پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : زياد دور نرويم، اگر فقط چند صفحه ی قبلي كتاب تاريخ سياسي و دفتر نتایج انتخاباتي گذشته را ورق بزنيم مصمم خواهيم شد به جاي آنكه "بازي سياست", بر اقتصاد، اجتماع و حتي فرهنگمان تاثير منفي بگذارد، با "فرهنگ صحيح اجتماعي" خود دست كم براي احترام به نظر خودمان پاي صندوق هاي راي باشيم تا "حداقلها" براي كيفيت زندگي "حداكثر"ها تصميم نگيرند.
و براي اينكه تصميم بگيريم که "همه بیاييم", لازم نيست چندان هم سياسي باشيم؛ منطقي بودن كفايت ميكند...
كافيست يادمان نرود که چه راي بدهيم و چه راي ندهيم, ريس جمهور منتخب، رييس اجرايي كشور همه ماست، درست مثل اينكه نمايندگان منتخب براي جامعه زندگي همه ما وضع قانون ميكنند و منتخبان شوراي شهرها, تصميم سازان كيفيت شهرنشيني همه شهروندانند.
حتي اگر انتخابهاي ممكن، نسبت به انتظار و عقيده مان محدود است، راي بدهيم؛
حتي اگر باورمان اين است كه "با سياست كاري نداريم" برای اقتصاد، برای فرهنگ، به خاطر اجتماع و براي كيفيت زندگي راي بدهيم.
رسالت اجتماعيمان بجاي خود، اينگونه لااقل از "خودمان" شروع كرده ايم پاس داشتن حقوق شهروندي خودمان را...
اگر تصميم بگیریم "همه" بياييم و -نميگويم در تعيين سرنوشت- بخواهيم در تضمين پيشگيري از سقوط اميد و كرامت و اخلاق و عقلانيت و اقتصاد و توليد و دهها مولفه ديگر موثر بر كيفيت زندگي، فقط با مرور و تکیه بر "تجربه خودمان" صاحب نظر باشيم, "انتخاب بهتر" محقق ميشود.
آنوقت براي انتخابمان نه مناظره و مصاحبه هاي "حرف" در درجه اولِ اهميت خواهد بود، نه وعده هاي "اصلاح", نه ادعاهاي "اصول" و نه حتي كارناوالهايي از نمايش كه اين روزها كم كم گرد و خاكشان حال و هواي سياست را به ميدان جنگ شبيه تر خواهد كرد؛
هيچ كدام براي انتخاب منطقي چندان مهم نيست...
چرا كه فقط چهار سال گذشته است و هنوز حافظه ي جامعه ياري ميكند براي انتخاب درست از بين "اين" و "آن"...