استراتژی تندروها برای شکست میانه روها در انتخابات چیست؟ / تحریم انتخابات یعنی قبول نتیجه ای شبیه به احمدی نژاد

فواد شمس، سرویس سیاسی «انتخاب»: با مشخص شدن نتایج قطعی صلاحیت ها و با توجه به این که بسیاری از چهره های اعتدالی و اصلاح طلب فرصت حضور به عنوان نامزد انتخاباتی پیدا نکرده اند، برخی از رسانه های تندرو چه در میان اندک اصولگرایان تندرو و چه در خیل عظیم انواع و اقسام اپوزیسیون خارج نشین، تلاش مشترکی را آغاز کرده اند. تلاش آنان  برای القای نا امیدی در میان رای دهندگان است. این جریان ها برای القای این که مردم با صندوق رای قهر خواهند کرد، انواع و اقسام ترفند ها را به خرج می دهند.

با این که ادبیات اندک رسانه های وابسته به اصولگرایان تندرو با ادبیات رسانه های اپوزیسون خارج از کشور متفاوت است، اما هر دو یک هدف را دنبال می کنند. آنان در تلاش هستند که این گونه به رای دهندگان القا کنند که رای و نظرشان تاثیری ندارد . این تندرو ها می خواهند به مردم القا کنند که بهتر است از صندوق های رای قهر کنند. اما با توجه به این که هم فعالان اعتدال گرا و اصلاح طلب هم مردم عادی رای دهنده تجربه دوره های قبلی را دارند قطعا در دوره فعلی استراتژی متفاوتی انتخاب خواهند کرد. القای قهر در انتخابات به نظر می رسد نمی تواند تاثیری بر رای دهندگان به جریان اعتدال بگذارد. به این دلیل روشن که اکثریت این رای دهندگان خاطره  دفعات قبلی که با صندوق قهر کردند، را در ذهن دارند.   همین چهار سال قبل، در دوره مجلس قبلی در شهر یها بزرگ خصوصا تهران برخی از نمایندگان تندرویی که بعد ها جز مخالفان اصلی برجام و دردسرساز ها برای کارهای اجرایی دولت اعتدالی حسن  روحانی شدند، از دل همان قهر انتخاباتی در آمدند. اگر مثلا در سال 90 تنها 10 درصد از مردم تهران بیشتر در انتخابات شرکت می کردند، برخی از این نمایندگان تندرو احتمال رای آوری پیدا نمی کردند. اگر در دوره قبلی مردم با صندوق های رای قهر نمی کردند اکنون وضعیت مل بهمراتب متفاوت تر بود. وقتی این تجربه جلوی چشم همگان است، قطعا نوع برخوردشان در انتخابات پیش رو فرق خواهد کرد.

اما شاید پررنگ ترین تجربه ای که اعتدالیون و اصلاح طلبان میانه رو از نتیجه منفی قهر با انتخابات دارند، انتخاب محمود احمدی نژاد در سال 84 بود. در آن سال بخش عمده ای از نیروهای اصلاح طلب با عدم شرکت در انتخابات شرایطی را فراهم کردند که پدیده ی عجیب محمود احمدی نژاد با یک رای اندک بتواند به دور دوم انتخابات برسد و باز هم با پیروی اصلاح طلبان از برخی اشخاص تندروی آن زمان همچون عباس عبدی و.. در تخریب هاشمی رفسنجانی،  مستقیم وغیر مستقیم موجب بالا آمدن محمود احمدی نژاد شدند. بر سر کار آمدن محمود احمدی نژاد در 8 سال هزینه بسیار سنگینی در عرصه های مختلف کشور به دنبال داشت.  تجربه سال 84 همواره باید در جلوی چشم همه نیرو های علاقه مند به اصلاح و اعتدال باشد. درست ده سال بعد از آن روز های تلخ اما عبرت آمیز،  اکنون مردم به نقطه ای رسیده اند که از کوچکترین روزنه های باقی مانده نیز استفاده خواهند کرد. با وجود تمام کمی ها و کاستی ها برای رای دادن  استفاده خواهند کرد. به نظر می رسد آن موج قهر  که برخی تندرو ها  می خواهند القا کنند در میان رای دهندگان خریداری ندارد.

بر اساس شواهد موجود در فضای جامعه و فضای مجازی بسیاری از رای دهندگان تصمیم قاطع دارند به هر شکلی در انتخابات حضور پیدا کنند. مردم ایران بعد از سال ها تلاش و فراز و نشیب های مختلف به این نتیجه رسیده اند که قهر با صندوق های رای نتایج مثبتی برای آنان ندارد. بلکه حضور جدی در انتخابات است که فرصت هایی هرچند کوچک و اندک را برای پاره ای اصلاحات ایجاد می کند. بعد از 10 سال  که از تجربه منفی انتخابات ریاست جمهوری سال 84 می گذرد، بسیاری به این نتیجه رسیده اند که رای دادن شاید نتایج مفیدی داشته  باشد، اما رای ندادن قطعا نتایج بسیار مضری در پی خواهد داشت.