دلیل کوچ تکواندوکاران به کشورهای دیگر چیست؟/ پول، شهرت یا بی توجهی مسئولان فدراسیون

خبر حضور محمد باقری معتمد در ترکیب تیم جمهوری آذربایجان سر و صدای زیادی برپا کرده است.

به گزارش انتخاب، پس از حضور رضا مهماندوست در راس کادر فنی تیم تکواندو جمهوری آذربایجان، چند هوگوپوش کشورمان که پشت خط مانده و جایی در ترکیب تیم ملی ایران نداشتند، ترجیح دادند ملیت خود را تغییر داده و برای این کشور پا بزنند.

در ابتدا میلاد بیگی و سینا بهرامی دعوت مهماندوست را پذیرفتند و چند ماه پیش بود که پیام قبادی هم به جمع این نفرات اضافه شد، اما روز گذشته خبر حضور «محمد باقری معتمد» در ترکیب تیم جمهوری آذربایجان به عنوان یار کمکی در رقابت‌های جام جهانی به گوش رسید.

اما سوال اینجاست که دلیل کوچ تکواندوکاران ایرانی به کشور‌های دیگر چه چیزی می‌تواند باشد؟ این موضوع را از چند جهت می‌تواند بررسی کرد:

شاید اگر میلاد بیگی ، سینا بهرامی و پیام قبادی در کشورمان مانده بودند، تا مدت‌ها باید پشت خط نفرات اول اوزان خود در تیم ملی ایران مانده و حضور در میادین بزرگی مثل المپیک و رقابت‌های جهانی به آرزویی دست نیافتنی برای آنها تبدیل می‌شد. به این نفرات راحله آسمانی که تابعیت کشور بلژیک را پذیرفته است را اضافه کنید تا مشخص شود یکی از مهمترین دلایل کوچ هوگوپوشان ایرانی، شانس حضور در میادین بزرگ بین‌المللی است.

نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که مسائل مالی نقش بسزایی در کوچ این نفرات داشته است. هرچند که خود این بازیکنان و حتی مربی آنها این موضوع را رد می کنند، اما ناگفته پیداست که یکی از مهمترین دلایل پذیرفتن تابعیت کشورهای دیگر مسائل مالی است.

جدای از محمد باقری معتمد که مدال نقره المپیک را در کارنامه دارد، سایر نفراتی که بازی در کشورهای دیگر را به جنگیدن برای حضور در ترکیب تیم ملی ایران ترجیح دادند، از هوگوپوشان کم نام و نشان در میادین بین‌المللی بودند واین نفرات به دلیل کمبود اعتماد به نفس و ناتوانی در رقابت با هوگوپوشان کشورمان تصمیم به جدایی گرفتند. شاید بهتر بود آنها می‌دانستند که اگر در اولین قدم موفق میشدند سعی و تلاش هیچ معنی نداشت و ای کاش این جوانان ایرانی برای حضور در ترکیب تیم ملی ایران می‌جنگیدند.

بدون شک می توان از رضا مهماندوست به عنوان نقش اول حضور هوگوپوشان جوان ایرانی در ترکیب تیم تکواندو آذربایجان نام برد. سرمربی سابق تیم ملی ایران که این روزها شرایط خوبی در کشور آذربایجان دارد، از ارتباطات خود با تکواندوکاران کشورمان نهایت بهره را برده است و به واسطه درخشش ورزشکاران ایرانی خود در میادین بزرگ موفق به کسب نتایج قابل قبول شده است.

شاید اگر مسئولان فدراسیون تکواندو توجه بیشتری به نفرات جوان پشت خط مانده داشتند و آنها امیدوار به حضور در ترکیب تیم ملی نگه می‌داشتند، الان هیچ یک از این سرمایه‌های ایران برای کشور‌های دیگر بازی نمی‌کردند. این درست است که خود ورزشکار باید برای رقابت با جان و دل بجنگد و آرزوی پوشیدن پیراهن تیم ملی را داشته باشد اما باید قبول کرد که تکیه بیش از حد مسئولان فدراسیون تکواندو و کادر فنی تیم ملی کشورمان به نفرات اصلی، سایر هوگوپوشان را تا حد زیادی دلسرد کرده و احتمال دارد با ادامه این روند شاهد کوچ نفرات بعدی هم باشیم.

تمام عوامل فوق الذکر در کوچ تکواندوکاران ایرانی به کشورهای دیگر دخیل بوده اما باید قبول کرد برای ماندن هزار و یک دلیل وجود دارد و برای رفتن یک بهانه کافیست. هر کسی مسئول تصمیمات خویش است و قطعا امثال میلاد بیگی، سینا بهرامی، پیام قبادی، راحله آسمانی و حتی محمد باقری معتمد دلایل یا بهتر است بگوییم بهانه‌هایی برای پوشیدن پیراهن یک کشور دیگر را داشتند اما مخلص کلام اینکه؛ پوشیدن پیراهن مقدس تیم ملی ایران لیاقت می خواهد.

منبع: میزان