خبرگزاری شینهوا در گزارشی به بررسی قیام ها در کشورهایی عربی در طول یکصد روز گذشته پرادخت و نوشت: حدود یکصد روز پیش، یک جوان دستفروش در جنوب تونس خودسوزی کرد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری انتخاب، وی
هیچ گاه تصور نمی کرد این اقدام وی باعث شود تمام خاور میانه وارد آشوب و
ناآرامی شود.
این جوان بیست و شش ساله تونسی در تاریخ هفدهم ماه دسامبر سال دو هزار و
ده، زمانی اقدام به خودسوزی کرد که پلیس این کشور در شهر سیدی بوزیدی میوه
های وی را ضبط کرد، او را مورد ضرب و شتم قرار داد و از پیگیری شکایت او
خودداری کرد.
مرگ تاسف بار این
جوان باعث به وجود آمدن ناآرامی های گسترده ای در خاور میانه شد که تا
کنون ادامه داشته است.
علاوه بر کشورهای منطقه، تمام دنیا چشم انتظار زمان خاتمه این ناآرامی ها و استقرار صلح در خاور میانه است.
خاور میانه دارای موقعیتی راهبردی در جغرافیای سیاسی جهان است.
این
منطقه سه قاره اروپا، آسیا و آفریقا و همچنین سه دریای مهم مدیترانه، دریای
سرخ و دریای عرب را به یکدیگر متصل می کند.
اهمیت راهبردی خاور میانه، منابع سرشار نفت و همچنین تاریخچه و فرهنگ بی
نظیر آن باعث شده است این منطقه به یک مهره فوق العاده مهم در دنیای نوین
سیاست تبدیل شود.
هر گونه تغییر عمده در منطقه خاور میانه این توانایی را دارد تا تاثیرات عمیق و شگرفی در عرصه سیاست جهانی به دنبال داشته باشد.
از
نمونه هایی از این دست تغییرات می توان به درگیری های شصت ساله اعراب و
رژیم صهیونیستی، انقلاب اسلامی ایران، جنگ ایران و عراق و همچنین جنگ اخیر
عراق در سال دو هزار و سه اشاره کرد.
این در حالی است که وقایع دهه دوم قرن جدید در خاور میانه باز هم دنیا را
تکان داد.
زین العابدین بن علی رئیس جمهور تونس در تاریخ چهاردهم ماه ژانویه سال دو
هزار و یازده و پس از بیست و سه سال مجبور به کناره گیری از قدرت شد.
پس
از وی نیز حسنی مبارک رئیس جمهور مصر در تاریخ یازدهم فوریه از سمت خود
کناره گیری کرد.
پادشاه بحرین در تاریخ پانزدهم ماه مارس در این کشور حالت فوق العاده اعلام
کرد و نیروهای امنیتی عربستان سعودی و برخی کشورهای دیگر برای ایجاد نظم
در بحرین وارد این کشور شدند.
در تاریخ نوزده ماه مارس، فرانسه، آمریکا و انگلیس عملیات نظامی علیه لیبی
را آغاز کردند.
این عملیات شامل حملات هوایی گسترده در طرابلس
پایتخت لیبی و مناطق اطراف آن بود.
علی عبد الله صالح رئیس جمهور یمن در تاریخ بیست و پنجم ماه مارس اعلام کرد
آمادگی آن را دارد تا قدرت را به شیوه ای صلح آمیز در اختیار افراد قابل
اعتماد قرار دهد.
ناآرامی ها علاوه بر تونس در کشورهای دیگر نیز با شدتهای مختلف قابل مشاهده
بود که از میان آنها می توان به سوریه، کویت، اردن، مغرب، الجزایر، عمان و
عربستان سعودی اشاره کرد.
عامل به وجود آمدن ناآرامی در هر یک از این کشورها متفاوت بوده است.
تحلیلگران عقیده دارند درخواست مردم برای بهبود معیارهای زندگی، عمده ترین علت وقوع ناآرامی در تونس و مصر بوده است.
این در حالی است که درگیری های مذهبی از دیگر عوامل بوجود آمدن این ناآرامی ها در بحرین شمرده می شود.
در
لیبی و یمن نیز درگیری های قومی که سابقه آن به سالها پیش باز می گردد
باعث وخیمتر شدن آشوبها شده است.
مداخله کشورهای خارجی چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم، باعث شدت گرفتن
ناآرامی ها در منطقه خاور میانه شده و اوضاع آینده را با عدم قطعیت بیشتری
روبرو کرده است.
به هر حال علت این ناآرامی ها هر چه که بوده ، تا کنون به قربانی شدن شمار
زیادی از غیر نظامیان در این کشورها منجر شده است.
بر اساس اعلام مقامات لیبی، حملات هوایی نیروهای غربی به این کشور تا روز
شنبه از میان غیر نظامیان یکصد و چهارده قربانی گرفته است.
این در حالی است که در آشوبهای تونس، یکصد و ده نفر و در مصر، سیصد و شصت و
پنج نفر کشته شدند.
این آمار برای کشور یمن حدود یکصد نفر بوده است.
ناآرامی ها همچنین شمار زیادی بی خانمان در پی داشته است.
پس از وقوع آشوب در تونس بیش از پانزده هزار آواره از این کشور خود را به جزیره لامپدوسا در جنوبی ترین نقطه ایتالیا رساندند.
این
در حالی است که شمار افرادی که از لیبی فرار کردند به سیصد و سی هزار نفر
بالغ می شود.
کارشناسان در این باره اعلام کردند در مجموع شمار افرادی که پس از وقوع
آشوب در خاور میانه از کشورهای این منطقه گریخته اند به یک میلیون نفر می
رسد.