سه تذکر آیت الله شاهرودی به کاندیداها: کاندیدایی مورد تایید است که تبعیض های موجود در کشور را بردارد

استاد برجسته حوزه علمیه مشهد سه تذکر مهم به کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری داشت و اظهارکرد: کاندیداها برخلاف دین و قانون حرفی نزنند،  از بزرگ تر شدن دولت نگویند، به ثروت و سرمایه داخلی تکیه کنند.
 
به گزارش انتخاب به نقل از شفقنا، آیت الله حاج شیخ مصطفی اشرفی شاهرودی معتقد است: مراجع، زمانی می توانند کسی را تایید کنند که اولا آن کاندیدا خط و مشی دینی داشته باشد، ثانیا با برنامه ریزی و سیاستگذاری، تبعیضات بسیار که در کشور انجام شده را بردارد، ثالثا موازین شرعی را رعایت کند. مراجع اگر این اطمینان را داشته باشند که کاندیدایی هست که دل برای کشور می سوزاند و در صدد رونق اقتصادی کشور و پیاده کردن باورهای دینی است، یقینا او را تایید می کنند.
 
آیت الله حاج شیخ مصطفی اشرفی شاهرودی در گفت وگو با شفقنا به کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری توصیه های اخلاقی کرد و گفت: شکی نیست که انقلاب اسلامی بر اساس رهنمودهای روحانیت و در راس آن مرحوم امام خمینی (ره) به سامان و فرجام رسید و در کشور تحولی بزرگ شکل گرفت؛ همه روحانیون که در نهضت ها انقلاب شرکت کردند، مسیر حکومت در حال حرکت به سمت حکومت علوی و دینی بود، اما متاسفانه دیری نپیمایید تا اینکه آن تخیرات و اهداف همه به بوته نسیان سپرده شد و آن قیام همگانی متاسفانه به هدف و مقاصد اصلی نرسید؛ لذا هم اکنون شاهد هستیم که کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری به منظور جمع کردن رأی، کاَّن همه آن مسایل دینی به بوته نسیان شان قرار گرفته و خودشان را کاُّن از آن مباحث و اصول بری می بینند لذا باز هم برای آخرین بار به عنوان یک عالم دینی که عمری در فقه آل محمد(ص) و تفقه در دین صرف کرده، نکاتی را بیان می کنم.
 
تذکر اول؛ کاندیداها برخلاف دین و قانون حرفی نزنند
 
او ادامه داد: اولین نکته اینکه ما قانون اساسی تشکیل دادیم و در حفاظت قانون اساسی شش فقیه را در شورای نگهبان قرار دادیم و سپس پنج حقوقدان قرار دادیم که مبادا خدای ناخواسته آن مسیر اصلی که در قانون اساسی و براساس باور های دینی تدوین شده؛ بر خلاف دین در کشور تدوین شود و نه قانونی براساس مقررات اصول صد و چهارده گانه قانون اساسی در این کشور پا بگیرد. این باور و اساس را باید تمام کاندیداها مدنظر قرار دهند و به راستی براساس این باورها جلو بیایند تا اینکه هدف اصلی انقلاب به مقدار ممکن به ثمر برسد لذا من فقط بسنده می کنم به سه تذکر؛ تذکر اول اینکه کاندیداها برای اینکه خانم ها بیشتر به آنها رأی دهند اصرار بر این دارند که زن ها باید به سر کار بیایند و از خانه خارج شوند و مانند مرد ها در ادارات و در مدیریت کشور دخالت کنند در صورتی که اولا به صریح آیه قرآن، خداوند متعال می فرماید: «قَرنَ فی بُیُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجاهِلِیِّه الاولی…» در جای دیگر خدای متعال در قرآن می فرماید: «هُنَّ سَکَنٌ لَکُم…زن ها مورد سکون خلق الله هستند» خدای متعال می فرماید: «وَ جَعَل لَکُم مِن اَنفُسَکُم اَزواجا تَسکُنونَ اِلَیها؛ ما از بین خودتان و از جنس خودتان همسرانی برای شما قرار دادیم که شما با ملاقات همسرانتان آرامش و سکون در معیشت شما و در زندگی شما حاکم شود» خدای متعال در قرآن باز می فرماید: «هُنَّ لِباسٌ لَکُم وَ اَنتُم لِباسٌ لَهُنَّ…» پیامبر مکرم اسلام فرمودند: «تَناکَحوا تَناسَلوا تکثروا فاِنّی اباهی بِکُم الاُمَم و لو بالسقط» و در جای دیگر باز فرمود: «فرزندان را از شیر مادر بزرگ کنید زیرا شیر اثر در تربیت و در تفکرات بچه وشکل گیری معنوی بچه اثر بَیِّن دارد» حال سوال می کنم آیا آمدن خانم ها در مجامع دولتی و در اتاق های خلوت با مردان اجنبی نشستن؛ بر خلاف آموزه های قرآن هست یا نیست؟ اگر بگویید نیست که معنایش این است که آیات قرآن را کنار گذاشته اید یا تعبیر و تفسیر از پیش خود و رای خود می کنید که پیغمبر فرمود: «جایگاه کسی که آیات قرآن را به رأی خودش تفسیر کند، آتش جهنم است» یا باید شما این آموزه ها را کنار بگذارید یا تعبیرات خلاف واقع کنید یا اگر به قرآن باور دارید، به روایات متواتری که از پیامبر اکرم و ائمه خدا به ما رسیده، این باورها و اصول را به کار گیرید؛ سوال من این است که این اختلاط زنان با مردان در ادارات و مراکز خلوت با کدام اصلی از مبانی قرآن و آموزه های پیامبراکرم سازگار است؟! او اظهار کرد: براساس اصل بزرگی که در قانون اساسی ولایت فقیه است، کدام فقیه اجازه می دهد که زنان اجنبی با مردان اجنبی مختلط شوند و در فرصتی که برای آنان فراهم می شود، در کنار هم در ادارات و غیر ادارات بنشینند و به قول خودشان مجلس را با شوخی و مزاح و امثال ذلک بگذرانند؟!
 
استاد برجسته حوزه علمیه مشهد گفت: ممکن است عده بگویند؛ آن زمان گذشت، زن باید دارای سواد و معلومات شود، بی سواد و بی اطلاع از مسایل روز نباشد، در جواب عرض می کنم که کجای اسلام و کجای قرآن با آموختن زن ها و با فاضل شدن زن ها و با دانش و بلکه ترقیات آنها مخالفت کرده؟ ابدا چنین چیزی نیست. بزرگان زیادی از فقهای ما پاره ای از درس هایشان را نزد مادرانشان می خواندند و دختران مرحوم علامه مجلسی همه در حد اجتهاد بودند، دختران مرحوم کاشف الغطا همه دارای اطلاعات و معلومات فقهی بودند؛ هیچ وقت اسلام مخالف با فراگیری علم و دانش زنان نبوده بلکه اسلام با اختلاط زن با مرد مخالفت دارد.
 
او در پاسخ به اینکه عدم  حضور زنان در اجتماع مخالف حقوق بشر نیست؟ گفت: برای مسوولین و هر خردمندی کاملاً روشن است که حقوق بشر تنها یک دستاویزی برای استعمارگران است، چرا این حقوق بشر در آن شرایط سختی که به من خبر دادند در زندان های آمریکا هست یا در گواتمالا  اراذل را با بدترین شکنجه ها تربیت می کنند و به نام داعش و سران داعش به جان مردم می اندازند، دم از رعایت حقوق بشر نمی زنند؟! از آن گذشته، چطور عربستان سعودی اجازه نمی دهد که زن بی حجاب بیرون بیاید یا حتی رانندگی کنند بلکه باید با حجاب های سخت بیرون بیاید؛ این مخالف حقوق بشر نیست؟! چرا زمانی که صدام این همه جنایت کرد و شش میلیون شیعه را زنده به گور کرد یا با مواد منفجره گور های دسته جمعی درست کرد، سخنی از حقوق بشر برای صدام نگفت؟! در صورتی که در طول حکومت این نانجیب کاملا خبردار بودند، بدترین شکنجه ها را به مردم بدبخت وارد می کرد.
 
آیت الله اشرفی شاهرودی با طرح این پرسش که امروز کسی مانع دانش آموختن زنان و حضور آنان در اجتماعات تا حدودی که مهد خانواده خدشه دار نشود، شده است؟ گفت: به هیچ وجه مانع حضور زنان در اجتماع نیستیم؛ بر فرض از آموزه های دینی بگذریم یا خدای ناخواسته آیات و روایات را تفسیرهای برخلاف واقع انجام دهیم؛ یک سوالی می کنم آیا اگر زن در خانه بنشیند و وسایل آرامش برای مرد فراهم کنند و در مقابل فرزندانی را به دنیا بیاورند و برای تربیت فرزندان و محبت کردن به آنان وقت صرف کنند که در نتیجه فرزندان خوش استعداد، پر مهر و محبت به دنیا بیایند و در جامعه بر این اساس تربیت شوند و پست های مملکت را به دست بگیرند، بهتراست یا اینکه زنان بیایند در جامعه در کنار مردهای اجنبی بنشینند؟! اولا برایشان آوردن فرزند کاملا مشکل باشد که من نود درصد خانم ها حاضر را دیدم حاضر نیستند بچه بیاورند یا اگر هم بچه بیاورند به یک فرزند اکتفا می کنند، در نتیجه اولا کانون محبت در خانه تشکیل نمی شود؛  دوم به جای اینکه زن، فرزندان را پرورش دهد به دلیل اینکه سرکار می رود فرزند را به مهد می سپارد و از محبت مادری محروم می کند.
 
او افزود: زن برای دریافت پول یا برای تامین امور مادی خود در اداره حاضر شده و با مردان همسون شده که چه اثر نیک و خوشی باقی گذارد؟!  اولا چون خودش را از مرد مستغنی می بیند، به مجرد اینکه یک ناگواری کوچکی از مرد ببیند با مرد کلنجار می کند و آماده برای جداشدن از مرد می شود و زندگی را بدون مرد باقی می ماند با یک حالت دلخوری شدید و سردی کانون خانواده به وجود می آید؛ باید مقایسه ای کنیم بین قانونی که پیامبر و ائمه دین گفتند و آن خانواده های اروپایی که بی بند و باری و بی رقبتی به گرفتن همسر و تولید فرزند پیش آمد کرد، به طوری که فرزند هیچگونه عشق و علاقه ای به پدر و مادر ندارد و پدر و مادر هم هیچگونه احساس لذت و محبتی از نشستن با فرزند خودشان نمی کنند، در نتیجه مرد یا زن به تربیت و مانوس شدن با حیوانات پناه می برند؛ آیا آن زندگی بهتر است یا کانون خانواده ای که براساس آموزه های دینی تشکیل شده؟ آیا نتیجه اینگونه تقلیدها جز زیاد شدن طلاق در جامعه نیست؟! مسولین گمان می کنند که منشا این همه زیاد شدن طلاق و این همه از هم پاشیدگی خانواده ها چیست؟ این وضع تقلید از کشور های غربی چه تحفه ای برای ما آورد جز اینکه خانواده ها را از هم پاشید؟ جز اینکه مهر و محبت ها و عشق زن و شوهر به یکدیگر را کم کرد؟ و در نتیجه آن صفایی که مرد را عاشق فعالیت کند، از بین می رود و مبدل می شود به یک زندگی بی محتوا و سرد و بعد پناه بردن به سگ و گربه برای اینکه یک انسی با یک جنبنده ای پیدا کند یا اینکه برای خالی کردن خودشان از تفکرات، به شرب خمر و امثال ذلک پناه ببرند لذا من از آقایان کاندیداها تقاضا دارم چه کاندیدهای ریاست جمهوری و چه کاندیدا های شوراهای اسلامی شهرها که انقدر اصرار بر اینکه خانواده ها را از هم بپاشانند، نداشته باشند و انقدر اصرار نکنند بر اینکه زنان را از خانه بیرون کنند و در کنار مردان اجنبی قرار دهند، این قطع نظر از اینکه مخالف با آموزه های دینی ماست، با تشکیل خانواده های گرم و با محبت نیز کاملا تخالف دارد.
 
تذکر دوم؛ از بزرگ تر شدن دولت نگویند
 
استاد برجسته حوزه علمیه مشهد در تذکر دوم به کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری گفت: در هیچ کشوری مانند ایران دولت این چنین بزرگ نیست، به قول فردی که می گفت: «ژاپن با صد وچهل میلیون جمعیت هشتصد هزار کارمند دارد و ما با هشتاد میلیون جمعیت سه میلیون کارمند داریم» و این کارمندان هم مشکلات را برای ارباب رجوع زیاد کردند و هم حقوق های آنها تحمیل بر منابع کشور و گرفتن مالیات های سنگین از طبقات کارگر می شود. به قول یکی از نمایندگان مجلس، نصف جمعیت ایران حقوق بگیر دولتند. یکی از نمایندگان دیگر می گفت، این کشور با ابن همه منابع، ثروت، نفت وگاز، طلا و منابع دیگر نود درصد بودجه کشور صرف حقوق های دولت می شود و ده درصد باقی می ماند لذا من عرض می کنم که اولا چه خبر است؟ این دولت با این بزرگ شدن جز اینکه مشکلات ارباب رجوع را زیاد کرده، چه اثری ایجاد می کند؟ ثانیا به جای اینکه این منابع و ثروت های ملی به کارخانجات وسرمایه های کلان مبدل شود باید به کارهای عمرانی، کشاورزی و اقتصادی برای جوانان منجر شود.
 
او ادامه داد: بهترین خدمت این است که اولا از این حجم بزرگ دولت کاسته شود و ثانیا دولت را خدمتگزار و نوکر مردم قرار دهد نه ولی مردم! و نه اینکه تمام منابع کشور را در حقوق آقایان صرف کند. بنابراین یکی از مهمترین ضرورت ها در کشور اصلاح اداری و کم کردن تورم این ادارات و مودب بودن کارمندان در مقابل ارباب رجوع است. شوخی نیست که یک جوان پناهنده از عراق به انگلستان می گفت: «من بیست سال به عنوان پناهنده به انگلستان رفتم و هم اکنون دویست میلیون پوند سرمایه دارم و در طول این بیست سال تنها یک بار به اداره رفتم» این را با کشور ما مقایسه کنید، چقدر مشکلات در این کشور برای ارباب رجوع درست شده، چرا مردم را اذیت می کنند؟ او گفت: عضوی از وزرای امور خارجه در دولت های قبل به من گفتند که ما حساب کردیم، اگر نصف کارمندان وزارتخانه در منزل بنشینند و ما حقوق را دو دستی برای آنها بفرستیم، به صرف کشور است چرا که وقتی به اداره می آیند هم ماشین و هم تلفن اداره را مشغول می کنند، این چه وضعی است در کشور؟
 
تذکر سوم؛ به ثروت و سرمایه داخلی تکیه کنند
 
آیت الله اشرفی شاهرودی تذکر سومی به کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری داشت و گفت: ما چندان سودی از دشمنی ها نبردیم. خدای متعال در قرآن می فرماید: «اگر آنها دست صلح و دوستی دراز کردند، شما هم با آنها از این راه وارد شوید» به نظر من اگر بتوانیم ثروت کشورمان را در ایجاد کار برای مردم خود صرف کنیم، بهتر است تا اینکه از  بودجه های کلان برای دفاع از افرادی که بی وفایی شان نسبت به جمهوری اسلامی خوب روشن شده، استفاده کنیم؛ نظرم این است که باید با تعامل بهتر بتوانیم از دشمنی های دیگران بکاهیم و بودجه هایی که برای کمک دیگران داده می شود، برای ایجاد کارخانجات و سرمایه گزاری داخل کشور، برای اینکه جوانان ما بیکار نمانند و سرکار بروند، هزینه شود و ضمنا این اختلاف طبقاتی که متاسقانه در جمهوری اسلامی پیش آمد کرده کاهش پیدا کند و تقریبا چشم مردم به حکومت عدل علوی و یا اینکه عدالت همگانی روشن شود.
 
استاد برجسته حوزه علمیه مشهد در پاسخ به اینکه در دوره انتخابات از مرجعیت دینی چه انتظاراتی می رود؟ گفت: انتظارات کاندیداها این است که مرجعیت دینی آنها را تایید کنند تا رأی بیاورند، اما آقایان مراجع، زمانی می توانند کسی را تایید کنند که اولا خط و مشی دینی داشته باشد و ثانیا این تبعیض های زیادی که در کشور انجام شده، برداشته شود ثالثا اینکه رعایت موازین شرعی ضروری است و داخل کردن زن ها به خاطر اینکه رای زیادی داشته باشند، درست نیست.  مردم میل دارند که آرای مراجع خود را بدانند که براساس آن رأی دهند چون می دانند آقایان مراجع بیخود به کسی اعتماد نمی کنند و رای نمی دهند.
 
فردی که دلسوز کشور و پاببند به مباحث اسلامی باشد، مورد تأیید است
 
او در پاسخ به اینکه، صحیح است که مراجع عظام تقلید از یک شخص خاص که کاندیدای ریاست جمهوری است به هر دلیل حمایت کنند؟ گفت: در صورتی که کاندیدایی را اصلح بدانند و واقعا دلسوز کشور و پاببند به مباحث اسلامی بدانند، اگر تایید کنند به جاست.
 
آیت الله اشرفی شاهرودی در پاسخ به اینکه مراجع عظام تقلید همواره در طول تاریخ انتخابات ایران چند گونه کنش داشتند که نمونه ای  آن وجود دارد اما مراجع و علما چه کنش های پسا انتخاباتی باید داشته باشند و چه توصیه هایی را به کاندیداها و مردم ابلاغ کنند؟ اظهار کرد: کنش های مراجع ناشی از این است که متاسفانه اطمینانی از این ندارند که اصلاحات به دست کسی واقع شود، اگر این اطمینان را داشته باشند که کاندیدایی هست که دل برای کشور می سوزاند و در صدد رونق اقتصادی کشور و پیاده کردن باورهای دینی است، یقینا مراجع نیز او را تایید می کنند.