اصغر فرهادی هنگامی كه در برلین بود در گفتگو با دی ولت، از احتمال مهاجرتش به آلمان خبر داد.
وی در باره این احتمال چنین گفت : دختر دوازده ساله‌مان در برلین مدرسه
خواهد رفت و كودك دو ساله‌مان این جا به مهد كودك، و من بین برلین و تهران
در رفت و آمد خواهم بود.
بخشهایی از این مصاحبه را به نقل از سایت كافه سینما ، در ادامه می‌خوانید :
دی ولت: چون فیلم شما در بخش مسابقه بود می توان احتمال داد كه دولت ایران
مطلع است. دولت قبلاٌ فیلم را دید؟... تأیید كرد؟ آیا اصلاٌ اجازه داشتید
بصورت رسمی بسازید؟
اصغرفرهادی: این فیلم مستقل ساخته شده است، دولت به هیچ رو حمایت یا كمك
مالی نكرد. هنر این است كه فیلم را جوری بسازیم كه دولت اصلاٌ دلیلی برای
سانسور نداشته اشد. دولت تاكنون دربارۀ فیلم من اظهار نظری نكرده است. اما
ممكن است این اتفاق بیفتد، آدم نمی داند.
دی ولت: دقیقاٌ چه كردید تا گرفتار سانسور نشوید؟
اصغرفرهادی: چه بسا بهتر باشد اصلاٌ لو ندهم. نكتۀ اصلی این است كه هیچ
پیام یا بیانیه ای نمی دهم، ارزش گذاری نمی كنم و موضع نمی گیرم بلكه
كاملاٌ به تماشاگر وا می گذارم كه چه برداشتی می كند.
دی ولت: (...) نمی ترسید كه بعد از بازگشتتان به ایران سرنوشت مشابهی در انتظار شما باشد؟
اصغر فرهادی: خطربخشی از حرفه و زندگی ما شده است. تا به حال بخت یارم بوده
و كاری به كار من نداشته اند. اما حتی اگر این وضع تغییر كند مایل نیستم
تماشاگر را با آن درگیر كنم. فشاری كه روی من است به تماشاگر ارتباط
ندارد.
دی ولت: اصولاٌ توانستید در برلین حواستان را جمع كنید در حالی كه همین حالا (....)
اصغر فرهادی: جالب است: همین كه از كشور خارج می شوم خیلی دقیق تر نگاه می كنم كه آن جا چه می گذرد.
دی ولت: فیلم شما غیر سیاسی است؟ به هرحال نقطۀ شروع جدایی یك زوج است، بعد
از اینكه زن بر خلاف خواست شوهرش می خواهد كشور را ترك كند تا آیندۀ بهتری
برای دخترش ممكن سازد.
اصغر فرهادی: فیلم چندین لایه دارد. شاید كسی فقط لایۀ سیاسی با روانشناختی
یا اخلاقی آن را ببیند طبق سیلقه ای كه دارد. اگر فیلم را از جنبۀ اجتماعی
ببینیم قطعاٌ معنای سیاسی دارد زیرا بین طبقۀ پایین و متوسط جنگی درگیر
است. اما این فیلم از دیگر فیلم های سیاسی بسیار متفاوت است زیرا هیچ پیام
یا پیش فرض سیاسی ارائه نمی كند.
دی ولت: خانواده تان هم در فیلم شركت دارند، دخترتان سارینا نقش دختر ترمه را بازی می كند...
اصغر فرهادی: همسرم پریسا بخت آور نیز كارگردان است و فیلم «دایرۀ زنگی» را
ساخته است، ما در مدرسۀ عالی هنر با هم آشنا شدیم. او و بچه ها با من به
برلین آمدند زیرا فكر می كنیم شاید برای مدت كوتاهی در خارج زندگی كنیم.
دی ولت: چه مدت؟
اصغر فرهادی: هنوز نمی دانم. سارینا، دختر دوازده سالۀ ما، اینجا به مدرسه
خواهد رفت، دختر دوساله مان به مهد كودك، من خودم بین برلین و ایران رفت و
آمد می كنم. بنابراین این بحث را در فیلم كه آیا باید به خاطر بچه ها به
خارج رفت در واقعیت هم داشته ام. اول مخالف بودم، در این فاصله می بینم كه
خوب است اگر بچه ها بتوانند راه های جدید را بروند.
دی ولت: ایدۀ ساخت فیلم در آشپزخانه ای در برلین به سراغتان آمد؟
اصغر فرهادی: در ماه مارس اینجا بودم تا فیلم بسازم. روزی در آپارتمان
دوستان، نزدیك آلكساندر پلاتس در آشپزخانه نشسته بودم كه ناگهان از ساختمان
بغلی موسیقی ایرانی شنیدم. برایم معلوم شد باید هر چه زودتر برگردم تا در
ایران كاملاٌ فیلم دیگری بسازم.
دی ولت: هنرپیشه های زن فیلم در كنفرانس مطبوعاتی روسری داشتند، چرا؟
اصغر فرهادی: فكر می كنم هركس باید این حق را داشته باشد كه هرطور دوست دارد لباس بپوشد.