محسن قاضی مرادی و مهوش وقاری بعد از گذشت 35 سال از زندگی مشترک، هنوز از عشق حرف می زنند.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در کنار زوج های معروف دنیای سینما مثل لیلا حاتمی و علی مصفا، رخشان بنی
اعتماد و جهانگیر کوثری، رویا تیموریان و مسعود رایگان، گلاب آدینه و مهدی
هاشمی، فرهاد آئیش و مائده طهماسبی، نیما فلاح و سحر ولدبیگی، شقایق دهقان و
مهراب قاسم خانی، مهدی پاکدل و بهنوش طباطبایی و... یک اسم دیگر را هم
باید ثبت کرد.
محسن قاضی مرادی و مهوش وقاری زوجی هستند که 35 سال
است در کنار هم زندگی می کنند. اخیرا گفت و گویی از این زوج بازیگر منتشر
شده که در آن قاضی مرادی در جواب این سوال که چرا بچه ندارند، جواب بامزه
ای داده. او گفته: «برای بچه دار شدن حالا زود است. باید 40 سال با هم
زندگی کنیم ببینیم تفاهم داریم بعد بچه دار شویم!» اینطوری قاضی مرادی ضمن
حاضرجوابی آرزو کرده است که باز هم سالیان زیادی کنار همدیگر بمانند.
هر
دو اهل و زاده تهران هستند. مهوش وقاری متولد 1333 است و محسن قاضی مرادی
متولد 1320. برای همین است که وقتی وقاری در سال 1356 به اداره کل تربیت
معلم آموزش و پرورش منتقل می شود، به نظرش قاضی مرادی پیرمرد می رسیده: «ما
هر دو کارشناس دفتر کل تربیت معلم بودیم، آنجا با آقای قاضی مرادی آشنا
شدم و در دوران کار تبدیل به دو دوست صمیمی شدیم به طوری که من همیشه در
کارها با ایشان به عنوان یک پیرمرد مشورت می کردم (خنده). البته محسن همیشه
به می گوید شما بزرگ مایی خانم (خنده)».
این آشنایی تا به ازدواج برسد، سه سال زمان می برد.
ظاهرا
آن اوایل وقاری از رسیدگی نکردن قاضی مرادی به سر و وضع خودش ناراحت بوده:
«یکی از ویژگی های آقای قاضی مرادی در آن دوران این بود که خیلی شلخته بود
و حتی گاه پیش آمده بود که با لباس وارونه به سر کار می آمد (خنده) و من
چون خودم خیلی مرتب و منظم بودم همیشه از این رفتار او حرص می خوردم.
ولی
در کنار این، آدم خیلی خوش برخورد و خوش فکر و اهل مطالعه ای بود. یادم می
آید یک بار در جمع همکاران گفتم که گل یخ رو خیلی دوست دارم و از اون روز
به بعد هر روز صبح می دیدم که یک شاخه گل یخ روی میزم گذاشته شده و تا مدت
ها نمی دانستم که کار چه کسی است تا اینکه بالاخره متوجه شدم کار ایشان
بوده و چون همیشه ایشان را آدم شلخته ای می دانستم انتظار همچین کارهایی از
ایشان نداشتم.» کم کم ذهنیت وقاری نسبت به قاضی مرادی عوض می شود.
«یک
بار به اتفاق خواهر و دخترخاله هایم به سینما رفته بودیم، اکران فیلم چند
ساعت به تاخیر افتاد و چون سینما نزدیک منزل ایشان بود از ما دعوت کردند به
منزل شان برویم. وقتی کارهای هنری او را از نزدیک دیدم به شدت منقلب شدم و
به قدری از قضاوت بی رحمانه خودم ناراحت شدم که آن شب حسابی گریه گردم.»
ازدواج
20 شهریور 1359 سر می گیرد. در آن زمان، قاضی مرادی سابقه بازی در سینما و
تئاتر را داشت، اما وقاری از طریق او به این مسیر وارد می شود. اولین فیلم
مشترک شان، «نار و نی» در سال 1367 بود و اولین سریال مشترکشان، یک مجموعه
خانوادگی با عنوان «شما بگویید چه کار کنم» در سال 1370 که در آن، وقاری و
قاضی مرادی نقش خواهر و برادر را داشتند. اولین باری که آنها نقش یک زوج
را جلوی دوربین بازی کردند، یکی از قسمت های سریال «همسران» بود که در آن
وقاری نقش عمه خانم مهرانه مهین ترابی را داشت.
وقاری می گوید «به
نظرم اینکه ما هر دو در این کار هستیم سبب شده که به یک درک متقابل در مورد
سختی ها و مشکلات کار برسیم. البته گاهی پیش آمده که به دلیل کار زیاد یا
دوربودن از هم، به همدیگر غر زدیم ولی خدا را شکر هیچ وقت این موضوع مشکل
اساسی برایمان ایجاد نکرده.»
قاضی
مرادی و وقاری حالا هردو بازنشسته آموزش و پرورش هستند. آنها همچنان کنار
هم هستند و اتفاقا در این سال ها وقاری بیشتر از قبل به همسرش می رسد، چرا
که قاضی مرادی مریض است و نیاز به مراقبت دارد. وقاری می گوید علت دوام
ازدواج شان این بوده که: «به نظرم چون ما هر دو به شدت آدم های احساساتی
هستیم، شاید این امر به ظاهر ایشان نخورد (خنده)، اما در این سال ها حتی یک
بار هم نشده که سر سفره عید اشک از چشمانش جاری نشود.»