نیویورک تایمز: منتظر زندان ابوغریب جدید در آمریکا باشید

نیویورک تایمز نوشت: با موج ارعاب و بگیر و ببندهای مهاجران که در سرتاسر آمریکا به راه افتاده است، باید منتظر تکرار یک زندان 'ابوغریب' جدید، این بار داخل خاک آمریکا در مراکز بازداشت مهاجران باشیم.

به گزارش انتخاب، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز دیروز (دوشنبه) در تفسیری به قلم 'توماس ای. ریک' افزود: از هنگامی که 'دونالد ترامپ' بر مسند ریاست جمهوری آمریکا تکیه زده، 'اداره اجراییات مهاجرت و گمرکات' این کشور یک نوع اعتماد به نفس و قدرت و شهامت بی حد و حصری پیدا کرده است.

دامنه اختیارات و قدرت عمل مسئولان و ماموران این اداره در بازداشت افراد بسیار گسترش یافته است، بگونه ای که حتی بسیاری از افراد را که می گویند تا به حال هیچ جرمی مرتکب نشده اند، بازداشت می کنند. دولت در این زمینه آنقدر تهاجمی عمل می کند که افراد را، حتی به محض آنکه از در خانه خارج می شوند، دستبند می زند و بازداشت می کند. ماموران یونیفورم پوش زره پوش هم هستند و به انواع سلاحهای نیمه خودکار مسلحند.

از بیرون کشیدن بیمار مبتلا به تومور مغزی از بیمارستان تا سوگند نویسنده استرالیایی کتاب کودکان وزارت امنیت میهنی (داخلی) کاملا خارج از رویه عمل می کند. ماموران این وزارتخانه در روزهای اخیر یک زن بیمار مبتلا به تومور مغزی را از بیمارستان بیرون کشیده اند، یک محقق برجسته فرانسوی را که قصد سفر با هواپیما به بوستون داشت تا در دانشگاهی در آنجا سخنرانی از کشور اخراج کردند و یک نویسنده استرالیایی کتاب کودکان را در روز روشن به هراس انداخته اند و او هم قسم خورد که دیگر هرگز پایش را به آمریکا نخواهد گذاشت.

این گونه رفتارها فقط در مورد خارجی ها روا داشته نمی شود. پسر 'محمد علی' (کلی) که زاده آمریکاست هم حین بازگشت از سفر جاماییکا در فلوریدا در فرودگاه نگاه داشته شد و بخاطر مسلمان بودنش تحت بازجویی قرار گرفت. این اقدام دولت آمریکا نقض صریح 'متمم اول قانون اساسی' است که بر آزادی دین و مذهب صراحت دارد.

حتی در یک پرواز داخلی از مقصد سانفرانسیسکو به نیویورک نیز مسافران توسط مسوولان امر نگاه داشته و از آنها خواسته شده است که اوراق هویتشان را به ماموران گمرک نشان دهند. اداره مهاجرت و گمرکات تصور می کرد فردی که حکم اخراج از کشور را دارد، ممکن است در این پرواز حضور داشته باشد.

نظری عمیق به این حوادث، ما را بی درنگ به یاد وقایع جنگهای افغانستان و عراق می اندازد.

'براندون فریدمن' افسر سابق تیپ هوابرد 101 ارتش آمریکا که تجربه حضور در جنگ عراق را دارد، در مطلبی در در شبکه توییتر این سوال را مطرح کرده است که چرا افسران وزارت امنیت میهنی این گونه بی محابا و بی رویه هر کاری دلشان می خواهد انجام می دهند.

او افزوده است 'در قوای نظامی بارها اتفاق می افتد که یک فرمانده ضعیف رهبری یکانهای تهاجمی را برعهده می گیرد'.

سایر کارشناسان جنگی آمریکا هم که تجربه حضور را در جنگ افغانستان دارند، می گویند به نظر می رسد ماموران فدرال دارند معاف از هرگونه مجازاتی هر چه می خواهند انجام می دهند.

از همه ناراحت کننده تر این است که 'شان اسپایسر' دبیر مطبوعاتی کاخ سفید سه شنبه هفته گذشته در صحبت هایی گفت که رئیس جمهوری ترامپ می خواهد همه قید و بندهای پیش پای ماموران فدرال را باز کند.

این اظهارات یادآور صحبتها و رفتارها و اعمال افسران نظامی آمریکا در روزهای نخست جنگ عراق است، اعمالی که فاجعه ننگین بدرفتاری شنیع با بازداشت شدگان عراقی را در زندانی بدنام به نام 'ابوغریب' (در عراق) در سال 2004 رقم زد.

حوادثی که در این زندان اتفاق افتاد، همه اهتمام آمریکا در عراق را نابود کرد. البته منظور از بیان این عرائض این نیست که هم اکنون هم با مهاجران آمریکایی به همان شیوه های هولناک اتفاقات زندان ابوغریب بدرفتاری می شود. اما واقعیت هم این است که مواضع خشن ماموران وزارت امنیت میهنی و بازخوردهای منفی آن در خارج از کشور، بی شباهت به انعکاس ماجراهای ابوغریب در سطح جهان نیست.

حتی لحن اظهارات مسوولان دولتی در هر دو رویداد، یکسان است.

در 14 اوت 2003 که شورشگری در عراق همچون قارچ در حال روییدن بود، یک افسر آمریکایی در عراق فرمانی صادر و اعلام کرد که 'دستکش ها در مورد این بازداشت شدگان، در حال کنده شدن از دستان هستند'.

او افزود 'ما می خواهیم که این افراد از درون خرد شوند'.

وقتی چنین فرمانهایی صادر شد، بعضی از واحدهای ارتش میدان را باز دیدند و حتی بسیار خشنتر از اوامر فرماندهانشان عمل کردند.

ماموریت های ارتش آمریکا در عراق همانند ماموریتهای متداول وزارت امنیت میهنی، غالبا با یورشهای شبانه و یا سپیده دم همراه بود. صدها تن در روزهای نخست جنگ عراق، بازداشت و به درون سیاهچال های ابوغریب افکنده شدند.

شش هفته بعد از یادداشت 'کنده شدن دستکش ها از دستان'، 3500 عراقی به سلولهای ابوغریب افکنده شده بودند. چهار هفته بعد این تعداد دو برابر شد.

سرتیپ 'یانیس کارپینسکی' فرمانده یکی از واحدهای نیروی زمینی، یکانی که بشدت روحیه اش را از دست داده بود اما همچنان اداره زندان ابوغریب را در اختیار داشت، از شمار انبوه زندانیانی که به این زندان منتقل می شدند، شکایت کرد. اما با بی اعتنایی به این خانم گفته شد که چادرهای بیشتری را در این زندان پر کنید و زندانیان را در آنها روی هم بچپانید.

پیامد زیانبار این تصمیم این بود که کار اطلاعاتی برای جمع آوری اطلاعات هرچه دقیتر از زندانیان تقریبا ناممکن شد چون برای این حجم انبوه زندانی، مترجم و بازجوی کافی در اختیار نبود تا در میان هزاران زندانی بازداشت شده مجرمان حقیقی را ردیابی کند.
تحقیقات بعدی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) کشف کرد که زندانیان بیشماری در ابوغریب قبل از بازجویی شدن، ماهها در حبس نگاه داشته شده اند.

البته در آمریکا این یک پدیده تازه نیست که ماموران پلیس صبح هنگام به سمت افراد یورش ببرند. حضور نظامی ماموران پلیس در خیابان امر تازه ای نیست.

اما آنچه در این قائله مایه نگرانی است این است که یک ژنرال بازنشسته بر دو سازمان بومی مجری قانون شامل 'اداره مهاجرت و گمرکات' و ' گشت مرزی و گمرکات' نظارت می کند.

'جان کلی' وزیر امنیت میهنی آمریکا، که کار اداره مهاجران را هم بر دوش دارد، در گذشته یک تفنگدار عالی بود و در نظام در خدمت ژنرال 'جیمز مَتیس' که هم اکنون وزیر دفاع آمریکاست کار می کرد. او در قالب متیس فرورفته بود و همچون او اندیشمندی سخت گیر و محتاط بود اما مقامش در مقایسه با متیس کلیدی نبود.

امروز چنین شخصی با این خصوصیات و سوابق حرفه ای بر مسند وزارت امنیت میهنی تکیه زده است و رهبری عملیات سرکوب شدید و زشت مهاجران را برعهده دارد.

ضرب آهنگ ماجرا این است که کلی با توجه به تجربیاتش، یقینا از وقایع ابوغریب بخوبی آگاه است .

کلی در دوران فرماندهی ژنرال متیس بر نیروهای عراقی جانشین فرمانده بود. او در این کسوت برای اولین بار به عراق سفر کرد و در آن سفر سخنانی شیوا در مورد ابوغریب ایراد کرد و گفت 'وقتی شما عرصه را از دست می دهید، کل بنا را از دست داده اید'.
اما امروز در شرایط کنونی، کار عاقلانه این است که کلی بنشیند و به سالهایی که یک تفنگدار بود خوب بیندیشد و اجازه ندهد خدشه ای بر شرافتش وارد شود.

او بهتر است گوش جان به اندرزهای سرود میهنی تفنگداران بسپارد و گر نه، آمریکا بابت عواقب عملکرد دستگاه تحت امر او، بسیار بیش از آنچه که به دست می آورد، از دست خواهد داد.