آقایان! باور کنید اين خانه کلنگي نيست!

... در خبرها آمده بود که بقعه تاريخي علي بن مهزيار اهوازي از اصحاب حضرت امام رضا(ع) که در شمار ميراث فرهنگي و مذهبي کشورمان است، در اقدامي عجيب با خاک يکسان شده است.

براي آنان که توفيق زيارت مزار علي بن مهزيار را در اهواز داشته اند، باور چنين خبري بسيار تلخ و حيرت انگيز است، چگونه مي توان باور کرد که از آن گنبد و گلدسته هاي شکوهمند و باصلابت، و صحن و رواق زيبا و با صفايي که هر گوشه آن جلوه اي از ذوق و هنر هنرمندان دلباخته خاندان عصمت و طهارت است، ديگر هيچ خبر و اثري نيست.

براي آنان که يک يا چند بار سعادت حضور در اين مکان مقدس مذهبي را داشته اند و براي قدمت و اصالت چنين مکان هايي ارزش فراواني قايل هستند، چنين خبري قطعاً ناخوشايند و تأسف انگيز است، هر چند چنين تأثري به پايه اندوه مردم شريف و دين باور اهواز نمي رسد که نسل اندر نسل، و چه بسيار به زيارت اين بقعه شريف شتافته اند و با هر گوشه و کناري از اين حرم انس و خاطراتي داشته اند.

اينک از آن همه شکوه و زيبايي چشم انداز، ويرانه اي بر جا مانده است که در وسط آن ضريح علي بن مهزيار در محاصره حفاظ هاي بي قواره اي ديده مي شود که چشم و دل را مي آزارد.

ديدن چنين منظره اي حسرت هر صاحبدلي را برمي انگيزد و خدا مي داند که اين اوضاع تا چه زماني ادامه خواهد داشت.مسؤولان اوقاف اگر چه علت چنين اقدامي را ترميم و توسعه حرم ذکر کرده اند، اما آيا به راستي اسم اين کار را مرمت مي توان گذاشت؟! در عصر حاضر که اهميت حفظ و حراست از بناهاي تاريخي و مذهبي بر کسي پوشيده نيست، تخريب کامل بناي مرقد علي بن مهزيار چه توجيه منطقي و عقل پسندانه اي مي تواند داشته باشد؟

آيا شايسته است که به انگيزه توسعه حرم علي بن مهزيار، بقعه او را که داراي هويت تاريخي و معنوي است و به لحاظ گوناگون و متعددي حفاظت از آن واجب است، به چشم خانه هاي کلنگي عادي نگريسته شود؟

متأسفانه اقدامهاي عجولانه، نسنجيده و کارشناسي نشده اي از اين قبيل ظاهراً تمامي ندارد و هر چند وقت يکبار از گوشه و کنار کشور خبر مي رسد که يکي ديگر از آثار تاريخي و فرهنگي با خاک يکسان شده است که همين موضوع جاي نگراني بسيار دارد.اگر در گذشته از غارت و نابود کردن اين آثار توسط بيگانگان در هراس بوديم، امروز اين کار با سهولت افزونتري توسط دوستان به انجام مي رسد،

کما اينکه چندي پيش نيز در خبرها آمده بود که در يکي از شهرها، گنبد عصر ايلخاني مسجدي را عمداً خراب کرده اند تا گنبد بزرگتري به جايش بسازند؟!

خسارت هايي از اين نوع، يقيناً در شمار خسارات بزرگ و جبران ناپذير است که بخش معنوي آن که همانا شناسنامه فرهنگي ماست بر بخش مادي آن غلبه چشمگيرتري دارد و لذا بايد مراقب بود که چنين حرکت هاي به ظاهر خيرخواهانه و البته سطحي نگرانه اي که يادآور داستان معروف دوستي خاله خرسه است در جامعه ما به تکرار نرسد.

جاي دريغ دارد که گاه اشخاصي که از دانش، فراست و صلاحيت لازم فرهنگي برخوردار نيستند، تصميم گيري ها و اقداماتي را انجام مي دهند که ثمره آن هزينه هاي گزاف معنوي و مادي است که رنجش خيل کثيري را در پي دارد و از اين رو ترديدي وجود ندارد که بايد براي جلوگيري از تصميم ها و اقدامهاي نادرست نظارت هوشمندانه بيشتري صورت پذيرد و با ارايه شرح وظايف روشن به مسؤولان محلي، شرايطي فراهم آيد تا از اظهارنظرهاي سخيف و تخريب هاي بي مورد و جبران ناشدني پيشگيري شود.

*کامران شرفشاهي