به گزارش ایسنا، در ابتدای این مراسم که صبح امروز (شنبه، ۲۰ شهریورماه) با حضور تعداد زیادی از استادان و هنرمندان حوزه موسیقی و همچنین علاقه‌مندان به استاد شریف برگزار شد، پروین صالح - همسر هوشنگ ظریف - پیامی را از طرف این نوازنده پیشکسوت تار خواند.
حمیدرضا نوربخش - مدیرعامل خانه موسیقی - در این مراسم گفت: فرهنگ شریف، نوازنده‌ای چیره‌دست و مردی صادق، شریف و راستین بود. ما حالا نمی‌خواهیم باور کنیم که او را از دست داده‌ایم.
نوربخش ادامه داد: شریف مردی بود که در بیش از شش دهه از عمر شریف خود، به هنر این مملکت خدمت کرد. کسی که از نوجوانی نبوغش در هنر آشکار شد و توانست در کنار بزرگان آن دوره هنرنمایی کند. کیست که با نوای آسمانی او به فضای لایتناهی پر نکشیده باشد.
وی اظهار کرد: همه صداقتی که در وجود فرهنگ شریف بود، در سازش هم متبلور بود و افسوس که در چند سال اخیر به‌طور ناگهانی دچار ضعف جسمانی شد.
او گفت: متأسفانه ما مدتی از پنجه‌های سحرآمیز او محروم بودیم، اما شریف آنقدر اثر دارد که نسل‌های آینده از آن استفاده خواهند کرد.
مدیرعامل خانه موسیقی همچنین تأکید کرد: نام فرهنگ شریف در موسیقی ایران جاودانه خواهد بود. من لازم می‌دانم از دو مرد قلندر در این مراسم یاد کنم، زیرا آن‌ها عزیزترین کسانی بودند که به‌جز همسرش، در کنار او بودند؛ یکی آقای ارژنگ، مرد نازنینی که سال‌ها در کنار فرهنگ شریف بود و صادقانه به او خدمت کرد و دیگری پهلوان حسین عبدالعلی که سال‌هاست اهالی هنر او را می شناسند.
داریوش پیرنیاکان، حسین خواجه‌امیری و همسر فرهنگ شریف نیز از دیگر سخنران‌های این مراسم بودند.
همچنین قاسم رفعتی مرثیه‌ای را در این مراسم اجرا کرد.
کسانی مانند هوشنگ کامکار، علی مرادخانی، انوشیروان روحانی، کیوان ساکت، امین‌الله رشیدی، احسان و حسین خواجه امیری، صدیق تعریف، شاهرخ نادری، داوود گنجه‌ای، داود آزاد و فضل‌الله توکلی در مراسم تشییع پیکر فرهنگ شریف حضور داشتند.
استاد فرهنگ شریف ۱۷ شهریورماه در ۸۵ سالگی در تهران دارفانی را وداع گفت.
شریف با ابداع‌هایی که در نحوه‌ی انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار انجام داد، از این ساز صدایی متفاوت درآورد که بسیاری از کارشناسان معتقدند، زیباترین صدای تولیدشده از ساز تار است.
شریف در سال ۱۳۱۰ در شهرستان آمل به دنیا آمد. دو ساله بود که با پدر و مادرش به تهران آمدند. از همان دوران کودکی به موسیقی گرایش زیادی داشت، به‌طوری که وقتی پدرش یک‌بار با تار قطعاتی را می‌زد، او به ذهن می‌سپرد و همان قطعات را می‌نواخت. یک روز که پدرش در خانه نبود، سازش را برداشت و شروع به نواختن کرد. وقتی پدر ناگهان به خانه وارد شد و ذوق و استعداد پسرش را دید، او را تشویق کرد و به کلاس‌های استاد علی‌اکبرخان شهنازی برد. به این ترتیب، فرهنگ شریف تحت تعلیم استاد شهنازی قرار گرفت و پرورش یافت.