نوعی ماده موجود در گردو می‌تواند اثری محافظتی بر روی اثرات مخرب و اکسید کننده پروتئین بتا-آمیلوید داشته باشد. تجمع این پروتئین موجب شکل گیری توده‌ای می‌شود که نقش مهمی در پیشرفت آلزایمر دارد.
این پژوهشگران در ادامه تحقیقات خود، تصمیم گرفتند این بار میزان تأثیرگذاری برنامه غذایی سرشار از گردو را بر مهارت‌های یادگیری، حافظه، اضطراب و نیز هماهنگی حرکتی در موش‌های دچار آلزایمر مورد بررسی قرار دهند.
همه موش‌های تحت آزمایش‌هایی برای سنجش توانایی یادگیری، حافظه فضایی، هماهنگی حرکتی و رفتارهای مرتبط با اضطراب قرار گرفتند. نتیجه این آزمایش نشان داد که موش‌های دارای آلزایمری که رژیم غذایی سرشار از گردو داشتند، در برخی زمینه‌ها بهبود یافته بودند.
محتوای بالای آنتی‌اکسیدان‌های موجود در گردو می‌تواند به جلوگیری از کاهش توانایی‌های مغزی در موش‌ها بیانجامد. همچنین گردو منبع خوبی برای اسید آلفا لینولنیک است. این اسید نوعی امگا 3 است که سودمندی‌هایی برای قلب و مغز با خود به همراه دارد.