه‌دونگ سه‌دونگ» پخش می‌شود. سریالی كه توانسته نظر مخاطبان شبكه تهران
را به خود جلب كند. او در این سریال ایفاگر نقش مسعود پسر بزرگ خانواده
است. عزتی از این تجربه برایمان می‌گوید.
از ابتدا دغدغه بازیگری داشتید یا این كه بعدا اتفاقاتی افتاد و شما وارد این كار شدید؟
خیر. در من این علاقه وجود داشت. برای همین هم از 15 سالگی به طور حرفهای و بی‌وقفه تئاتر كار كردم.
ولی با تمام اینها همیشه این طور نیست كه بشود در تئاتر كار كرد.
به هر حال واقعیت‌های زندگی آدم را وامی‌دارد به كارهای دیگری هم دست بزند.
بگذار سوالم را این طور بپرسم. نان تئاتر چرب‌تر است یا تلویزیون؟
نان تلویزیون دیده می‌شود و مشخص است ولی نان تئاتر معلوم نیست كه كی می‌آید و كی تمام می‌شود!
شما از ابتدا در آثار طنز بازی كردید یا بعدا پیش آمد و شما طنز را انتخاب كردید؟
خیر. برایم اتفاق افتاد. در تئاتر نقش طنز زیاد بازی می‌كردم، اما در
كارهای تصویری‌ام ترجیح دادم این اتفاق كمتر بیفتد. برای همین تا به حال
یكی در میان نقش طنز و جدی بازی كرده‌ام. چون من بازیگر هر دو گونه هستم.
برای مثال نقشم در سریال «مثل هیچ كس» و فیلم سینمایی «طلا و مس» با نقشم
در سریال «لطفا دور نزنیم» كاملا متفاوت بود.
برای انتخاب یك كار، مخاطب چقدر برایتان مهم است و اصلا چقدر او را در نظر می‌گیرید؟
به هر حال واقعیت این است كه مخاطب برای من مهم است و به او فكر می‌كنم چون
در نهایت از جانب آنها مورد قضاوت قرار می‌گیریم و اساسا برای آنها هم
كار می‌كنیم.
خب برویم سراغ «سه‌دونگ سه‌دونگ». چه شد كه در این سریال بازی كردید؟
پیش از این كار در سریال « قرارگاه مسكونی» با علیرضا مسعودی به عنوان
نویسنده همكاری داشتم و از طرف ایشان برای بازی در این مجموعه دعوت به
همكاری شدم. از شاهد احمدلو هم تنها فیلم «چند می‌گیری گریه كنی» را دیده
بودم. به هر حال چون می‌دانستم قصه، قصه خوبی است پذیرفتم كه در این سریال
بازی كنم. در بهمن 89 بود كه تصویربرداری «سه‌دونگ سه‌دونگ» آغاز شد.
به شاهد احمدلو به عنوان یك كارگردان، چقدر اعتماد داشتید؟
نسبت به ایشان اعتماد داشتم و در كار هم بسیار با هم راحت بودیم. شاهد،
كارگردان بسیار دانایی است و برای بازیگرش هم خیلی خوب وقت می‌گذارد و به
حرفهای آنها گوش می‌كند و هرگز دست بازیگرش را نمی‌بندد و اجازه خلاقیت به
او می‌دهد.
از نقش مسعود برایمان بگویید. مسعود نسبت به برادران دیگرش از احترام ویژه‌ای برخوردار است و حرفش بیشتر می‌رود. درست است؟
بله. اصلا این مسئله عمدی بود. چون در خانواده‌های سنتی ما معمولا احترام
برادر بزرگ‌تر واجب است و به او اهمیت بیشتری می‌‌دهند. به هر حال این نقش
را دوست داشتم و تجربه تازه‌‌ای برایم بود. ضمن این كه مسعود و خانواده‌اش
ما به ازای بیرونی دارند و از همین جامعه هستند.
معروف‌ترین نقشی كه شما تا به حال داشتید و خیلی‌ها هم آن را دیده‌اند نقش پیرمرد در سریال قهوه‌تلخ است. این نقش چطور شكل گرفت؟
این نقش از همان سال‌های بازی در تئاتر با من همراه است. در تئاتر من نزدیك
به شش یا هفت مدل پیرمرد بازی كرده‌ام، اما فكر می‌كنم حالا وقتش رسیده
است كه از هم فاصله بگیریم. چون نمی‌خواهم به یك بازیگر كلیشه تبدیل شوم.
فكر می‌كنم بیشتر كارهایی كه این پیرمرد انجام می‌دهد، متعلق به خودتان است؟
بله، همین طور است. من ذره‌ذره و به مرور چیزهایی به این تیپ اضافه كردم كه حاصلش چیزی شد كه دیدید.
اما در خیلی از نقش‌های جدی‌ای كه تا به حال بازی كرده‌اید، رگههایی از طنز دیده می‌شود مانند نقشی كه در فیلم «طلا و مس» داشتید؟
شاید اجرای نقش‌هایم نزدیك به هم بوده‌اند، اما هیچ‌وقت نقش تكراری و
یكنواخت بازی نكرده‌ام. برای همین یكی در میان نقش جدی و طنز بازی می‌كنم.
برای مثال نقشم در فیلم «آفریقا» با نقش‌های دیگرم فاصله دارد. اگر هم به
زعم شما رگههایی از طنز در آنها وجود داشته، حتما خود قصه ایجاب كرده
است.
كدام‌یك از نقش‌هایی كه تا به حال بازی كرده‌اید، به جواد عزتی شباهت بیشتری داشته است؟
نقش محمدحسن در سریال «مثل هیچ كس»، اما خودم نقشی را كه در فیلم «آفریقا» ایفا كردم بشدت دوست‌دارم و برایم ارزشمند است.
آقای عزتی، بازی در سریال مناسبتی آن هم از جنس رمضان چطور است؟
تجربه خوبی برای من بودند. چون این سریال‌ها خوشبختانه از جانب مخاطبان
تلویزیون مورد توجه قرار می‌گیرند و تا مدت‌ها هم در ذهن آنها می‌مانند،
اما فشار كار در این نوع كارها بسیار زیاد است و انرژی زیادی از گروه
می‌گیرد.
طنز در آثار تلویزیونی را بیشتر می‌پسندید یا كارهای سینمایی؟
به نظرم طنز كارهای تلویزیونی به مراتب از فیلم‌های طنزمان جلوتر است و
حداقل این است كه حرفی برای گفتن دارد. وگرنه طنز در سینما مدت‌هاست كه از
بین رفته است