قراضه‌ها کجای داستان تولید فولادند؟

برای داشتن یک برنامه بلندمدت تولید فولاد باید ذخایر سنگ آهن به عنوان یک مزیت اصلی محسوب شده و مراقبت لازم از آن به عمل آید تا بتوانیم به تولیدی پایدار دست یابیم.

به گزارش خبرنگار انتخاب اقتصادی، در دنیای امروز روش‌هایی به کار گرفته می‌شود که بتوان از آهن قراضه در تولیدات فولادی بهره برد. کشور چین که بیش از 45 درصد فولاد جهان را استفاده می‌کند، با استفاده از روش کوره بلند، از آهنی با عیار نصف آهن مورد استفاده در ایران تولیدات خود را انجام می‌دهد.

به این ترتیب این کشور می‌تواند به جای استحصال سنگ آهن از آهن‌های قراضه بیشتر استفاده کند، این در شرایطی است که در ایران 80 درصد ظرفیت تولید بر اساس احیای مستقیم سنگ آهن است.

تغییر نوع مصرف از آنجا ضرورت پیدا می‌کند که ادامه روش فعلی در تولید فولاد به معنی مصرف تمام ذخایر اثبات شده سنگ آهن تا 50 سال آینده است. از این رو برای داشتن یک برنامه بلندمدت تولید فولاد باید ذخایر سنگ آهن به عنوان یک مزیت اصلی محسوب شده و مراقبت لازم از آن به عمل آید تا بتوانیم به تولیدی پایدار دست یابیم.

به عبارت دیگر باید برنامه‌ریزی ها به گونه‌ای باشد که مجموع منابع سنگ آهن قبل و بعد از تولید برابر باشد تا منابع سنگ آهن که مسلما برگشت ناپذیر است را به سرمایه‌ای ماندگار تبدیل کنیم.

اما اگر بخواهیم آهن قراضه را هم به بازی بگیریم، چه شرایطی برای حضور قراضه‌ها باید فراهم شود؟ به طور قطع تغییر روش‌های تولید در سرآغاز این داستان باید مورد توجه باشد.

در عین حال این بازی از زمانی شروع خواهد شد که آهن‌های قراضه به چرخه باز گردد. اگر بخواهیم به زبانی ساده این ماجرا را توضیح دهیم؛ با بازگشت آهن قراضه‌ها از 30 سال آینده می‌توان روی تولیدات بالای فولاد با این مواد برنامه‌ریزی کرد.

به طور معمول کشور‌ها پس از طی دوران در حال توسعه و ورود به مرحله در حال توسعه دارای ضایعات بالای فولاد هستند که باید به چرخه تولید بازگردد که با توجه به آنکه در حال حاضر فولاد ایران بیشتر در پروژه‌های زیربنایی و ساخت مسکن مورد استفاده قرار می‌گیرد و کالاهای مصرفی مانند اتومبیل در ایران دارای عمر بالای 20 سال هستند و به آنها نگاه سرمایه‌ای می‌شود نه نگاه مصرفی، چرخه بازگشت بسیار طولانی تر خواهد شد؛ بنابراین انتظار می‌رود از 30 سال آینده روند استفاده از آهن قراضه شدت گیرد.

با این توضیحات مشخص می‌شود که در شرایط فعلی ما ناگزیر به استفاده بیشتر از سنگ آهن هستیم تا آهن قراضه ولی در طول یک فرایند 10 ساله سهم آهن قراضه می تواند تا 50 درصد در تولید افزایش یابد به این ترتیب نیاز به مصرف سنگ آهن در 40 سال آینده نصف خواهد شد و این تنها به این معنی است که می‌توان به حفظ ذخایر سنگ آهن پس از 50 سال نیز در صورت تولید 40 میلیون تن امید داشت.