پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : میگو برای برخی از افراد طعم بسیار لذیذ و دلچسبی دارد بخصوص وقتی با پوششی از آرد سوخاری بخوبی برشته شده باشد، اما تعدادی از افراد نه‌تنها از قیافه این ملخ دریایی خوششان نمی‌آید بلکه بوی زهم آن را هم نمی‌پسندند. عده دیگری هم هستند که میگو را به دلیل قیمت بالایی که دارد در برنامه غذایی‌شان وارد نمی‌کنند.
ابتدا باید بگوییم علاوه بر میگوی سوخاری با میگو می‌توان غذاهای متنوعی همچون میگو پلو، قلیه میگو و خورش میگو تهیه کرد. وقتی از میگو در غذاهایی به صورت همراه با مواد دیگر استفاده شود بر میزان پرس‌های غذا افزوده می‌شود. به این ترتیب با یک کیلوگرم میگو می‌توان براحتی از چند نفر پذیرایی کرد و در مقایسه با غذاهایی که با گوشت، مرغ یا ماهی تهیه می‌شود اگر میگو ارزان‌تر نباشد گران‌تر نیست.
نکته مهم‌تر آن که میگو به دلیل ارزش غذایی بسیار بالایی که دارد صرف می‌کند برایش هزینه و آن را در برنامه غذایی‌تان وارد کنید. اگر میگو بخوبی پخته یا از ادویه‌جات و سبزیجات مختلفی هنگام طبخ آن استفاده شود، بوی زهمش از بین می‌رود و ذائقه‌پسند می‌شود.
این را هم بدانید گاهی برخی خانواده‌ها برای صرفه اقتصادی ترجیح می‌دهند از ناگت میگو استفاده کنند. لازم است بدانید بخش اعظم ناگت‌ها را پیاز، نشاسته، نمک، چربی و آرد سوخاری تشکیل می‌دهد و در این ترکیبات، فقط ردپایی از گوشت میگو وجود دارد که اگر به دقت بیندیشیم متوجه می‌شویم پول میگوی تازه را داده‌ایم، اما خمیری با طعم میگو خورده‌ایم.
تفاوت قیمت میگوها در چیست؟
میگو هر چه ریزتر باشد در مقایسه با میگوهای درشت یا به اصطلاح شاه‌میگو، بافت لطیف‌تری داشته و بخصوص برای سالمندان و کودکان قابلیت جویدن و هضم بهتر و جذب بالاتری دارد، اما چرا میگوهای ریز و درشت در بازار قیمت‌های متفاوتی دارد؟ این تفاوت قیمت به درصد زواید آنها مربوط می‌شود.
میگوهای بزرگ در مقایسه با انواع ریز 30 درصد کل بدنشان شامل ضایعاتی چون سر و دم و پوست است ولی در میگوهای ریز این زواید بخش بیشتری از بدن میگو را شامل می‌شود و به 50 درصد می‌رسد. در نتیجه تفاوت قیمت میگوهای ریز و درشت به ارزش غذایی آنها مربوط نمی‌شود و همه انواع میگوها ارزان، گران، ریز، درشت، سرتیز، هندی، موزی، ببری و... ارزش تغذیه‌ای یکسانی دارد.
میگوی پرورشی هم داریم!
اغلب میگوها در آب شور دریای جنوب زندگی می‌کنند که در اصطلاح ملخ یا میگوی دریایی نامیده می‌شوند، اما نوع دیگر میگو در سواحل دریای جنوب و در مزارعی که از آب دریا استفاده می‌شود پرورش داده می‌شود که به آن میگوی پرورشی می‌گویند. تفاوت میگوی پرورشی با دریایی فقط در نوع گونه و روش صید و عرضه است و گوشت و مواد مغذی این میگو با نوع دریایی آن تفاوتی ندارد.
دکتر محمدرضا وفا، متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران به جام‌جم می‌گوید: عمده تفاوت میگو با دیگر آبزیان به محیط زیست آنها مربوط می‌شود. چون میگو کمتر در آب‌های شیرین و بیشتر در آب‌های شور رشد می‌کند که در مقایسه با ماهی‌های آب شیرین ید، سلنیوم و اسیدهای چرب امگا 3 بیشتری دارد، اما از نظر میزان و کیفیت پروتئین هیچ تفاوتی با گوشت قرمز، مرغ و ماهی ندارد. دام، طیور و آبزیان برخلاف منابع گیاهی، پروتئین با منشا حیوانی دارند که کیفیت بالایی داشته و تامین‌کننده اسیدهای آمینه ضروری بدن است.
مقایسه گوشت میگو با گوشت قرمز
اگر میگو در شرایط زیستی خوب، یعنی در دریا رشد کند و از موجودات ریزدریایی تغذیه کند، می‌تواند جایگزین خوب گوشت قرمز شود. دکتر وفا ضمن اشاره به این موضوع می‌گوید: میگو در مقایسه با گوشت قرمز مواد پروتئینی کمتری دارد و ریسک ابتلا به نقرس و اسید اوریک و اوره بالا با مصرف میگو بسیار کمتر از گوشت قرمز است.
میگو برخلاف گوشت قرمز غنی از چربی‌های غیراشباع است و میزان اسیدهای چرب اشباع آن بسیار اندک است. این متخصص در پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود میگو در مقایسه با گوشت، مرغ و دیگر آبزیان کالری کمتری دارد، می‌گوید: اگر بخواهیم گوشت لخم میگو را با گوشت لخم قرمز یا گوشت مرغ و ماهی مقایسه کنیم از نظر میزان کالری با یکدیگر برابری کرده و هیچ فرقی با هم ندارد. به گفته این استاد دانشگاه، روش طبخ ناسالم می‌تواند موجب افزایش کالری انواع گوشت‌ها شود.
چه کسانی میگو نخورند؟
با توجه به این که گفته می‌شود میگو کلسترول بالایی دارد آیا باید در مصرف این آبزی جانب احتیاط را رعایت کنیم؟ دکتر وفا پاسخ می‌دهد همه افراد سالم می‌توانند میگو بخورند و نباید از کلسترول این آبزی واهمه‌ای داشته باشند.
میزان کلسترول میگو نسبت به نیاز روزانه ما به دریافت کلسترول از منابع غذایی مختلف بیشتر نیست، اما بیمارانی که کلسترول بالایی دارند یا LDL (کلسترول بد) خونشان بالاست و تحت کنترل دارویی هستند باید در مصرف میگو احتیاط کنند.
تشخیص میگوی سالم از ناسالم
میگو به دلیل اسیدهای چرب غیراشباع خیلی زود فاسد می‌شود و چون سیستم گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد فساد از ناحیه اتصال سر به بدن است. در صورتی که میگو فاسد باشد سر آن براحتی و بدون نیاز نیرو جدا می‌شود. اغلب فروشندگان میگوهای فله‌ای با شروع مرحله فساد، سر میگو را جدا و بدون سر می‌فروشند و در مرحله بعد پوست را جدا و عضله را عرضه می‌کنند.
البته به این نکته توجه کنید که گاهی برخی کارخانجات بر حسب سفارش، میگوها را سرکنی و پوست‌گیری می‌کنند. در نتیجه میگوهای سرکنده منجمد کارخانه‌ای که بسته‌بندی و وکیوم شده و دارای تاریخ مصرف و مجوز بهداشت است، فاسد نیست. نکته دیگر این که از شهرهای غیرساحلی به هیچ وجه میگوی تازه نخرید زیرا بر حسب طول مسافت میگوها باید منجمد شده باشد.