مطابق تئوری انفجار بزرگ، تقریبا 7/13 میلیارد سال قبل، جهان ما از درون هیچ به بیرون پرید. بعد از این اتفاق، جهان همواره منبسط شده و گسترش یافته تا به حالت کنونی رسیده و امروز هم در حال انبساط است.
درحالی‌‌که امروزه شواهد بسیار مناسبی در تايید این نظریه وجود دارد، اما هنوز مسائل حل نشده زیادی باقی مانده که این نظریه توضیح قانع‌کننده‌ای درباره آن ارائه نمی‌کند.
یکی از این مسائل این است که چرا جهان ما از ماده ساخته شده. این سؤال از اینجا پیش می‌آید که مطابق نظریه انفجار بزرگ، بعد از این رخداد، میزان ماده و ضدماده تولیدشده در جهان تقریبا برابر بوده و هنوز به‌درستی مشخص نیست چطور ماده بر ضدماده پیشی گرفته و جهان به شکلی که ما می‌شناسیم درآمده است.
حالا مارپیچ‌های مغناطیسی غول‌پیکری در فضا کشف شده‌اند که می‌توانند بیشتر بودن ماده نسبت به پادماده و درنتیجه هستی کیهان را توضیح دهند؛ این مارپیچ‌ها با بررسی داده‌های تلسکوپ فضایی فرمی ناسا مشاهده شده‌اند.