تصاویر : جنگ در ویتنام

چهل سال پیش امریکا و متحدانش پس از 16 سال جنگ ویرانگر آماده می‌شدند تا با ترک ویتنام طولانی ترین جنگ قرن را با شکست به پایان برسانند. جنگ ویتنام از دسامبر 1956 میلادی تا30 آوریل1975 میلادی در دوران جنگ سرد بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به "ویت کنگ" از یک طرف و نیروهای ویتنام جنوبی، امریکا و دیگر متحدانش درگرفت.

به گزارش «انتخاب»، آمریکا که به منظور جلوگیری از نفوذ کمونیسم در جنوب شرق آسیا آماده دخالت نظامی در این منطقه بود پس از طرح این ادعا که افراد وابسته به ویتنام شمالی دو بار با قايقهای انفجاری به کشتيهای آمريکايی حمله کرده‌اند به دستور «لیندون جانسون» رئیس جمهور وقت این کشور وارد جنگ شد.

ویتنام پیشتر و در جریان مبارزات استعماری خود با فرانسه طی توافقی موقت در ژنو به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. اما حکومت ویتنام جنوبی به رهبری «نگو دین دیم» با حمایت آمریکا به مذاکره بر سر الحاق دو بخش شمالی و جنوبی تن نداد و به سرکوب شدید کمونیست‌ها پرداخت.

سرکوب و کشتار شدید کمونیست ها در ویتنام جنوبی باعث شد پس از چندی جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام که به اختصار به آنها «ویت کنگ» یعنی کمونیست های ویتنام می‌گفتند با حمایت نیروهای ویتنام شمالی به جنگ حکومت «نگو دین» بروند.

حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت‌کنگ و ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی باعث شد جنگ سراسر ویتنام و گاه نقاط دیگر هندوچین را در بر بگیرد.

جنگ بین شمال و جنوب در سال 1965 به نقطه بحرانی ‌رسید تا اینکه سربازان آمریکایی به بهانه حمله ویتنامی‌ها به کشتی‌های آمریکایی در خلیج «تونکن» وارد خاک ویتنام شدند تا جنگ را به نفع جنوبی ها یکسره کنند و کمونیست ها را شکست دهند.

این نبرد اما نه تنها آنطور که امریکا فکر می‌کرد پیش نرفت بلکه پس از 16 سال با شکست جنوبی ها به پایان رسید. مورخان شگردهای منحصر به فرد ویت کنگی ها برای اختفا و غافلگیری سربازان امریکایی را عامل شکست های پی در پی امریکا در این جنگ عنوان می‌کنند.

در اوايل سال 1975 دولت ویتنام شمالی با اتكا به ويت كونگ‌ها حملات شدیدی علیه جنوبی ها ترتیب داد و توانست در 30 آوریل پس از سال‌های نبرد خونین «سایگون» را به تصرف خود درآورد. در همین زمان امریکا با قبول شکست آخرین سربازان خود را با هواپیماها و هلیکوپترها از ویتنام خارج کرد؛ اقدامی که بین ویتنامی‌ها به روز «فرار» شهرت دارد.