تقدیر آمریکا و ایران این است که دشمن باقی بمانند / آقای اوباما! نمی توانید رکود مذاکرات هسته ای را بشکنید، مگر اینکه تهران را محاصره کنید!

دنیس راس مشاور سابق اوباما در نشریه العرب نوشت: تیم ایرانی که با غرب درباره برنامه هسته ای ایران مذاکره می کند، برای دستیابی به امتیازهای بیشتر فشار اعمال می کند بدون اینکه خود امتیازی بدهد ودر واقع تهران به دادن امتیازهای جدید هسته ای فکر نخواهد کرد مگر زمانی که این احساس به آنها دست بدهد که از هر طرف در محاصره قرار دارد.

به گزارش «انتخاب»، به نظر می رسد مذاکرات هسته ای میان ایران و آمریکا در حالتی از رکود قرار گرفته است. در عین حال، ایران پیشرفت ثابتی در خاورمیانه به دست آورده به طوری که نیروهای این کشور در یمن، عراق، سوریه و لبنان نفوذ بسیاری پیدا کرده اند.

در حالی که نظام ائتلاف آمریکایی در حال حاضر از اختلال و ضعف رنج می برد، دوستان واشنگتن در منطقه معتقدند که ایران و جبهه وابسته به این کشور در منطقه با سرعت بالا در حال پیشروی هستند.

این دو تحول همزمان،یعنی توقف مذاکرات هسته ای و تحرکات ایران در منطقه، مساله ای صرفا تصادفی نیست. بلکه این دو شدیدا به هم ارتباط دارند و این مساله باید درسی باشد که باراک اوباما از آن عبرت بگیرد و آن اینکه نمی توان حالت رکود هسته ای را شکست مگر اینکه واشنگتن در تعداد زیادی از درگیریها و جنگ های داخلی کنونی منطقه وارد شود.

شایان ذکر است که ایران از لیست امتیازهای ارائه شده از سوی غرب در جریان مذاکرات هسته ای که در طول سال گذشته برگزار شده ، استفاده کرده است.

کشورهای عضو گروه پنج به اضافه یک در قبال غنی سازی اورانیوم تمکین کردند و پذیرفتند که تهران چندان نیازمند کاهش تعداد دستگاههای سانتریفیوژ یا از بین بردن هیچ یک از تاسیسات هسته ای خود نیست همچنین آنها موافقت کردند که ایران برنامه ای در حد و اندازه های صنعتی با گذشت زمان داشته باشد.

مقاله نویس العرب مدعی شد: در واقع در طول ده سال مذاکرات، ایرانی ها به بازگشت طرفهای مذاکره کننده خود به میز مذاکرت آن هم به همراه دادن امتیازاتی عادت کردند اما خود آنها به نوبه خود چیزی جز راه حل هایی محدود ارائه نمی دهند.

بنابراین زمان این اذعان فرا رسیده که آمریکا نیازمند اتخاذ راهبردی اجباری وجدید از آن نوعی است که باارزش ترین موضوع در نظر ایران را که همان نفوذش در خاورمیانه است، تهدید کند.

در ادامه این ادعاها آمده است: از سوی دیگر، باید شیوه امتیازدهی های معمول در میز مذاکرات متوقف شود اگر که امیدی به دستیابی به توافقی مورد قبول وجود داشته باشد و مسئولان ایران باید بدانند که به هیچ امتیاز بیشتری در ازای دستیابی به توافق دست پیدا نخواهد کرد و زمان برای پایان مذاکرات در حال سپری شدن است.

نویسنده مدعی شد :‌ از تاریخ ایران مشخص است این کشور روش خود را اصلاح نمی کند مگر زمانی که مسئولان این کشور دریابند که رویگردانی از این مساله منجر به دادن هزینه های هنگفت برای آنها می شود..ایران باید دریابد که آمریکا به دستیابی به توافق در زمینه مساله هسته ای به آن درجه اهمیت نمی دهد که به رفتارهای ایران در منطقه بی توجه باشد.

اگر واشنگتن با جدیت و به صورت عملی برای تغییر موازنه قوا در سوریه تلاش کند آن وقت می تواند هزینه هایی را که ایران به علت حمایتش از خاندان اسد در این کشور متحمل می شود، افزایش دهد این مساله، علاوه بر دستاورد احتمالی دیگر یعنی آماده کردن زمینه برای امکان تحقق نتایج سیاسی در سوریه است.

اما در عراق، آمریکا باید از نفوذ ایران در این کشور در جهت خلع سلاح تشکیلات «داعش»‌ نگران باشد.. اگر چه که این اقدام باید بر عهده ارتش عراق و با هماهنگی تنگاتنگ با آمریکا و هم پیمانان عرب این کشور باشد.

در خلیج فارس، نیز زمان آن فرا رسیده که واشنگتن و ریاض برای حفظ امنیت راههای دریایی و دور کردن ایران برای دسترسی مستقیم به مناطق پیرامونی با هم همکاری کنند.چرا که تهران به دادن امتیازهای جدید هسته ای فکر نخواهند کرد مگر زمانی که این احساس به آنها دست بدهد که از هر طرف در محاصره قرار دارند.

در پایان این ادعاها آمده است : تقدیر آمریکا و ایران آن است که دشمن یکدیگر باقی بمانند ..چه بسا ممکن است که دشمنان با یکدیگر درباره توافقی بر سر توقف رقابت تسلحیاتی مذاکره کنند اما راه رسیدن به چنین توافقی با دادن امتیازهای بیشتر هموار نمی شود.. اگر آمریکا در این مرحله خواهان توافقی قابل قبول در این دوره باشد، مسئولان ایران باید به این اعتقاد برسند که در صورت دست نیافتن به توافق ، ضرر آنها بیش از دستاورد های آنان خواهد بود.