تریبون‌های آبکی !

 تمامی شوک‌ها از جایی شروع شد که خبر پلمپ شدن کارخانه آب معدنی دماوند در تمامی رسانه‌ها جای خود را باز کرد. شرکتی که بسیار بیشتر از بقیه شرکت‌ها به آب معدنی‌‌هایش اطمینان داشتند. از آنجا بود که مصاحبه‌ها و گزارش‌های مختلف در این مورد رد پای خود را در میان تمامی اخبار به جای گذاشت.
 
رد پایی که حتی می‌شد نشانه‌اش را به سمت سازمان غذا و دارو و گاهی هم وزارت بهداشت و البته سازمان استاندارد به خوبی رویت کرد. تا جایی که نمایندگان مجلس هم تریبون آب معدنی را به دست گرفتند و دماوند ناگهان به ابزاری برای زد و خوردهای سازمان‌ها تبدیل شد. در این میان سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، از عملکرد سازمان استاندارد درباره این آب معدنی انتقاد کرد و حجت و فصل الخطاب تایید سلامت آب بطری و بسته‌بندی آنها را سازمان غذا و دارو دانست و به صراحت سخن از رانت‌های پنهانی در این سازمان به میان آورد. #رانت # آب معدنی... اینها هیچ یک نمی‌توانست دردی از دردهای تمام کسانی که به اعتماد لوگوی حک شده روی بطری‌های آب معدنی، جرعه جرعه از آن می‌نوشیدند، دوا کند.
 
دستور توقف
دستور متوقف شدن خط تولید بزرگ ترین شرکت آب معدنی ایران صادر و به تمام اخبارش دامن زده شد. اسناد خاک خورده از سازمان استاندارد، به بیرون رانده شد و همین امر، سوژه جالبی شد برای این دو سازمان که هر یک نظارت بر سلامت مردم را عهده دار هستند. اختلاف نظرها بین کارشناسان سازمان غذا و دارو و استاندارد همچنان وجود دارد تا جایی که کار به اختلافات مباحث وظیفه‌ای رسید. البته طبق صحبت‌های کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، مسئولیت و حکم نهایی به طور مستقیم برعهده سازمان غذا و دارو است. اما این سازمان در این میان چه می‌کند؟ چیزی که بسیار مشهود می‌نمود، شک و شبهه‌هایی در زمینه رانت‌های احتمالی در سازمان استاندارد بود. موردی که واکنش صریح کمیسیون بهداشت و درمان مجلس را برانگیخت و در پی آن تاکید کرد که سلامت مردم مهم است.
 
 بنابراین در زمینه مواد غذایی و آشامیدنی مواد لازم باید تمامی استانداردها را رعایت کنیم تا ذایقه مردم به سمت غذاهای خارجی سوق پیدا نکند. در این میان بحث تولیدات داخلی نیز بسیار حایز اهمیت است. سازمان غذا و دارو با رای بهارستانی ها، در مصونیت کامل قرار گرفت. رییس هر دو سازمان حالا در یک دوئل تبلیغی قرار گرفته‌اند. موضوعی که بعد از سالیان گذشت از فعالیت این شرکت، تنور داغی شد برای پافشاری‌ها بر مدعا. نقض کردن‌ها از سر گرفته شد و نامه‌ها رفت و آمد و صحنه زد و خورد بین دو سازمان بیش از پیش خود را نشان داد.
 
بطری‌های آب معدنی زیر ذره بین
چند روز پیش بود که طبق اعلام وزارت بهداشت، بطری‌های آب معدنی زیر ذره بین سلامت قرار گرفت. تا جایی که 12 مورد از آب‌های آشامیدنی و معدنی نیز مشکل دار اعلام شدند. اما هیچ نامی از آنها برده نشد. اما قرعه این بدشانسی به نام آب معدنی دماوند رسید. یکی از شرکت‌هایی که مشتریان بسیاری را به خود جلب کرده بود. طبق صحبت‌های دکتر دیناروند، رییس سازمان غذا و دارو اخطارهای متعددی هم به این شرکت داده شده بود.
 
خط تولید آن نیز تا زمان رفع نقص پلمپ شده بود. اما با توجه به صدور حکم قضایی، مبنی بر عدم فعالیت، این شرکت مجددا اقدام به تولید و توزیع آب‌های معدنی آلوده کرد. در میان رفت و آمدهای خبری، مشخص شد که دماوند آب معدنی نیست و از سال گذشته تنها مجوز تولید آب آشامیدنی داشته است و مورد دیگری که به شبهات دامن زد، تولید و توزیع محصول با درج تاریخ پیش از پلمپ اولیه بوده است. دوباره پلمپ در دستور کار قرار گرفت. مشکل میکروبی در آب‌های آشامیدنی نکته مهمی بود که لرزه به اندام سلامت مردم انداخت. نتایج بررسی اعلام شود یا نشود، نکته بسیار مهم این است که تا الان بسیاری از این آب آشامیدنی- شما بخوانید آب معدنی- استفاده می‌کردند. آنچه به خوبی به چشم می‌خورد، حضور دو مسئول در این میان است. وزارت بهداشت و همینطور سازمان استاندارد. فاکتورهای جدیدی که باید به آزمایشات آب‌های آشامیدنی اضافه می‌شد و سازمان استاندارد، هنوز این فاکتور را لحاظ نکرده بود. مقصر کیست؟
 
از تهران تا فرانسه به دنبال سلامت یک آب معدنی
انتقادات تند رییس سازمان غذا و دارو به سمت سازمان استاندارد شروع می‌شود و شاید این تازه آغاز ماجرا باشد. در میان صحبت‌های دیناروند، این انتقاد به خوبی به سمت سازمان استاندارد نشانه می‌رود. وی به صراحت تاکید بر مداخله نادرست این سازمان دارد که از نظر سازمان غذا و دارو متخلف شناخته شده بود. اما این نکته را نیز یادآوری می‌کند که شرکت آب معدنی دماوند موظف شده تا اصلاحات لازم را انجام دهد و با توجه به همکاری‌های این واحد به زودی امکان تولید و توزیع این آب معدنی فراهم خواهد شد.
 
 اما باز هم در یک رفت و برگشت به این نکته می‌رسیم که اداره کل استاندارد تهران با اشاره به انجام آزمایشات مختلف روی آب‌های آشامیدنی این شرکت، اعلام کرده بود که آب‌های تولید این کارخانه سالم است و هیچ میکروبی هم در آن وجود ندارد! نکته دیگر این بود که نمونه‌های آب آشامیدنی «دماوند» در چند آزمایشگاه که مورد تایید وزارت بهداشت هم قرار داشت، مورد آزمایش قرار گرفته بود و سلامت آن تایید شده بود. حتی نمونه این محصولات به آزمایشگاه «Aqua Lab» فرانسه هم ارسال شده بود و این آزمایشگاه هم سالم بودن آب‌های آشامیدنی این شرکت را تایید کرده بودند! این موضع از سمت و سوی سازمان استاندارد گرفته شد اما همچنان رسول دیناروند پافشاری بر عدم سلامت محصولات این شرکت داشت. مسایلی که از نظر رییس سازمان غذا و دارو، مسایل شبهه ناک نامیده شد و خط ردی بر موضع گیری رییس سازمان استاندارد کشید.
 
متولی سلامت دماوند
هیچ تولیدکننده و واردکننده‌ای بدون مجوز سازمان غذا و دارو نمی‌تواند کالایی را وارد بازار کند، به کنار، اما بحث و جدل‌های بین دو سازمان تا چه اندازه می‌تواند سلامت مردم را تضمین کند؟ تضمینی که در جوابیه‌ای از سوی سازمان استاندارد، گلایه‌ها را به سمت سازمان غذا و دارو روانه کرد. این جوابیه به این شرح بود: «حرف علمی یک سازمان را نمی‌شود با حرف‌های غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی مردود اعلام نمود. ما فقط نتایج بررسی‌های خودمان را همانند سازمان غذا و دارو اعلام کرده‌ایم؛ حتی مستندات کیفی متعددی در این زمینه وجود دارد.
 
به گزارش ابتکار،  حال اگر وزارت بهداشت هم کاری انجام داده است، آن را در یک محفل علمی ارائه کند. بنا به اظهارات رییس سازمان غذا و دارو، آب آشامیدنی بسته‌بندی «دماوند» غیر استاندارد است که سازمان ملی استاندارد به عنوان متولی استاندارد اعلام می‌کند این حرف صحیح نیست. سازمان غذا و دارو بر اساس کدام استاندارد این صحبت‌ها را مطرح می‌کند؟! هم‌اکنون خوشبختانه آب آشامیدنی «دماوند» در بازار وجود دارد و می‌توان نمونه‌هایی از آن را گرفت و آزمایش کرد؛ حتی سازمان استاندارد برای اجرای این موضوع آمادگی دارد...! و باز هم این سوال در این میان مطرح می‌شود که شرکت آب معدنی یا آب آشامیدنی دماوند، متولی سلامت و استاندارد خود را چه کسی می‌داند؟