یک‌ پاسخ به دونامه

یکشنبه که جناب احمد توکلی در پاسخ به نقد من به نطق ایشان در مجلس، درباره ادعای رشوه‌گیری مهدی هاشمی در ادامه ادعای خود- که من درآن یادداشت براساس اسناد وزارت اطلاعات و گزارشات هیات تحقیق‌وتحفص مجلس و سازمان بازرسی کل کشور و رای دادگاه‌های سه‌کشور خارجی عدم صحت این ادعا را تبیین کرده و البته داوری نهایی را برعهده قاضی محترم دادگاه نهادم- نامه‌ای به نمایندگان مجلس نوشت و در این نامه استدلال کرد چون من نظر داوری دادگاه‌های خارجی را درباره پرونده استات‌اویل پذیرفته‌ام بر همین مبنا در دفاع از نطق خود اسنادی در اختیار دارد که بیانگر اثبات ادعای وی در رشوه‌گیری مهدی هاشمی است و به اسنادی دیگر از این پرونده استناد کرد، یکی از وکلای مهدی هاشمی با من تماسی گرفت و گفت در رد ادعای قدیم و استنادهای جدید آقای توکلی یادداشتی مستند نوشته و به روزنامه «شرق» برای انتشار داده است. اکنون که درحال نوشتن این سطور هستم مطلع شدم روزنامه «شرق» در شماره سه‌شنبه خود این یادداشت را منتشر کرده است. بنابراین با انتشار این یادداشت وکیل مهدی هاشمی که از من بر پرونده وی مسلط‌تر است و در حدود صدساعت جلسات دادگاه از نزدیک در جریان همه مسایل بوده و هست، دیگر من لزومی برای ادامه این بحث- که می‌تواند به درازای ٢٤جلسه محاکمه مهدی هاشمی و دفاعیات وی در هرجلسه در برابر اتهامات عدیده خود باشد- نمی‌بینم.

از سوی دیگر پرداخت تفصیلی به آن هم ضرورتی ندارد. از قضا وکیل مهدی هاشمی در این یادداشت خود به جناب توکلی پیشنهاد مناظره کرده که به‌نظر من این بهترین فرصت برای آقای توکلی است تا ادعاهای مکرر خود را اثبات و ثابت کند هدف دیگری از طرح این ادعاها نداشته است. اتفاقا خوب شد جناب توکلی اسناد جدیدی را منتشر کرد تا حرف‌های دیگری هم از این‌سو توسط وکیل مهدی هاشمی زده شود.

مردمی که دانستن حق آنهاست و دیر یا زود با رای دادگاه محترم و به عقیده من پس از انتشار متن دفاعیات مهدی هاشمی پس از اعلام رای دادگاه از حقیقت ماجرا مطلع خواهند شد و من از هم‌اکنون اعلام می‌کنم درباره رای مثبت یا منفی دادگاه در این‌باره هیچ نظری نخواهم داشت.

خوشبختانه مهدی هاشمی تصمیم گرفته است چه محکوم بشود و چه نشود دفاعیات خود را منتشر کند. جناب توکلی در نامه خود به نمایندگان سعی کرد با پرداختن به یک‌بعد از یادداشت طولانی من و بدون اینکه به من مستقیما پاسخ دهد از کنار سایر نقدهای من عبور کند و کماکان بر ادعای رشوه استات‌اویل به مهدی هاشمی تکیه کند.

کاش جناب توکلی که آدمی متدین و علاقه‌مند و معتقد به سیره امام است، این شهامت را داشت که بگوید، چرا دقیقا برخلاف توصیه صریح امام و رهبری ماجرایی را که هنوز در دادگاه تکلیف آن روشن نشده به تریبون علنی مجلس و بالتبع رسانه‌ها کشیده است. بی‌پاسخ‌ماندن بقیه نقدهای خود به نطقش را کار ندارم. لااقل این یک‌اشتباه و خطای آشکار را اقرار می‌کرد.آیا جناب توکلی رضایت می‌دهد نماینده‌ای به سبک‌وسیاق او از تریبون باز مجلس استفاده کند و جزییات پرونده او را در دادگاه... برای اطلاع نمایندگان بازگو کند؟ در روزنامه «شرق» یکشنبه جناب آقای عباس سلیمی‌نمین هم در یادداشتی طولانی در نقد من و یادداشت من به دفاع از جناب توکلی پرداخته‌اند که در این مقال به‌طورمختصر به برخی نقدهای ایشان می‌پردازم.

یکی اینکه جناب سلیمی‌نمین پاراگرافی را که من در آن گفته‌ام توکلی در همان مسیر «آن رفته» که در مناظره از فرزندان هاشمی و ناطق‌نوری نام برد و... حرکت می‌کند را در اشتباهی فاحش این گفته را متوجه توکلی دانسته! و از من خواسته سند این نقل را که توکلی گفته بیاورم! عجیب است که ایشان چنان در پاسخ به من شتاب داشته که متوجه این عبارت ساده در متن که متوجه توکلی نیست نشده است.

دیگر اینکه با نگاهی مثلا اسنادی به نوشته من گفته من تعمدا با تحریف نقل توکلی گفته‌ام وی گفته است مهدی هاشمی پسر ریاست مجمع تشخیص‌مصلحت نظام از استات‌اویل رشوه گرفته حال آنکه توکلی چنین نسبتی را در نطق خود نگفته!!

ایشان چگونه متوجه نشده که من در آن یادداشت این عبارت را به‌عنوان گفته توکلی نیاورده‌ام و این عبارت توضیح اضافی خود من در جهت این حقیقت است که توکلی- خواسته یا ناخواسته- عملا با طرح مساله مهدی هاشمی پای پدرش را هم ناخواسته به ماجرا می‌گشاید و الا چرا پس از گذشت حدود دوازده سال از این ماجرا در حالی که دادگاه در آستانه صدور رای است، وی مثل کسی که تازه از خواب بیدارشده و حقیقت بر او منکشف شده! در مقام افشاگری برآمده و مثلا دم از دادخواهی و... می‌زند!؟ آیا وجدان منصف جامعه حق ندارد از توکلی بپرسد، خیلی‌خوب، گیریم حس عدالتخواهی‌تان شما را به این نطق وادار نمود! شکرالله سعیکم! چرا جناب شما این اظهارات را لااقل درآغاز محاکمه مهدی هاشمی نکردید؟  ضمن تشکر از آقای سلیمی‌نمین که ترجیح دادند در روزنامه‌ای که با آن هم‌خط نیستند! در دفاع از آقای احمد توکلی با یادداشتی با اینجانب محاجه‌ای محاکمه‌گونه داشته باشند، متاسفانه باید به تلخی گفت این برادر عزیز، به‌جای نقد، اینجانب را با اتهامات عدیده‌ای همچون حملات غیرمنصفانه، ادعای خلاف واقع، نقل جملات مجعول، خروج از جاده انصاف، پنهان‌کردن مسایل از مردم، عدم رعایت امانتداری و... نواخته‌اند که من از همه این تهمت‌های وی سخاوتمندانه! درمی‌گذرم و تنها برای جواب به وی که از زحمتکشان کشور است و من به همین دلیل برای او احترام قائلم به نقل این عبارت  قدما بسنده می‌کنم که گفته‌اند: «حب‌الشی یعمی‌ویصم!» خوب! بالاخره در عالم محبت و دلدادگی، این حرف‌ها هم هست و خیلی مهم نیست! ولی کاش جناب سلیمی‌نمین به‌جای نثار این همه سیل تهمت به نقدهای من بر نطق توکلی، به دوست و برادرمان جناب توکلی می‌گفتند:  حال‌ که در نقد یادداشت آقای رجایی، به اسناد دیگری از پرونده مهدی هاشمی در ارتباط با استات‌اویل پرداختی، چرا به دیگر نقدهای وی به سخنانت مثل: استناد به اسناد مجلس، جلسه سوال نماینده مجلس از وزیر و قانع‌شدن وی پس از توضیحات کافی وزیر، گزارش وزارت اطلاعات و سازمان بازرسی در مرتبط‌نبودن مهدی هاشمی با مساله رشوه از استات‌اویل و مساله مرحوم یزدان‌پناه که با کنایه آن را متوجه مهدی دانسته‌ای و... . هم پاسخی نه به نمایندگان مجلس که به افکارعمومی هم ندادی!؟

چرا قبل از دفاعیه مهدی هاشمی برخلاف توصیه صریح و اکید امام و رهبری مساله را رسانه‌ای کردی؟ چون کماکان این نقدهای آقای رجایی به نطق شما بی‌پاسخ مانده است! و جامعه مایل است بداند چرا با وجود اطلاعی که به‌دلیل شأن نمایندگی‌ات از این اسناد مبنی‌بر عدم‌رشوه توسط مهدی هاشمی دانسته‌ای، آنها را تعمدا نادیده گرفته‌ای تا وی مجبور شود اندکی از پرده را بالا بزند و اسنادی را که تونگفته‌ای رو کند!؟

کاش جناب سلیمی‌نمین به جناب توکلی می‌گفت: حالا که شما هم مثل آقای رجایی معتقد هستی که همه بهتر است منتظر رای نهایی دادگاه باشند، چرا صبر نکردی مهدی هاشمی و وکلای وی در دادگاه آخرین دفاعیات خود را داشته باشند بعد دست به افشاگری بزنی؟ آیا این کار شما، نافی تدبیر دادگاه محترم مبنی‌بر غیرعلنی‌بودن جلسات محاکمه مهدی هاشمی نیست؟
کاش سلیمی‌نمین از او سوال می‌کرد: جناب شما که این مساله را به نطق علنی مجلس کشیدی، اگر کسی درباره پرونده خودت در دادگاه چنین می‌کرد، آیا خطاب به عتاب به او نمی‌گشودی که وقتی دادگاه رای بر محکومیت من نداده، چرا مساله را به تریبون مجلس و منظر مردمی که از همه ماجرا مطلع نیستند، کشانده‌ای؟

و به ایشان می‌گفت: آیا یک نماینده دیگر هم حق دارد بیاید و از تریبون مجلس پرونده جنابعالی را در دادگاه بگشاید؟ اگر حق ندارد- که علی‌القاعده ندارد - پس لابد مرگ برای همسایه خوب است!

جناب آقای سلیمی‌نمین، شما که از حرف‌هایی که من در نقد جناب توکلی زده‌ام چنان برآشفته شده‌اید که چاره را در نثار تهمت‌هایی ناروا به‌من یافته‌اید، کاش برای یک‌لحظه هم که شده پس از شنیدن نطق پر از اشتباه آقای توکلی- که این همه اشتباه از او در یک نطق انتظار نمی‌رفت- در محکومیت قطعی متهمی که هنوز دادگاه، وی را محکوم نکرده، خود را به جای مهدی هاشمی و خانواده محترم او می‌گذاشتید بعد به من چنین نامه‌ای رسانه‌ای می‌نوشتید.  در پایان از صمیم دل آرزو می‌کنم خدا مرا و شما را و توکلی و مهدی هاشمی را از شر خودمان نگاه داشته و به‌دور از «عقده‌وعقیده» بر سبیل «انصاف» در رعایت حرمت آبروی دیگران ثابت‌قدم بدارد تا بدانیم معصومین ما فرموده‌اند نزد خدای بزرگ، بازی با آبروی یک یا چندمومن از تعرض به کعبه هم بالاتر است.