پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : یکی از دلایل مهم آچمز شدن شورای امنیت در جلسهٔ بررسی رزمایش موشکی ایران، استراتژی هوشمندانه و دقت عملی است که در زمان مذاکرات از سوی تیم حقوقی ایران پیگیری شد؛ و به واسطهٔ آن هم موضوع موشک‌های بالیستیک از «برجام» جدا شد و هم متن قطعنامهٔ ۲۲۳۱ به نحوی تنظیم شد که - دست‌کم از نظر حقوقی - مانعی برای فعالیت‌های موشکی ایران نباشد.
تاثیر این هوشمندی را ببینید: از یک سو همهٔ کشورها، از جمله آمریکا و کشورهای اتحادیهٔ اروپا، اعلام کردند که رزمایش موشکی ایران «نقض برجام» نیست؛ و از سوی دیگر یکی از اعضای دائم شورای امنیت (که حق وتو دارد)، در صحن علنی این نهاد رسماً اعلام کرد که در قطعنامهٔ ۲۲۳۱ ایران تنها به پرهیز از توسعهٔ برنامهٔ موشکی‌اش «دعوت» شده است؛ و «دعوت» (یا فراخوان) هم یک امر اجباری و «قابل نقض» نیست.
مجموع این دو اتفاق (یعنی پذیرش جدا بودن موضوع موشک‌ها و برجام از جانب طرف مقابل؛ و همچنین طرح تفسیر مورد اشاره از قطعنامهٔ ۲۲۳۱ در صحن علنی شورای امنیت) باعث شد که دیگر هرگز بحث رزمایش موشکی ایران در فوروم شورای امنیت مطرح نشود؛ و این دستآورد بزرگی برای امنیت ملی و پرستیز کشور است.
اگر به رشتهٔ حقوق بین‌الملل هم جایزه نوبل می‌دادند، قطعاً «جایز نوبل حقوق بین‌الملل» به تیم مذاکرات ایران و حقوقدانان ایرانی تعلق می‌گرفت. یعنی کسانی که یک تنه در برابر صدها حقوقدان خبره آمریکایی و اروپایی - که از پشتیبانی دپارتمان‌های حقوق بین‌الملل عریض و طویل در وزارتخانه‌ها و حتی Law Firm های بزرگ و توانمند خصوصی برخودار بودند - موفق شدند از منافع کشور به بهترین و هوشمندانه‌ترین شکل دفاع کنند.
*حقوقدان بین‌المللی. موسسه عالی مطالعات بین‌المللی ژنو