تن آدمی شریف است، به جان دادن آدمیت!

اینطور که پیداست نرخ مرده و زنده ابوالبشر، برعکس حضرت فیل خیلی توفیر دارد.

نه که فکر کنید آدم‌های زنده بیشتر می‌ارزند، منظور این است که اگر زبانمان لال، کسی زرتش قمصور شد، تازه قدر و قیمت پیدا می‌کند و عزیز جان و دلسوز و مهربان و فداکار و.... می شود. مخصوصا اگر این اتفاق در آب و کنار آب بیفتد.

مثلا فرض بفرمایید پدری برای تامین امنیت اهل و عیالش از کشوری پناهندگی تقاضا می‌کند اما کشور فوق، قبول نمی‌کند که نمی‌کند! اما بعد که عکس جسد پسر سه ساله این آقا در کنار ساحل منتشر می‌شود، ناگهان تا خود آمریکا و قلب انگلیس و ناف کانادا و شاخ آفریقا برایش فرش قرمز پهن می‌شود که؛ کجایی تا من شوم چاکرت!؟ حالا از این حکایت چه نتیجه‌ای می گیرید؟

1- مشکل مهاجران، کودکان آنها هستند؛ وقتی که می‌میرند، مشکل مهاجرتشان حل و فصل می‌شود.

2- هر گاه فرزندی می‌میرد - همچون آثار یک هنرمند مرده - آنقدر قدر و قیمت پیدا می‌کند که بشود به پدرش پناهندگی داد؟!

فکر نمی کنید در دنیای عجیب و غریبی به‌سر می‌بریم؟

چه فکر بکنید و چه نکنید، به این جریان اصطلاحا می‌گویند : قدر و قیمت پیدا کردن آدمی البته به شکل مرده! یادتان باشد که آدمی آه است و دمی و تن آدمی هم اگر شریف است، به‌خاطر جان دادنش است.

حالا نکته جالب این داستان اینجاست؛ دقیقا همان‌هایی که روزانه صدها کودک را در جنگ‌ها و قحطی‌ها و فقر و تبعیض‌ها و... نفله می‌کنند، بدون آنکه به روی خودشان بیاورند، راست راست توی چشم آدم زل می‌زنند و در مورد تصویر جسدی افتاده بر لب دریا، لب باز می‌کنند و اشک می‌ریزند و اطلاعیه و بیانیه و سله و هبه و خیلی چیزهای دیگر می‌دهند. آی ایها الناس، برای هر مردن و مرگی که نباید عکس رمانتیک گوشه ساحلی چاپ کرد تا بلکه... احساسات عمومی و خصوصی جریحه دار شود تا بلکه... کسی به داد بی‌کسان برسد تا بلکه... دنیا گل و بلبل شود. به این مو و آن نمک روی خیار قسم؛ بعضی وقت‌ها بدون عکس هم می‌شود دست به کار شد؛ به‌شرط آنکه گوش‌ها هم مانند چشم‌ها ببینند. خیلی خبرها هست که به‌جرم مصور نبودنشان حقشان خورده می‌شود و یک آب هم روش! خیلی از فلاکت‌ها هستند که به‌خاطر عکس نداشتن در کنار ساحل کسی برایشان تره هم خرد نمی‌کند!

با این اوصاف و در نهایت، تقاضا می‌شود قبل از آنکه ساحل‌ها از چیزهایی پر شود که طبع شعر خیلی‌ها را شکوفا می‌کنند، اقدامی صورت گیرد که به دنیا و آخرتمان بیارزد... یادمان باشد پیشگیری بهتر از درمان است و ظلم جرم نیست، بلکه مصیبت است. بیایید زنده‌ها را دریابیم نه لزوما در دریا، مثلا در خشکی...