خاطره احمد توکلی از یک گفت وگوی قدیمی با میرحسین موسوی در باره تورم و فروش کارخانه های دولتی

احمد توکلی  گفت:زمستان سال ٦١ در جلسه شورای اقتصاد، پیش‌نویس لایحه‌ای را آورده بودند تا از مجلس اجازه بگیرند از بانک مرکزی پول قرض کنند.
 
رفتم کنار مرحوم نوربخش و خصوصی پرسیدم: این مبلغی که قرض می‌کنید چقدر موجب تورم می‌شود؟ گفت: حساب نکردم. گفتم تو ضامن ارزش پول ملی هستی و باید حساب می‌کردی. ماشین‌حساب را درآورد و حساب کرد و گفت که فلان درصد. من به آقای موسوی گفتم که اولا می‌دانید این میزان قرض، چند واحد درصد به تورم اضافه می‌کند؟ ایشان گفت: نه. گفتم از آقای نوربخش بپرسید و وقتی آقای موسوی رقم را پرسید، جا خورد. بعد من گفتم آقای موسوی اگر می‌خواهید برای این لایحه رأی بگیرید، بگویید کسانی که موافق‌اند بار روی دوش مستضعفان این‌قدر درصد اضافه شود، رأی بدهند. گفت: آقا این چه طرز رأی‌گیری است، این جوری رأی نمی‌آورد. گفتم خب رأی نیاورد. گفت: این چه طرز برخورد است، برای آخر سال و جنگ چه کنیم؟ به آقای مهندس موسوی گفتم: شما چرا کارخانجات غیراستراتژیک را نمی‌فروشید؟ به دولت چه ارتباطی دارد که کارخانه دستمال‌کاغذی داشته باشد؟ چرا باید این قبیل بنگاه‌های اقتصادی دست دولت باشد؟ آقای موسوی گفت: حالا چه کسی این کارخانه‌ها را از ما می‌خرد؟ گفتم: هیچ‌کس! ایشان گفت: پس چرا این حرف را می‌زنید؟ گفتم: شما الان اعلام کنید می‌فروشید، این حرف اثر خودش را در بازار می‌گذارد. شما اعلام کنید کارخانه را می‌فروشید، این اطمینان را به بازار و جامعه منتقل می‌کند، درعین‌حال به این استقراض رأی می‌دهیم و احتمالا سال بعد مجبور به استقراض نخواهیم بود. خب حالا من این حرف‌ها را برچه اساسی می‌زدم؟ براساس قانون اساسی. قانون اساسی می‌گفت صنایع مادر و بزرگ باید در دست دولت باشد و بقیه صنایع اصلا نباید در اختیار دولت باشد.