پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : علی عالی درباره انتشار تصویر جسد پرویز دهداری در غسالخانه روی جلد نشریه دنیای فوتبال شش موضوع را مطرح کرد تیتر آنها از این قرار بود:
1- خانواده آقای دهداری و به خصوص دختر ایشان که از طریق آقای مانوسی فر این ارتباط برقرار شد، با انتشار عکس نه تنها مخالفت نکرد بلکه از نگاه ژورنالیستی تحلیل کردند و با بزرگ منشی این موضوع را پذیرفتند که بی نهایت قدردان این درجه از صبوری، مدارا و انتقاد پذیری ایشان هستم. جایی که ملت ایران پیشروتر از ایشان بودند...
2- این عکس برای شماره نوروز خیلی تلخ نیست فکر می کنم در طول تاریخ مردم ایران هیچوقت به اندازه سال 93 به لطف موبایل و ماهواره و اینترنت، قتل و خونریزی ندیدند.
3- اصلاً چیزی مانده که کسی را تکان بدهد؟ به نظرتان این جامعه کمی – فقط کمی – مشکوک به تظاهر به خواب نیست؟
4- فقط انتشار این عکس غیراخلاقی است؟ اگر اینطور است سرمان را پائین می اندازیم و دست دعا و شکرمان را بالا می بریم که چقدر «همه چی آرومه» و ما غافل بودیم.
5- به شخصه از مرگ، غسالخانه و بوی کافور می ترسم. اما آیا ترس فردی من باید روی کار حرفه ای ام اثر بگذارد تا مرگ را انکار کنم؟
6- این تصویر روی جلد اقدامی دیگر علیه چپ ها نیست. چپ ..راست ... اصلاح طلب ...اصولگرا ... بسیاری از این تقسیم بندی ها بستگی به نگاه شما دارد. وقتی قلیچ خانی را روی جلد مجله زدیم از دو طرف محکوم شدیم؛ این جلد شما زنده کردن چپ هاست و محکوم می‌گردد!
مدتی است که جامعه شاهد کار زشت و ناپسندی در دعوت فیلمبردار به مراسم خاکسپاری است و طولی هم نخواهد کشید که شاهد ورود فیلمبرداران به غسالخانه و تهیه عکس های این چنینی خواهیم بود .
بقول مولانا که میفرماید: چند روزی قفسی ساخته ای از بدنم ... سئوال اینجاست که وقتی روح فرد تازه گذشته به جسد خویش مینگرد که در میان فلاش دوربینها غرق شده ، چه فکری خواهد کرد؟