آیا تمدن کنونی جهان محکوم به نابودی است؟

لوپوئن، هفته نامه معروف فرانسوی، طی گزارشی به این موضوع پرداخته که "تمدن ها چگونه محو و نابود می شوند". 

به گزارش «انتخاب»، "روژه پل دروا" نویسنده این مقاله تحقیقی و تحلیلی بررسی خود را با دو پرسش زیرآغاز می کند. آیا تمدن کنونی ما محکوم به فنا می باشد؟ چه عواملی، می توانند موجب نابود شدن تمدن کنونی ما شوند؟

او میگوید عواملی همچون تروریسم، بحران مالی و اقتصادی جهانی، بالا آمدن سطح آب دریاها واقیانوس ها، یک جنگ بزرگ اتمی و زمستان اتمی که پس از آن بروز خواهد کرد، پیدایش یک ویروس ناشناخته و بسیار کشنده، انقلاب ربات هایی که ما می سازیم، نسل انسان هایی که از تغییرات مصنوعی ژنتیکی حاصل میشوند، از جمله عواملی هستند که میتوانند تمدن ما را تهدید کنند. او تأکید می کند که لیست عوامل خطرناکی که میتوانند تمدن ما را تهدید کنند، فقط به عوامل یاد شده محدود نمیشوند و این لیست میتواند بسیار بلند باشد.

"روژه پل دروا" میگوید آنچه مسلم است، برای نابودی تمدن کنونی ما همگرایی مجموعه ای از عوامل خطرناک ضرورت دارد. او تصریح می کند که هیچ تمدنی به لحاظ یک دلیل از بین نم یرود.

او می نویسد، هنگامی که به گذشته های دورنگاه می کنیم، در می یابیم که بسیاری از تمدن های در خشان گذشته خاموش شده اند و به کلی محو و نابود شده اند. شاهکارهای که از این تمدن های محو شده باقی مانده، برای ما پرسش های زیادی را مطرح می کنند، که اغلب می توانیم به آنها پاسخ بدهیم.

او به تمدن سومری ها اشاره می کند که پیشینه آن به 4 هزار سال پیش از میلاد در بین النهرین(در عراق کنونی) بر میگردد. تمدنی که دوران بسیار شکوفایی داشته است. تمدنی که خط و نوشتن را به بشریت عرضه کرده است. او این پرسش را مطرح میکند که تمدن سومری ها چگونه محو و نابود شده است؟

او به امپراتوری نیرومند رم و تمدنی که بدان پیوسته بوده است، اشاره می کند و پرسش می کند، چرا تمدن امپراتوری رم غروب کرد؟ او در باره تمدن اینکا در آمریکای جنوبی، می گوید چگونه این تمدن از بین رفته است؟

او میگوید آیا نابودی این تمدن ها، ناشی از عوامل خارجی، مانند جنگ، فجایع طبیعی، شیوع بیمارهای ناعلاج و غیره بوده است؟ یا اینکه عوامل درونی و داخلی این تمدن ها ، مانند زوال درونی، انتخاب های نادرست، تنش های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی موجب فروپاشی آنها شده است؟

برای پاسخ دادن به این دو پرسش، او "آرنولد تون بی" تاریخ شناس معروف بریتانیایی را مثال میزند که در قرن میلادی گذشته گفته بود: "تمدن ها با مرگ طبیعی نمی میرند، تمدن ها با خود کشی نابود میشوند."

او میگوید که "رنه گروسه" تاریخ شناس معروف فرانسوی و عضو آکادمی فراسه در سال 1946 در کتاب مشهور خود به نام " بیلان تاریخ" تقریباً عقیده "آرنولد تون بی" را تأیید می کند. او در این کتاب تصریح می کند که " یک تمدن به دست خود نابود میشود."

در سال 2005 میلادی " جارد دایموند" استاد و محقق برجسته دانشگاه برکلی کالیفرنیا در کتاب مشهور خود به نام "فروپاشی" ، این فرض را مطرح می کند که آیا علم میتواند علت فروپاشی تمدن ها را بررسی کند؟

"روژه پل دروا" پس از بررسی نظرات بسیار زیادی از متفکران معاصر جهان، در ادامه این مقاله به این نتیجه میرسد که موضوع احتمال نابودی تمدن کنونی ما در افکار عمومی مردم جهان جای باز کرده است.

او میگوید، تخریب تدریجی محیط زیست، افزایش نابرابری ها، بروز فجایع صنعتی و ... این باور را نزد ما تقویت کرده است که فروپاشی کلی تمدن کنونی ما امکان پذیر است.

"روژه پل دروا" نتیجه می گیرد که تمدن کنونی ما، همانند بسیاری از تمدن های کهن گذشته، میتواند غروب کرده و محو و نابود شود.

اما او این فرض را مطرح می کند که تمدن کنونی ما با تمدن های گذشته از نظر ماهوی فرق عمده ای دارد. او میگوید نباید این موضوع را فراموش کرد که تمدن کنونی، یک تمدن فراگیر جهانی است. تمدنی که تقریباً همه بشریت حاضر در کره خاکی را در بر می گیرد. تمدنی که قدرتی فوق العاده و فرا گیر دارد و هیچ چیزی نمیتواند این قدرت را کنترل کند. تمدنی که قادر است هر آنچه ساخته، تخریب کند. او میگوید، این تمدن، آخرین تمدنی خواهد بود که بر روی کره خاکی وجود خواهد داشت. با این وجود، این تمدن که دامنه ای بسیار گسترده دارد، میتواند غروب کند، محو و نابود شود.

در خاتمه او به نحوی تناقض گونه میگوید از بین رفتن این تمدن به منزله استقراض نسل انسان بر رو کره خاکی نیست: با اطمینان زیادی میتوان گفت، فرزندان ما و نسل های آینده زندگی خود را بر روی این کره خاکی ادامه خواهند داد. اما، آنان در بستر تمدنی زیست خواهند کرد که با تمدن کنونی ما بسیار فرق دارد، یعنی دنیای دیگری که ما نمی توانیم آن را تصور کنیم..