وارث پيامبران الهي - آیت الله جوادي آملي

امام حسين (ع) وارث پيامبران الهي است و نهضت او همسو با نهضت آنان است. امام حسين (ع) براي اثبات اينکه نهضت او مانند قيام موساي کليم است، گام به گام، آياتي را که درباره حضرت موسي(ع) نازل شده بود، قرائت مي فرمودند.

مثلاً هنگام خروج از مدينه اين آيه را تلاوت کرد: «فخرج منها خائفاً يترقب قال رب نجني من القوم الظالمين». اين همان آيه اي است که درباره خروج حضرت موسي از مصر نازل شده بود.

حضرت سيدالشهدا(ع) زمان ورود به مکه، آيه «و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي أن يهديني سواء السبيل» را خواندند که اين آيه نيز درباره ورود حضرت موسي به مَدًيَن نازل شده است. نيز آن حضرت در سفر خود از يحياي شهيد، اين گونه سخن گفتند: «·ن من هوان هذه الدنيا علي ا... تعالي أنه أُتي برأس يحيي بن زکريا (ع) ·لي بغي من بغايا بني ·سرائيل و الرأس ينطق بالحجة عليهم»؛ «از فرومايگي دنيا همين بس که سرِ يحيي را براي ناپاکي از ناپاکان اسرائيلي هديه بردند و سرِ آن حضرت با منطق و برهان با آنان سخن گفت».

مقصود امام حسين (ع) اين بود که بزودي سر آن حضرت را نيز به ناپاکي که انديشه اسرائيلي دارد، هديه خواهند داد. بدين سان، سالار شهيدان خويشتن را وارث حضرت موسي و يحيي و ديگر پيامبران بزرگ معرفي مي کرد. به هر روي، امام حسين (ع) به مردم فهماند که من وارث موساي کليم هستم و يزيد به جاي فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نيز همانند پيروان فرعونند.
اينان، مانند کساني اند که سر حضرت يحيي را از بدن جدا کردند.

شما تا زماني که با پيامبر بوديد و از او پيروي مي کرديد، از رحمت خداوند برخوردار بوديد و اگر از رهبران الهي پيروي نکنيد، همچون بني اسرائيل سرگردان خواهيد شد. وعده الهي، در اصلِ تلازم بين گرايش انسان به حق و ريزش سحاب رحمت نهفته است و وعيد الهي در تلاقيِ بين گريز وي از حق و ريزش شهاب سنگ غضب، تعبيه شده است.