پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : وزیر امور خارجه کشورمان در مقاله ای در فایننشال تایمز با بیان این که تاکنون تا این حد به توافق نزدیک نبوده ایم و من در وین هستم تا به یک بحران غیرضروری خاتمه دهم؛ گفت که مذاکرات از نقاط غیر قابل برگشتی عبور کرده است.
در مقاله محمد جواد ظریف به شرح زیر آمده است : من اینجا هستم (وین ) تا افق های جدیدی را بگشایم، ما راهی طولانی را در بیست و یک ماه گذشته برای بحث درباره برنامه هسته ای صلح آمیز ایران طَی کرده ایم. راهی بسیار طولانی.
وی ادامه داد، هیچ گاه تاکنون ایران و طرف های مذاکراتی اش تا این حد به یک توافق نزدیک نبوده اند. با این وجود و با این که مذاکرات از نقاط غیرقابلی برگشتی عبور کرده است، هنوز نمی توان دستیابی به یک توافق را تضمین کرد. تنها چیزی که می شود با قطعیت درباره آن صحبت کرد این است که اوضاع به وضعیت قبل از مذاکرات بر نخواهد گشت.
در ادامه مقاله وزیر امور خارجه کشورمان آمده است: در حال حاضر به اتخاذ تصمیمات جدی سیاسی نیاز داریم. راه حل های فنی بی شماری طرح و به بحث گذاشته شده است و بسیاری از موارد حل و فصل شده اند؛ ولی این بحران همیشه دارای ماهیتی سیاسی بوده است.
برخی می گویند که قصد مسدود کردن این یا آن مسیر دسترسی ایران به بمب را دارند. توافقی که در شرف دستیابی به آن هستیم بسیاری از این بهانه ها را از بین خواهد برد، ولی حقیقت ماجرا این است که برای ساخت بمب تنها یک مسیر واقعی وجود دارد و آن قبل از هر چیز مستلزم اتخاذ یک تصمیم سیاسی است.
محاسبات جدی راهبردی و مهم تر از آن بایسته های مذهبی ما، ایران را از اتخاذ چنین تصمیم زیانباری کاملا به دور نگاه داشته است. این محاسبات قبلا امتحان خود را پس داده اند.
در دهه ٨٠ میلادی و تحت شدیدترین حملات سلاح های کشتار جمعی صدام حسین، ایران هیچگاه به این حملات پاسخ متقابلی نداد. چنین سلاح هایی همواره از سوی رهبران عالی انقلاب اسلامی بطور اکید منع شده اند.
ظریف در این مقاله یادآور شده که برای پیشرفت، رواج صداقت- تغییر ذهنیت ها- لازم است. حصول به توافق نیازمند شجاعت برای توجه به اهداف عالی تر، شهامت کافی برای انعطاف، آمادگی برای ترک عادت های قدیمی و از همه مهم تَر بصیرت برای توجه به آینده بهتر است. برای سال ها عده ای این حقیقت إنکار می کردند که تهدید قوای نظامی یا فشارهای اقتصادی نمی تواند مردم را به چشم پوشی از عزت و کرامتشان وادار کند. خون ها و هزینه های زیاد و غیر قابل تصوری هدر رفت تا این واقعیت مسلم ثابت شود.
وی می افزاید: من هنوز امیدوارم. همتایان من در حال رها کردن توهماتی هستند که تا کنون فجایع زیادی در دهه های گذشته در منطقه ما به بار آورده است. این واقعیت به طور روزافزونی مورد شناسایی قرار می گیرد که تلاش برای تسلیم کردن یک تمدن پرافتخار، صرفا به افزایش تنش، خشم و دشمنی منجر شده است.
این موضوع به ویژه در مورد تحریم های ناعادلانه و غیرقانونی بر علیه مردم ایران صادق است که ادعا می شود برای بازداشتن آنها از عزمشان برای بهره برداری صلح آمیز از انرژی هسته ای اعمال گردیده اند. این مجموعه تحریم ها- که تبعیض آمیزترین تحریم های تاریخ بشریت برعلیه یک ملت است- در اراده مستحکم ایرانیان اثری نداشته است.
در ابتدای این بحران، ایران فقط دویست سانتریفیوژ داشت؛ امروز این تعداد به بیست هزار عدد رسیده است.
وزیر امور خارجه کشورمان در این مقاله تاکید کرده که به همین دلایل همتایان من به درستی میز مذاکرات را انتخاب کرده اند. با این حال آنها هنوز می بایست یک تصمیم حیاتی بگیرند و بین فشار و توافق یکی را انتخاب کنند.
تنها توافقی می تواند از محک زمان سربلند بیرون بیاید که یک توافق متوازن باشد. اشتباه نکنید: هر تلاشی برای به دست آوردن امتیاز به هزینه دیگران عمری کوتاه مدت خواهد داشت. ایران برای حصول به توافقی متوازن و منصفانه و پس از آن گشودن افق های جدید برای پرداختن به چالش های مشترک و بزرگ تَر آماده است.
ظریف در ادامه آورده است: از جمله این تهدیدات مشترک، خطر رو به افزایش افراطی گری خشن است که قلب خاورمیانه را در خود غرق کرده است و در حال گسترش به سمت اروپاست. این جریان اگر متوقف نشود، بیش از پیش گسترش خواهد یافت. امروز شاهد بربریت خونسردی هستیم که هیچ مرزی نمی شناسد. قتل عام های که چندی قبل در بطور همزمان در سه کشور مختلف روی داد شاهد این مدعاست. ایران تا کنون از هیچ تلاشی در این نبرد میان انسانیت و ضدانسانیت فروگذار نکرده است، جایی که تمام کشورها توسط مردان نقاب پوشی تهدید به ویرانی می شوند که هیچ حرمتی برای جان إنسان ها قائل نیستند.
در این مقاله تاکید شده که برای مقابله با این علایم خطرناک باید رهیافت های جدید اتخاد کرد. به تلاش های بین المللی برای مبارزه با این معضل جهانی نیاز داریم. امیدوارم با دستیابی به یک توافق هسته ای، همتایان من انتخابی تاریخی بین همکاری و تنش انجام دهند. امیدوارم بیش از هر چیز، تمرکز و توان خود را صرف موضوعی نمایند که بیشترین اولویت را دارد؛ اگر ما با سریعا ظهور افراطی گری خشن مقابله نکنیم، این جریان به مقابله با ما بر خواهد خواست.
ظریف تکرار تاریخ را چه دیدی شما هم چه با انگشت آغشته به جوهر با امضا توافقنامه تشریف بیاری یا نیاری ما بعنوان قهرمان ملی که با ناداورانه ها دست و پنجه نرم کردی با سر به استقبال تیم ات می آییم خیالت از ملت فهیم تخت تخت باشه
حالا
دکتر ظریف بیچاره با تیم نجیب و با شخصیتش باید تمام این شیرین کاریای این معجزه هزاره و همراهاشو جمع کنن تا بلکه مردم یه نفس راحتی بکشن و راحت تر زندگی کنن.
حتی اگه مذاکرات نتیجه نده باز هم با تمام وجودم دعاتون میکنم باغیرتای نجیب.
همین که به فکر ایران و ایرانیان هستین و برای ما زحمت میکشین قدردانتون هستیم عزیزان بزرگوار.
از مُجّمَع بن حارثه نقل شده كه گفت: ما در حديبيه حضور داشتيم، وقتى از آنجا رفتيم ديديم رسول خدا(ص) در محلى به نام «كراع الغميم» ايستاد و مردم را گرد آورد و آياتى را كه بر او نازل شده بود برايشان تلاوت فرمود:«إِنّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً * لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَما تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقِيماً * وَيَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزِيزاً»؛ما فتحى آشكار برايت به وجود آورديم تا خداوند از گناهان گذشته و آينده ات درگذرد و نعمتش را بر تو تمام می گرداند و به راه راست هدايتت می كند و تو را به پيروزى با عزّتى می رساند.مردى به رسول خدا(ص) عرض كرد: آيا اين پيمان نامه، فتح به شمار می آيد؟ حضرت فرمود: آرى، به خدايى كه جانم در دست اوست، فتح است.ممكن است خواننده شگفت زده شود كه قرآن اين صلح را فتح المبين خوانده، حال آن كه قبلاً لشكريان ،آن را پيمان نامه اى ضعيف و ذلت بار می دانستند، ولى مسلمانان بعدها نتيجه اين صلح را ديدند و برايشان روشن شد كه اين صلح به خير و مصلحت آنها و از هر فتح و پيروزى قبلى، سودمندتر بوده است، بلكه متوجه شدند كه واجب بوده چنين آرامش جنگى برقرار شود تا مقدمه اى باشد براى راه يابى به دلهاى مردم از طريق باور و دليل، نه از طريق شمشير و زور. به ناچار بايد آتش بس (آرامش جنگى) برقرار گردد تا مدتى جنگ و خونريزى صورت نگيرد و اهل خرد بتوانند با آرامش و دور از هرگونه جنجال در اصول و اركان اين دين جديد، بينديشند و از روى يقين و باور، پذيراى آن شوند، نه از ترس و بيم.ولى براى آن دسته از كسانى كه پذيراى اين صلح نبودند ديرى نپاييد كه پس از گذشت دو سال از انعقاد آن، هنگام فتح مكه راز و حكمت آن در روشن ترين مظاهر آن برايشان پديدار گشت. يكى از مسلمانانى كه خود در ماجراى اين صلح حضور داشت، اين رخداد مهم صلح نامه را اين گونه وصف می كند: «وقتى آتش بس اعلام شد و جنگ آرامش يافت، برخى از مردم از بعضى ديگر امان يافتند و با يكديگر ديدار كرده و در بحث و مناقشات به گفتگو نشستند، در اين فاصله با هر صاحب انديشه اى كه درباره اسلام گفتگو به عمل می آمد، اسلام را می پذيرفت و در مدت اين دو سال به اندازه تمام افرادى كه قبلاً به اسلام گرويده بودند و يا بيشتر از آن تعداد، پذيراى اسلام شدند و دليل آن اين است كه رسول خدا(ص) با تعداد هزارو چهار صد نفر راهى حديبيه شد، در صورتى كه پس از گذشت دو سال، براى فتح مكه ده هزار تن آن حضرت را همراهى می كردند.از ابن مسعود منقول است كه گفت: شما فتح مكه را فتح می شمريد، ولى ما فتح را صلح حديبيه می دانيم.اقدامى كه پيامبر(ص) در مورد اين صلح كرد و پذيرش شرايط دستور آن به رغم ميل باطنى بيشتر يارانش و وصفى كه قرآن از اين صلح به فتح المبين كرده، آن هم در زمانى كه هنوز نتايج آن پديدار نشده بود، از طرفى گذشت زمان بر كارى كه رسول خدا(ص) انجام داد، همه اين موارد، قوی ترين دليل بر صدق نبوت حضرت محمد(ص) بوده و نيز دليل بر اين است كه قرآن وحى الهى است.
سیاست یک بام و دو هوا !!!
جناب اقای ظریف خسته نباشی