پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : بدون شک سم یکی از سلاح های مهلکی بوده که در طول تاریخ برای کشتن انسان ها مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه داستان های جنایی هرکول پوآرو و شرلوک هولمز باعث افزایش علاقه مخاطبان به سم های کشنده و غیرقابل ردیابی شده اند. اما در واقعیت، داستان این سم های کشنده بسیار جالب تر از فیلم به نظر می رسد پس در ادامه با ما همراه باشید تا شما را با تعدادی از مشهور ترین و مهلک ترین سم هایی که در طول تاریخ برای کشتن انسان ها استفاده شده است آشنا کنیم.
گیاه شوکران (Hemlock)
گیاه شوکران با نام علمی "Hemlock” یا "Conium” یک گیاه گل دار بسیار سمی است که در اروپا و آفریقای جنوبی رشد می کند. استفاده از این گیاه سمی به دوران یونان باستان باز می گردد که از آن برای کشتن زندانیان استفاده می شده است. برای یک فرد بالغ خوردن ۱۰۰ میلی گرم از ماده سمی شوکران یا ۸ برگ از گیاه شوکران کشنده خواهد بود و بعد از فلج شدن، مرگ قربانی فرا خواهد رسید. کسانی که با این گیاه مسموم شوند از لحاظ مغزی کاملاً هوشیار و سالم هستند اما جسم به فرامین مغز هیچ واکنشی نشان نمی دهد و در نهایت سیستم تنفسی از کار می افتد و فرد به سرعت می میرد.
به نظر می رسد مشهورترین مورد مسموم شدن با گیاه شوکران مربوط به سقراط فیلسوف یونانی باشد که در سال ۳۹۹ قبل از میلاد مسیح به جرم بی ایمانی به مرگ محکوم شده و با خوراندن مقداری عصاره گیاه شوکران به زندگی وی پایان داده شد.
گیاه تاج الملوک (Aconite)
گیاه تاج الملوک که با اسم علمی "Aconite” و "wolfsbane” نیز شناخته می شود تنها یک نشانه بعد از مرگ قربانی خود به جای می گذارد و آن خفگی است. برگ این گیاه سمی در خود دارد که باعث نامنظم شدن ضربان قلب شده که در نهایت خفگی قربانی را در پی دارد. سم این گیاه به سرعت جذب پوست می شود پس حتی تماس دست با برگ این گیاه بدون استفاده از دستکش نیز می تواند مرگ را به دنبال داشته باشد. از آن جا که این سم قابل ردیابی نیست افرادی که به دنبال کشتن دشمنان خود بدون هیچ رد و نشانه ای هستند از این گیاه استفاده می کنند. بر طبق مطالعات انجام شده احتمال مرگ در قربانیان این سم بسیار بالا است.
گفته می شود که امپراطور کلاودیوس (Claudius) توسط همسرش آگریپینا (Agrippina) و با استفاه از همین سم که در بشقاب خوراک قارچ امپراطور ریخته شده بود کشته شده است.
گیاه بلادون (Belladonna)
اسم این گیاه از زبان ایتالیایی گرفته شده و به معنی زن زیبا است. از این رو اسم آن در میان خانم ها محبوبیت فراوانی دارد. در قرون وسطی از این گیاه برای زیبایی و آرایش استفاده می شد بدین ترتیب که چند قطره از عصاره رقیق شده این گیاه باعث انبساط مردمک چشم شده و شخص زیباتر به نظر می رسید (یا تصور می کرد که زیباتر به نظر می رسد). علاوه بر این زنان قرون وسطی مقدار کمی از این عصاره را به آرامی به گونه هایشان می مالیدند تا سرخ شوند که امروزه به آن رژ گونه گفته می شود.
با این تفاسیر به نظر می رسد که این گیاه کاملاً بی خطر است، اینطور نیست؟ خیر در واقع اگر یک برگ از این گیاه خورده شود به مرگ فرد منجر خواهد شد. به همین دلیل در گذشته از این گیاه برای زهرآگین کردن نوک تیرها استفاده می شده است. میوه های آلبالویی این گیاه نیز به شدت سمی هستند و خوردن ۱۰ عدد از این میوه های زیبا به مرگ شما منجر خواهد شد.
دی متیل جیوه (Dimethylmercury)
این سم بسیار آرام آرام قربانی را از پای در می آورد و ساخته دست انسان است. جذب مقادیر بسیار کمی از این ماده (۰٫۱ میلی لیتر) کشنده خواهد بود اما اولین علائم مربوط به مسمومیت چندین ماه بعد از تماس با این ماده سمی آغاز خواهد شد که در آن زمان دیگر برای انجام هرگونه درمانی بسیار دیر شده است. در سال ۱۹۹۶ یک استاد شیمی در کالج دارتموث (Dartmouth College) در ایالت نیوهمپشایر (New Hampshire) دو سه قطره از این ماده سمی را روی دستکشی که به دست داشت ریخت. دی متیل جیوه از لایه پلاستیکی دستکش عبور کرد و علائم مسمومیت بعد از ۴ ماه در وی پدیدار شد. ۱۰ ماه بعد از آن بی احتیاطی وی درگذشت.
تترودوتاکسین (Tetrodotoxin)
این ماده سمی در بدن دو جانور دریایی وجود دارد: یکی اختاپوس حلقه آبی و دیگری ماهی بادکنکی. با این وجود اختاپوس حلقه آبی بسیار خطرناک تر است زیرا زهر خود را به بدن قربانی تزریق می کند و در چند دقیقه وی را می کشد. مقدار سم تزریقی اختاپوس در هر بار آن قدر زیاد است که می تواند ۲۶ انسان بالغ را از پای در بیاورد و جالب این که نیش این موجود آبزی به هیچ عنوان درد ندارد. از اینرو قربانیان زمانی می فهمند این حیوان آن ها را نیش زده است که دیگر کار از کار گذشته و علائم زهر خود را نشان می دهند.
در طرف مقابل ماهی بادکنکی زمانی خطرناک است که بخواهید آن را به عنوان غذا بخورید. با این وجود اگر زهر این ماهی را از بدنش خارج کرده و به خوبی آن را بپزید می توانید از خوردن آن لذت ببرید و آدرنالینی که از ترس در بدنتان ترشح می شود را حس کنید.
پولونیوم (Polonium)
پولونیوم یک سم رادیو اکتیو است که به آرامی قربانی را می کشد و هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. تنها یک گرم از پلونیوم بخار شده می تواند بیش از ۱٫۵ میلیون انسان را در طول چند ماه زجر آور ذره ذره از بین ببرد. معروف ترین مرگ با استفاده از این ماده سمی مربوط به قتل الکساندر لیتویننکو (Alexander Litvinenko) جاسوس سابق روسیه است. در فنجان چای وی پلوتونیوم پیدا شد که مقدار آن ۲۰۰ برابر بیشتر از مقداری بود که در صورت خوردن کشنده محسوب می شود. وی در عرض ۳ هفته جان سپرد.
جیوه (Mercury)
سه نوع جیوه وجود دارد که بسیار خطرناک هستند. عنصر جیوه همانی است که می توانید در دماسنج های شیشه ای ببینید. تماس با این نوع جیوه هیچ خطری ندارد اما اگر آن را استنشاق کنید بسیار خطرناک خواهد بود. نوع دیگر جیوه غیر ارگانیک است که از آن در ساخت باتری استفاده می شود و تنها زمانی که خورده شود خطرناک خواهد بود. جیوه ارگانیک نیز نوع سوم است که در بدن ماهی هایی مانند ماهی تون و اره ماهی یافت می شود (مصرف این نوع از جیوه نباید بیشتر از ۱۷۰ گرم در هفته باشد) و استفاده دراز مدت از آن به راحتی می تواند کشنده باشد.
آمادئوس موتزارت (Amadeus Mozart) توسط این نوع جیوه کشته شد زیرا برای درمان بیماری سفلیس به وی قرص های جیوه داده شده بود.
سیانور (Cyanide)
سیانور (سیانید) از دیگر انواع مواد سمی شناخته شده تر است و معمولاً توسط جاسوسان در هنگام دستگیری برای خودکشی مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده سمی در بسیاری از مواد مانند بادام تلخ، هسته سیب، مغز زردآلو، دود سیگار، حشره کش ها، علف کش ها و غیره یافت می شود. معمولا در بسیاری از موارد مسمومیت با این ماده اتفاقی صورت می گیرد از جمله ورود حشره کش به بدن به طور غیرعمدی و ناخواسته. مقدار کشنده سیانور برای بدن انسان به میزان ۱٫۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.
این سم بسیار سریع انسان را از پای در می آورد به نحوی که بسته به مقدار سم مرگ بین ۱ تا ۱۵ دقیقه بعد از ورود آن به بدن به وقوع می پیوندد. بخار این ماده سمی که سیانید هیدروژن (hydrogen cyanide) نام دارد توسط نیروهای آلمانی در ماجرای هولوکاست برای کشتار دسته جمعی یهودیان در اتاق های گاز مورد استفاده قرار می گرفت.
سم بوتولینوم (Botulinum Toxin)
اگر تاکنون سریال شرلوک هولمز را تماشا کرده باشید با این ماده سمی آشنا هستید. سم بوتولینوم به مسمومیت بوتولیسم (Botulism) منجر می شود که مسمومیتی مرگبار است و خیلی سریع باید مورد درمان قرار گیرد. این سم باعث فلج شدن عضلات شده و در نهایت از کار افتادن سیستم تنفسی را در پی خواهد داشت که به مرگ قربانی منجر می شود. باکتری این سم از طریق زخم یا خوردن غذای مسموم وارد بدن می شود. البته از این ماده سمی در درمان چین و چروک های پوست نیز استفاده می شود که بوتاکس نام دارد.
آرسنیک (Arsenic)
آرسنیک به خاطر قدرت کشندگی و تاثیر بالایش به عنوان "شاه سم ها” نام گذاری شده است. این ماده سمی هیچ ردی از خود به جای نمی گذارد بنابراین همواره از آن به عنوان اسلحه ای پنهان برای کشتن دشمنان استفاده شده است. اما این مربوط به گذشته می باشد زیرا روشی به نام آزمایش مارش (Marsh test) وجود این ماده سمی را در آب، غذا و دیگر مواد به اثبات می رساند. با این وجود این ماده سمی بدنام جان بسیاری از انسان های معروف را گرفته است که از مشهور ترین آن ها می توان به ناپلئون بوناپارت، شاه جرج سوم پادشاه انگلستان و سیمون بولیوار اشاره کرد.
از طرف دیگر آرسنیک نیز مانند بلادون در دوران ملکه ویکتوریا به عنوان ماده ای آرایشی مورد استفاده قرار می گرفت. تنها چند قطره از این ماده سمی ترکیبی را تشکیل می داد که صورت زنان را سفید و رنگ پریده می کرد.