حاج ابراهیم یزدی معروف به یزدی بزرگ، پهلوان اول ایران و دارالخلافه قاجار در عصر ناصرالدین شاه بود که به فرمان او از یزد به تهران آمد و پس شکست حریفان، بازوبند پهلوان اولی را از ناصرالدین شاه دریافت کرد.
حاج ابراهیم یزدی معروف به یزدی بزرگ، پهلوان اول ایران و دارالخلافه قاجار
در عصر ناصرالدین شاه بود که به فرمان او از یزد به تهران آمد و پس شکست
حریفان، بازوبند پهلوان اولی را از ناصرالدین شاه دریافت کرد.
حاج
ابراهیم یزدی، نوجوانی بیشتر نبود که به درد پا مبتلا شد؛ پس از آنکه اطبا
ورزش را به او توصیه کردند به کشتی روآورد و به خاطر اندام درشت و هیکل
تنومندش پشت همه پهلوانان شهر را به خاک مالید.
آوازه پهلوان جوان
وقتی 20 ساله بود به تهران رسید و ناصرالدین شاه دستور داد او را به پایتخت
بیاورند. نقل شده است ابراهیم طی مسیر یزد تا تهران در همه شهرها مورد
استقبال قرار گرفت تا در روز عید نوروز سال 1266 قمری در میدان ارگ تهران
به حضور شاه رسید. در جریان جشن‌های عید نوروز شاه دستور داد پهلوان جوان
برای نشان دادن قدرت خود با پهلوان اول و دوم دربار یعنی پهلوان مراغه‌ای و
شعبان سیاه کشتی بگیرد. در همان روز ابراهیم با زمین زدن دو پهلوان نامی،
پهلوان اول پایتخت شد و بازوبند پهلوانی به بازویش بسته شد.
پس از
آنکه بازوبند پهلوان اولی به بازوی ابراهیم بسته شد ناصرالدین شاه امر کرد
از سراسر ایران پهلوانان نامی برای کشتی گرفتن به تهران بیایند و در حضور
او با ابراهیم جوان مبارزه کنند. از آن روز هر از چندی مردان قدرتمند
ولایات مختلف داوطلب کشتی می‌شدند که یکی پس از دیگری مغلوب می‌شدند.
گفته
می‌شود حاج ابراهیم در همه عمر پشتش به خاک نرسید و پس از آنکه در 50
سالگی در کشتی با پهلوان اکبر خراسانی مساوی شد بازوبند پهلوان اولی را
واگذار کرد؛ او حتی در هنگام سفر شاه به روسیه نیز با کشتی‌گیر روس مبارزه
کرده و پیروز شد.
یزدی بزرگ پس از واگذاری بازوبند به دلیل علاقه
شاه از او لقب "پهلوان باشی" گرفت و مقرر شد در دربار به کشتی‌گیران جوان
آموزش بدهد. در اواخر عمر حاج ابراهیم، بار دیگر درد پا به سراغش می‌آید و
تا مرگش به سال 1322 قمری مجبور می‌شود با عصا راه برود.
از دوران
جوانی ابراهیم عکسی در دست نیست اما "رضا عکاس باشی" عکاس مخصوص ناصرالدین
شاه عکسی از دوران پس از پهلوان اولی گرفته که او را با لباس کشتی و عصایی
در دست نشان می‌دهد. در دو عکس دیگر که منسوب به آنتوان سوریوگین است و
مربوط به مراسم جشن‌های نوروز و کشتی باستانی در کاخ گلستان، او پشت به
دوربین با عصا در کنار گود و در حال تماشای کشتی دیده می‌شود.