نامزدي براي شکست؟

هيلاري کلينتون همسر رئيس جمهوري دموکرات اسبق امريکا، سناتور پيشين نيويورک و وزير امورخارجه در دولت نخست باراک اوباما بار ديگر عزم کاخ سفيد کرده است.

هيلاري کلينتون در انتخابات رياست جمهوري امريکا در سال 2008 رقيب اوبامابود.او ظاهرا به درخواست اوباماو به نفع وي از مبارزات کناره‌گيري و در ازاي آن مقام وزارت امور خارجه امريکا را دريافت کرد.

زماني که در تابستان سال گذشته هيلاري کلينتون خاطرات خود را با عنوان "گزينه هاي دشوار" منتشر کرد، نقدهاي زيادي در مورد دليل انتشار اين کتاب منتشر شد که ماحصل آن خبر از عزم وي براي ورود به انتخابات 2016 رياست جمهوري امريکا مي داد.

طبيعي است سياستمداري با تجربه کافي از دو دوره مبارزات انتخاباتي موفق رياست جمهوري همسر، دو دوره مبارزات انتخاباتي موفق در سنا و يک دوره مبارزه "ناتمام" براي رياست جمهوري و تصدي وزارت امورخارجه امريکا با برنامه ريزي براي انتخابات سال 2016 که احتمالا آخرين تلاش سياسي و اجتماعي وي در چنين مقياسي باشد آماده شود.

وي در کتاب "گزينه هاي دشوار" مهمترين مسائل دوران سناتوري خود از جمله ماجراي 11 سپتامبر را به شيوه اي پراحساس تشريح کرده، به بحران هاي دوران وزارت خود اشارات مبسوط داشته و پيشاپيش پاسخ سئوالات مهمي را که از اين به بعد هم مکرر از وي پرسيده خواهد شد داده است.

وي در اين کتاب به مسائل خانوادگي، دوران کودکي و نوجواني، نحوه رسيدن به قدرت و سپس دفاع جدي از اسرائيل، دفاع از همجنس‌گرايان، دفاع از زنان و مسائل جنجالي ديگر پرداخته و پيشاپيش کوشيده است راي طرفداران و علاقمندان به اين نوع موضوعات را شکار کند.

او در جاي جاي اين کتاب جايگاه خود را در طراز روساي جمهوري و رهبران کشورها تعريف کرده است. هر جا که در نشست سران کشورها شرکت جسته، از خود به عنوان "ما رهبران شرکت کننده" ياد و به خواننده اين چنين القا کرده است که وي رهبري بوده که در مقام وزير خارجه در اين نشست ها شرکت يافته است.

هيلاري کلينتون در اين کتاب مکرر از خود به عنوان "بانوي اول" سابق و ساکن قبلي کاخ سفيد و دارنده تجربه ها و آشنايي هاي فراوان بين‌المللي ياد کرده ، خود را رهبر جريان هاي فمينيستي امروز جهان معرفي مي کند و "کشف" زنان بزرگ امروز و تاثير گذار در افريقا، آسيا و امريکاي لاتين را نتيجه تحقيقات و نکته سنجي هاي خود فرض مي کند.

وي در همين رابطه خود را با النور روزولت همسر رئيس جمهوري اسبق امريکا همتراز مي داند و تلاش هاي خود را در باب آزادي زنان و آزادي همجنس گرايان در ادامه تلاش هاي النور روزولت در جريان تدوين اعلاميه جهاني حقوق بشر ارائه مي دهد.

وي خود را همسري وفادار، مهربان و مادري از خود گذشته معرفي مي کند و بيل کلينتون را هم شوهري صميمي، دوست و مشورت دهنده‌اي که وقت آزاد خود را با او به قدم زدن مي پردازد نشان مي دهد. انگارنه انگار بيل کلينتون در ماجراي مونيکا لووينسکي در سال 1998 پيوند زناشويي خود را با همسرش در معرض خدشه قرار داده است.

بعد از آن رسوايي واکنش‌هاي عمومي مردم امريکا نسبت به رفتار هيلاري کلينتون متفاوت بود. برخي با او به عنوان زني که قرباني رفتار شوهربي عاطفه خود شده همدردي کردند، اما گروهي ديگررفتار بي تفاوت او را تائيدي بر عملکرد شوهرش دانستند. گروهي هم او را متهم به ادامه يک زندگي شکست خورده با هدف پيشبرد نفوذ سياسي خود کردند

کار هيلاري کلينتون در مبارزه پيش رو از آن جهت بسيار سخت است که وي پرونده قطوري از "شکست ها و ناتواني ها"يي به همراه دارد که رقباي وي خود را براي تورق و بهره برداري از آن آماده کرده اند.

رقباي وي از جمله رقباي کمتر شناخته شده او اين مشکل را ندارند که به عملکردهاي گذشته خود پاسخ بدهند؛ اما هيلاري کلينتون بايد به موضوعات مهم از جمله چرايي کشته شدن سفير امريکا در بنغازي، نحوه مکاتبات حساس و محرمانه خود از طريق ايميل هاي قابل کشف و رهگيري، حمايت قوي خود از مداخله نظامي آمريکا در افغانستان، د ادن راي موافق به قطعنامه جنگ عراق که به جرج بوش رئيس جمهوري جمهوريخواه اجازه استفاده از نيروي نظامي عليه عراق را مي‌داد، حمايت از اقدام نظامي در ليبي و سئوالاتي از اين دست پاسخ قانع کننده بدهد.

در بين موضوعات چالش برانگيز،تحولات ليبي که به کشته شدن سه مامور ديپلماتيک و امنيتي امريکا در کنسولگري اين کشور در بنغازي از جمله سفير امريکا در ليبي شد از اهميت خاصي برخوردار است.

حمله به کنسولگري آمريکا در بنغازي و سئوالات پيرامون امنيت آن تا امروز از نظر سياسي مجادله برانگيز بوده است. هيلاري کلينتون در پاسخ به انتقادات،مسئوليت قصورهاي امنيتي را پذيرفته است.

هياتي هم که مامور بررسي تحولات ليبي شددر گزارش خودبه شدت از مسئولان وزارت امورخارجه در واشينگتن به دليل بي‌توجهي به درخواست براي گماردن نگهبانان بيشتر و ارتقاي سطح امنيتي و قصور در تأمين رويه‌هاي امنيتي در محيطي که امنيتش در حال کاهش بود، انتقاد کرد.

هيلاري کلينتون نتايج اين گزارش را پذيرفت و وقتي در برابر کنگره شهادت داد، از اقداماتش در پاسخ به اين واقعه دفاع کرد و با وجود پذيرش مسئوليت رسمي، گفت هيچ نقش مستقيمي در مباحثات خاص در خصوص امنيت کنسولگري نداشته است.

جمهوريخواهان کنگره در همان نشست او را در موارد متعدد مورد چالش قرار دادند که گاه باعث پاسخ‌هاي احساسي يا عصبي از سوي هيلاري کلينتون شد.احتمالا پس از جدي تر شدن نامزدي هيلاري کلينتون در انتخابات 2016 جمهوريخواهان به طرح دوباره اين سئوالات خواهند پرداخت.

در حوزه مالي، هيلاري کلينتون از جانب رقباي خود در مظان اين اتهام قرار دارد که از منابع مالي خارجي معتنابهي بهره مند شده است. ريک پري فرماندار تگزاس که نامزد احتمالي حزب جمهوريخواه در انتخابات 2016 خواهد بود اين سئوال را مطرح کرده است که "چگونه مي توان به کسي اعتماد کرد که اين همه پول از منابع خارجي دريافت کرده است؟"

بخشي از منابع مالي دو ميليارد دلاري مورد نظر رقباي هيلاري کلينتون از سوي قطر، عربستان سعودي، کويت و عمان به بنياد خيريه اي شده است که بيل کلينتون آن را اداره مي کند. اما هيلاري بعد از کناره گيري از وزارت امورخارجه امريکا در همين موسسه خيريه مشغول به کار بوده و انگار دامن وي به رطوبت اين کمک ها تر شده است. همچنين ادعا شده است که در زمان وزارت امورخارجه هيلاري کلينتون کمک هاي مالي از هفت دولت خارجي به حساب بنياد خيريه کلينتون دريافت شده است.

هيلاري کلينتون از نظر سلامت هم که دغدغه جدي راي دهندگان امريکائي است سابقه خوبي ندارد. وي در کتاب "گزينه هاي دشوار" مدعي است که با بيل کلينتون راهپيمايي هاي طولاني انجام مي دهد، اما امريکاييان به ياد دارند که وي يک باربه دليل عارضه لخته خوني در بيمارستان بستري و بار ديگر هنگامي که در خانه تنها بود دچار بيهوشي شده است. يک بار هم به دليل بيماري از او خواسته شده است سفر به آفريقاي شمالي و خاورميانه را که براي هفته بعد از آن تنظيم شده بود لغو کند.

هيلاري کلينتون احتمالا به حمايت بيل کلينتون رئيس جمهوري اسبق و باراک اوباما رئيس جمهوري کنوني امريکا دل بسته است. اوباما تا همين جا به حمايت از او برخاسته است و احتمالا دين خود را در قبال کناره‌گيري هيلاري از انتخابات 2008 ادا خواهد کرد.

اما عرصه سياسي صحنه حساسي است که گمان نمي رود حتي دوستان هيلاري در حزب دموکرات هم حاضر به خطر پذيري در آن باشند. هنوز نشانه اي جدي از دورنماي موفقيت هيلاري کلينتون در انتخابات پيش‌رو مشاهده نمي شود.

*علي اكبر عبدالرشيدي