وال استریت ژورنال: 5 رویکردی که ترامپ باید در قبال ایران پیش بگیرد

سرویس بین الملل «انتخاب»؛ وال استریت ژورنال نوشت: همان طور که مخالفان توافق هسته ای دولت اوباما از هر دوحزب، خودشان را برای تاکید بر کاستی های این توافق آماده میکنند باید از تکرار نا خواسته برخی اشتباهاتشان نیز آگاه باشند.

به گزارش «انتخاب»؛ این روزنامه در ادامه آورده است: به جای تکیه کردن بر بازگشت تحریم ها و بازنگری در توافق هسته ای ضروری است که بر اعتبار آمریکا در تضاد با رفتارهای ایران و تغییر شکل خاورمیانه کار شود.

دو قضاوت اشتباه بنیادین به توافق افتضاح هسته ای با ایران انجامید. اول اینکه اوباما از تهدید نظامی جدی اجتناب کرد و بر فشار از طریق تحریم های اقتصادی بر ایران اکتفا کرد. دوم اینکه او تنها بر برنامه هسته ای ایران تاکید کرد و سایر رفتاری منطقه ای ایران را نادیده گرفت و تهران که هیچ فشاری بالای سر خود نمیدید مفاد این توافق را تدوین کرد و بر نفوذش در منطقه نیز توسعه بخشید.

سیاست های کنونی این اشتباهات را باید کنار بگذارد در عوض باید بر استفاده از تحریم ها برای اجرا و تقویت برجام استفاده کند. این رویکرد تقلیل یافته معکوس است. توافق هسته ای منافع اقتصادی ای برای ایران داشته اما این توافق تنها برنامه های هسته ای ایران را در گنجه گذاشته است و آن را از بیخ نابود نکرده است.

آمریکا سالها طول میکشد که سیستم تحریم های بین المللی را دوباره از نو بسازد. ایران تنها چند هفته نیاز دارد تا برنامه های هسته ای اش را از سر بگیرد. حتی اگر ایران در چارچوب این توافق بماند احتمالا به تحریم های جدید با تشدید رفتارهای تهاجمی اش در منطقه پاسخ خواهد دارد. این یکی از اهرم های خطرناک در دست ایران است.

دولت ترامپ باید سیاست های ایران را در نظر بگیرد و این شامل چگونگی اجرا و بازنگری یا حتی کنسل کردن توافق هسته ای با تهران است. در اینجا به 5 سیاستی که میتوان در قبال ایران در پیش گرفت اشاره شده است:

اول اینکه ساختار پنتاگون را برای نقشه استفاده از زور علیه ایران از جمله علیه تاسیسات هسته ای ایران و به ویژه در صورت بروز هر گونه تخطی یا عقب نشینی از برجام تغییر دهد.

دوم اینکه قواعد روابط نیروی دریایی آمریکا در خلیج فارس را تغییر دهد. نیروهای ایران نباید مورد مسامحه قرار بگیرند و در عوض همان طور که ترامپ در مناظره های انتخاباتی اش نیز گفت با آنها را از آبهای خلیج فارس بیرون کرد! آمریکا نباید در چنین شرایطی تحمل کند . این میتواند حل و فصل خوبی برای شرایط مشابه با سایر قدرت های جهان نیز در مواجه با ایران باشد و کم کم رفتارهای منطقه ای ایران را نیز بهبود خواهد بخشید.

سوم اینکه باید ائتلاف های ضد ایران را در منطقه تقویت کرد. به جای اکتفا به ائتلاف های سنتی اوباما در منطقه باید با متحدان منطقه ای از نزدیک وارد همکاری شد. از جمله این ها میتواند حمایت بی قید و شرط از ائتلاف به رهبری سعودی علیه حوثی های مورد حمایت ایران در یمن یا افزایش کمک ها به اردون و رییس جمهور مصر یعنی سیسی و ارتقای روابط با آذربایجان باشد. در این میان حمایت از اسرائیل با افزایش کمک های نظامی علاوه بر توافق های سابق نظامی بین دو کشور و حمایت قوی از این کشور علیه حماس و حزب الله که تحت کنترل ایرانند می تواند موثر واقع شود.

از طرفی ترامپ باید بگوید نتایج منفی قطع نامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل که اوباما نیز آن را وتو نکرده است نیز تخفیف دهد . روش کار میتواند انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم باشد.

چهارم اعلام برنامه ایجاد سامانه دفاع موشکی منطقه ای شامل اسرائیل ودیگر متحدان عرب آمریکا و کشورهای غرب اروپا. برای خنثی سازی برنامه موشک های بالستیک ایران که تحت توافق هسته ای توسعه آن قانونی قلمداد شده است ترامپ باید دستور ایجاد این سامانه ضد موشکی را در برابر موشک های ایران و در برابر رزمایش های موشکی این کشو بدهد.

پنجم که بیش از سایر موارد چالش برانگیز است قطع کوریدور تهران به بیروت. ایران پایتخت های عراق و سوریه را در کنترل دارد و هر دوی این پایتخت ها از زمان جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی دارای سیستم چند قومی اند. آمریکا باید بر تعیین سرنوشت و حمایت از سامان های سیاسی جدید که پدید آمده اند تاکید کند. در عراق این کار با خود مختاری استان های کرد نشین آغاز کرده و دراین مناطق پایگاه های نظامی اش را نیز بنا کرده است. در سوریه بر روی ساخت دولت سنی , علویت و کردی که میتوانند همدیگر را کنترل کنند و بقیه اقوام نیز میتوانند در کنفدراسیون حضور داشته باشند عمل کرده است.

تحریم ها بدون ضمانت اجرای نظامی بی معنی است. آنها به تنهایی نمی توانند ایران را از نقض توافق هسته ای یا تهدید منطقه بازدارد. اما تحریم ها با تمرکز بر استراتژی میتواند حساب کتاب های تهران را بر هم بزند. این کار میتواند بازنگری در توافق هسته ای را به طور تدریجی میسر کند یا در صورت شکست دیپلماسی میتواند به بهبود تصویر آمریکا نزد همپیمانانش در مورد ظرفیت توافق هسته ای در بازداشتن ایران از دستیابی به بمبه هسته موثر واقع شود. این کار همچنین میتواند وضعیت منطقه را به نفع آمریکا تغییر دهد.