چگونه حریم خصوصی را عمومی نکنیم؟

 آیا می‌دانید اطلاعاتی که در فیس‌بوک، توییتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی می‌گذارید، تنها برای دوستان شما جذابیت ندارد، از دولت‌ها و سازمان‌های امنیتی گرفته تا شرکت‌های تجاری و تبلیغاتی، مجرمان اینترنتی و هکر‌ها می‌توانند جزو کسانی باشند که فعالیت‌های شما روی اینترنت را زیرنظر دارند. شما را پالایش می‌کنند و از بابت پالایش شما پول در می‌آورند؟

واقعیت این است که طبق آخرین یافته‌ها، ٣٧‌درصد از کاربران، دسترسی کاربران ناآشنا به نمایه‌های صفحه شخصی گوگل‌شان از طریق سرچ اینترنتی را بلوکه می‌کنند. اما ۸۱‌درصد از کاربران به همه کاربران اینترنتی اجازه می‌دهند که آخرین فعالیت‌هایشان در شبکه‌های اجتماعی را مشاهده کنند.

پرسش این است: چه باید بکنیم تا گیر نیفتیم؟ پیش از نوشتن مطلبی در شبکه‌های اجتماعی به این پرسش‌ها پاسخ دهید. براساس پاسخ‌هایی که به این پرسش‌ها می‌دهید، می‌توانيد یک برنامه قابل اجرا برای بالا بردن ضریب امنیتی خود بریزید:

چه کسی می‌تواند به اطلاعاتی که در تارنما می‌گذارم، دسترسی داشته باشد؟
مالکیت اطلاعاتی که روی شبکه‌های اجتماعی می‌گذارم با کیست؟
 آیا اطلاعاتی که از دیگران می‌گذارم با اجازه آنهاست؟

 آیا اهمیت دارد که افراد طرف تماسم چه اطلاعاتی درمورد مرا با دیگران به اشتراک گذارند؟
 آیا همه افرادی که با آنها در ارتباط هستم، مورد اعتماد من‌ هستند؟

برای دریافتن پاسخ این پرسش‌ها ‌گاه لازم است  Terms and Conditions  شبکه‌های اجتماعی که در آن عضوید را بخوانید و‌ گاه نیاز است که با دوستان خود تماس بگیرید و برای نشر عکس‌شان در شبکه‌های اجتماعی اجازه بگیرید.

به‌طور میانگین چندین‌بار برای وارد شدن به شبکه مورد علاقه‌تان «لاگ‌این» می‌کنید؟

همیشه از رمز عبور امن برای ورود به شبکه‌های اجتماعی استفاده کنید چراکه اگر شخصی به شناسه شما دسترسی پیدا کند، درواقع به بسیاری از اطلاعات شما و همه کسانی که با آنها از طریق شبکه اجتماعی در ارتباط هستید، دسترسی پیدا خواهد کرد. به علاوه رمز عبور خود را مرتبا تغییر دهید.

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که کاربران را تهدید می‌کند، موضوع جعل‌هویت است. به‌خصوص در زمانی که کاربر در زمینه‌ای جزو افراد سر‌شناس و شناخته‌شده باشد. در صورتی که در حیطه کسب‌وکار یا حوزه اجتماعی خود، فرد سر‌شناسی هستید، ممکن است افراد دیگری با سوءاستفاده از محتوا‌ها و اطلاعاتی که شما به‌صورت عمومی به اشتراک گذاشته‌اید، با نام و هویت جعلی شما و با راه‌اندازی صفحات مشابه دست به اقدامات مجرمانه بزنند.

مطمئن شوید که تنظیم‌های امنیتی (Privacy Settings) پیش‌فرضی که شبکه اجتماعی به شما پیشنهاد داده را خوب درک کرده‌ايد و راه تغییر آن را بدانید چراکه در بسیاری از موارد شبکه‌های اجتماعی مفاد تفاهمنامه میان خود و کاربر را تغییر می‌دهند و براساس آن بسیاری از تنظیم‌ها را به حالت پیش‌فرض برمي‌گردانند. وقتی که در مکان عمومی و از طریق اینترنت عمومی به شبکه‌های اجتماعی وارد می‌شوید، مطمئن شوید که رمز عبور و جزییات وارد شدن به آن تارنما را از تاریخچه و کش مرورگر رایانه عمومی کاملا از بین برده‌ايد چراکه با استفاده از این اطلاعات می‌توان به‌سادگی صفحه‌های بازدید شده را مرور کرد و برخی اطلاعات‌تان را دزدید.

برای دسترسی به شبکه‌های اجتماعی به جای http از https استفاده کنید. این کار برای حفاظت از نام کاربری، رمز عبور و اطلاعات دیگری که در شبکه‌های اجتماعی گذاشته‌اید، لازم است. بهتر است که به جای آدرس‌هایی که با http شروع می‌شوند، از آدرس‌های اینترنتی استفاده کنید که با https آغاز می‌شوند. با این کار لایه‌ای دیگر بر سپرهای دفاعی شما خصوصا هنگامی که می‌خواهید با استفاده از یک مرورگر به شناسه شبکه اجتماعی خود بروید، اضافه می‌شود.
درمورد میزان اطلاعات شخصی که از خود می‌گذارید احتیاط به خرج دهید چراکه کپی‌کردن اطلاعات شما برای افراد بسیار ساده است.

شبکه‌های اجتماعی مملو از کاربرانی است که با هویت‌های جعلی و برای مقاصد خاص مثل کلاهبرداری و سایر اقدامات غیرقانونی و مجرمانه نسبت به ارتباط‌گیری با کاربران اقدام می‌کنند. پس بهتر است هنگام پذیرفتن درخواست دوستی افراد، از هویت واقعی آنها مطمئن باشید.
بیشتر شبکه‌های اجتماعی به شما این اجازه را می‌دهند که اطلاعات خود را با شبکه‌های اجتماعی دیگر ادغام کنید. برای مثال می‌توانید آخرین اخبار را روی شناسه توییتر خود بفرستید و به‌صورت خودکار، این اطلاعات را در شناسه فیس‌بوک خود نیز بفرستید. وقتی که شناسه‌های شبکه اجتماعی خود را با هم ادغام می‌کنید، بسیار محتاط عمل کنید چراکه ممکن است در یک تارنما دارای نام مستعار باشید اما در دیگری همه اطلاعات درست شما درحال نمایش باشد.

منبع: روزنامه شهروند