سایت فیفا در گزارشی ویژه به درگذشت ناصر حجازی و مراسم خاكسپاری او پرداخته است.
به گزارش ایسنا، در ابتدای این گزارش آمده است: هفته اخیر، هفته‌ای بود كه
در آن مردی كه با واكنش‌های ماورای صوت خود ایران را به دو قهرمانی جام
ملت‌های آسیا در روزهای اوج آن تیم در دهه 1970 رسانده بود، مردی كه
منچستریونایتد برای به خدمت گرفتن او تمایل داشت، مردی كه دومین دروازه‌بان
برتر آسیا در قرن بیستم شناخته شد و مهم‌تر از همه مردی كه در طول 61 سال
زندگی‌اش متواضع، صادق و فروتن ماند، از میان دوستدارانش رفت.
شمع‌های زندگی ناصر حجازی دوشنبه این هفته پس از 18 ماه مبارزه با سرطان ریه خاموش شد. با این حال خاطره او تا ابد روشن خواهد ماند.
در ادامه این گزارش آمده است: زنان ایرانی اجازه یافتند برای اولین بار در
یك میدان رسمی در ورزشگاه آزادی حضور پیدا كنند كه سه هزار نفر از آن‌ها از
جمله «آتوسا» دختر حجازی، «كاپیتان تیم ملی بانوان ایران» و هم تیمی‌های
او در كنار اعضای خانواده اسطوره، دوستان و سایر هم بازی‌های سابق او در
تشییع پیكر حجازی حاضر بودند. تابوت حجازی در ورزشگاه آزادی جایی كه او
بسیاری از واكنش‌های استثنایی خود را برای تیم ایران و استقلال پیش از آن
كه به عنوان یك اسطوره شناخته شود، انجام داد، تشییع شد و پس از آن در بهشت
زهرا (س) به خاك سپرده شد.
در میان 20 هزار نفری كه این شانس را داشتند كه در این مراسم حضور داشته
باشند، علی دایی بود كه با 109 گل زده ملی بهترین گل زن تمام تاریخ است و
دایی كسی است كه در جوانی به وسیله حجازی كشف شد.
دایی در این مراسم گفت: "اینجا نیامده‌ام كه با اسطوره‌مان خداحافظی كنم.
حجازی همیشه در قلب‌ها و ذهن‌های ما زنده خواهد ماند. من درس‌های ارزشمندی
برای زندگی از حجازی آموختم كه در ادامه زندگی‌ام از آن‌ها استفاده خواهم
كرد."
سایت فیفا ادامه می‌دهد: حجازی كه در 19 دسامبر 1949 ، كمتر از شش ماه بیش
از نخستین بازی بین‌المللی تیم ملی ایران به دنیا آمده بود، خیلی زود
برنامه‌اش برای تبدیل شدن به یك ورزشكار حرفه‌ای را ترسیم كرد. كنجكاوی او
باعث شد كه به بسكتبال وارد شود و در تیم ملی جوانان كشورش هم خیلی زود
وارد شد. با این حال مصدومیتی كه برای دروازه‌بان تیم مدرسه او رخ داد،
استعداد حجازی را در درون دروازه نشان داد. مربی آن تیم حجازی را كه بسیار
آماده بود و قدی مناسب برای دروازه‌بانی داشت را برای تیمش انتخاب كرد. در
آنجا بود كه حجازی عاشق فوتبال شد و بسكتبال به جای یك شغل برای او یك
تفریح شد.
حجازی پس از این و قبل از پیوستن به تاج برای تیم نادر به میدان رفت، در
سال 1969 تاج رایكوف را كه قبل از آن هدایت ایران را نیز در دست داشت به
خدمت گرفت. آن مربی یوگسلاو خیلی زود حجازی را به تیم ملی دعوت كرد و به او
فرصت داد كه نخستین بازی بین‌المللی‌اش را در 19 سالگی در مقابل پاكستان
انجام دهد. در بازگشت به تاج، رایكوف و حجازی به تیمشان كمك كردند تا
قهرمان آسیا در سال 19970 شود.
اما این اوج موفقیت‌های حجازی در زمان بازیگری نبود و حتی آرزوهای ناصر به
نیمه‌های راه نیز نرسیده بود. حجازی به ایران كمك كرد تا در جام ملت‌های
1972 و 1976 عملكردی به یاد ماندنی به ویژه در شكست دو بر یك كره جنوبی در
فینال داشته باشد، حجازی همچنین برای تیم ملی كشورش در بازی‌های المپیك
1972 و 1976 و جام جهانی 1978 آرژانتین دروازه‌بانی كرد، جایی كه او چند
خاطره به یاد ماندنی از خود به جا گذاشت. یكبار در واكنشی با یك دست ضربه
جو جوردن، بازیكن اسكاتلند را دفع كرد و در بازی مقابل پرو یك واكنش
استثنایی در برابر شوت تئوفیل كوبیلاس داشت، اگر چه تیمش چهار بر یك آن
بازی را واگذار كرد.
همان واكنش‌ها باعث شد كه منچستریونایتد او را به طور آزمایشی به
اولدترافورد بیاورد و در شرایطی كه شیاطین سرخ در آستانه عقد قرارداد با
حجازی بودند، مشكلات سیاسی در آن زمان مانع از این شد كه حجازی به منچستر
برود.
سایت فیفا در ادامه گزارش خود درباره ناصر حجازی آورده است: حجازی شصت و
دومین و آخرین بازی ملی خود را برای ایران در بازی مقابل كویت در نیمه
نهایی جام ملت‌های آسیا 1980 انجام داد. شش سال پس از آن، حجازی سه سال در
تیم «شهباز» بود. حجازی پس از آن یك سال در محمدان بنگلادش بازی كرد كه 31
بار برای این تیم به میدان رفت و در دومین سال حضورش در بنگلادش مربی این
تیم شد. در بازگشت به ایران میان سال‌های 1988 تا 2007 او سرمربی 9 تیم
ایرانی بود.
و دست آخر این آخرین حضور او در فوتبال بود و ورزش تا آخرین لحظه‌ها در
كنار او ماند. در واقع هنگامی كه او روز جمعه به كما رفت، در حال تماشای
بازی استقلال و پاس همدان از تلویزیون بود.