پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : توانایی صدف دوکپه‌ای در چسبیدن به سطوح زیر آب سال‌هاست که دانشمندان را
متعجب ساخته است. اگر بتوانیم این توانایی صدف‌های دو کپه‌ای را در محیط
آزمایشگاه بازتولید کنیم، شاید در گام بعدی بتوانیم انواع جدیدی از چسب با
کاربردهای پزشکی و غیرپزشکی بسازیم. در همین راستا عده‌ای از محققین موفق
به ساخت یک چسب جراحی جدید با استفاده از پروتئین صدف شده‌‌اند.
هرچند
استفاده از نخ بخیه برای چسباندن بافت‌های بدن به یکدیگر روش مؤثری است،
اما جای بخیه و اسکار برای سال‌ها شاید هم همیشه بر روی بدن باقی می‌ماند.
به همین دلیل استفاده از نخ بخیه برای ترمیم بافت اعضای حساس مانند صورت
چندان محبوب نیست. وجود همین مشکلات به یک نیروی محرک برای تولید چسب‌هایی
تبدیل شده است که می‌توانند بافت‌های بدن را بدون ایجاد واکنش شیمیایی مضر
حتی در محیط‌های مرطوب به یکدیگر بچسبانند.
پروتئینی که صدف را به
سنگِ کف دریا، بدنه کشتی‌ها و قایق‌ها می‌چسباند و حتی با برخورد موج‌های
سهمگین نیز صدف از سطحی که به آن چسبیده جدا نمی‌شود به موضوع تحقیقات
فراوان در میان دانشمندان تبدیل شده است. در سال 2009، محققین دانشگاه
کارولینای شمالی تلاش کردند تا یک نوع چسب مرکب تولید کنند که با استفاده
از پروتئین صدف و فناوری چاپگر جوهرافشان ساخته می‌شود. مؤسسه فناوری
ماساچوست (MIT) نیز موفق شده است با استفاده از همین پروتئین یک چسب ضدآب
تولید کند.
در
این میان، محققین دانشگاه علم و فناوری پوهانگ واقع در کره جنوبی رویکرد
متفاوتی را اتخاذ کرده‌اند. آزمایش این گروه از محققین از پیوند
آمینواسیدهای تایروسین در بال سنجاقک و شاخک حشرات الهام گرفته است. این
محققین متوجه شدند که وقتی پروتئین‌های تایروسین صدف را در نور آبی قرار
می‌دهند، این پیوندهای ارگانیک به وجود می‌آیند. حاصل کار نیز یک ترکیب
جدید با ساختار پایا و خاصیت چسبندگی بالا است. محققین نام این ماده جدید
را لامبا (Light-Activated, Mussel Protein-Based Adhesive: چسب پروتئین
صدف فعال‌شده با نور) گذاشته‌اند. به گفته این محققین، لامبا بسیار قوی‌تر و
کارآمدتر از چسب‌های جدید جراحی است و می‌تواند بریدگی جراحی را در مدتی
کمتر از 60 ثانیه و بدون ایجاد تورم و اسکار، ترمیم کند.
برترین ها