باز هم علی مطهری...

اعتراض جنجال‌آميز نمايندگان مجلس به نطق آقاي علي مطهري، مايه تاثر و افسوس است. بايد به نمايندگان معترض عرض كنم كه اين نحوه برخورد با نماينده‌يي كه پشتوانه مردمي محكمي دارد و به صلابت و شجاعت توام با اعتقاد به اسلام و انقلاب و مباني نظام مشهور است در حافظه راي‌دهندگان باقي خواهد ماند. به راستي چرا بايد يك صدا در ميان آن همه صداهاي متفاوت تحمل نشود؟ آيا جز اين است كه علي‌مطهري به وظيفه نمايندگي خود عمل مي‌كند؟ آيا معترضان نمي‌توانستند همچون آقاي ابوترابي- با آرامش و متانت-  نظري خلاف‌نظر آقاي مطهري را مطرح كنند؟ بديهي است كه براي امثال بنده امكان طرح موضوع اصلي سخنان علي مطهري- يعني انطباق يا عدم انطباق حصر با قوانين جمهوري اسلامي ايران- يا فراهم نيست يادر چنين مجالي نمي‌توانم به آن بپردازم.


اما در مورد آن بخش از سخنان ايشان كه به سالگرد نهم دي مربوط مي‌شد، گمان مي‌كنم كه نمايندگان محترم متوجه منطق بين و استدلال دلسوزانه علي مطهري نشده‌اند. ايشان به نكته مهمي اشاره كرده‌اند كه متاسفانه مغفول مانده است؛ آن هم اينكه قرار است روزهايي در تقويم نظام اسلامي كه به «يوم‌الله» شهرت يافته‌اند، محور وحدت و مجال بروز همدلي و هم‌آوايي تمامي آحاد ملت باشد. بنابراين اگر هر رسانه‌يي بخواهد از اين روز به عنوان نفي و طرد و حتي طرح ضرورت اعدام منتقدان انتخابات ٨٨ استفاده كند، بديهي است كه نقض غرض آشكاري اتفاق مي‌افتد.البته به كار بردن عبارت «يوم‌الشيطان» توسط آقاي مطهري كار درستي نبود. هرچند بر مبناي استدلالي كه كرده‌اند، به صورت طبيعي اين تعبير در برابر مفهوم «يوم‌الله» قرار مي‌گيرد اما باتوجه به حساسيت مخاطبان آن سخن و نيز فرصت‌خواهي جناح تندرو براي سركوب نظرات مخالف بهتر بود كه صريحا به آن اشاره نمي‌شد. به هر حال، اصل سخنان آقاي مطهري حاوي هيچ هنجارشكني و تحريفي نيست بلكه همچون گذشته از سر صدق و با موضع حمايت از نظام و لزوم تقويت و استحكام هرچه بيشتر آن بيان شده است. در تاييد آقاي مطهري لازم مي‌دانم به مناسبت‌هايي همچون ٢٢ بهمن و روز قدس، در تقويم مناسبت‌هاي ملي اشاره كنم كه مورد توجه و پايبندي همه اقشار و جناح‌هاي منتسب به نظام اسلامي قرار گرفته و بديهي است گذر ساليان، هرگز از رونق، اعتبار و شكوه راهپيمايي اين روزها نخواهد كاست چرا كه مناسبت راهپيمايي اين روزها با آرمان و اعتقاد ملت ايران عجين شده است اما اينكه توقع داشته باشيم نمونه‌هاي ماندگار ديگري در بين روزهاي سال مشابه اين ايام پابرجا بماند محل تامل بيشتري است.اگر در ٩ دي ٨٨، سيل خروشاني از ملت- با همه گرايش‌ها و سليقه‌ها- به ميدان آمد تا به هتك حرمت عده‌يي به ساحت مقدس اباعبدالله(ع) اعتراض شود، استمرار برازنده آن نيز بايددر راستاي همين هدف باشد اما اگر بخواهيم اين مناسبت را با برداشت‌هاي يك جناح و يك گرايش از وقايع سياسي روز گره بزنيم و از آن براي از ميدان به در كردن رقيبان و منتقدان داخلي خويش بهره ببريم، بي‌شك از اعتبار آن خواهيم كاست.اينجاست كه همه اشخاص، جريان‌ها و رسانه‌ها بايد حرمت واژه «يوم‌الله» را بيشتر پاس بدارند. ضمن آنكه دقت كنيم، تعدد روزهاي رسمي در تقويم نظام و  اعلام برگزاري همايش‌هاي ملي در اين ايام، به مرور زمان دچار آفت تكرار و كم‌رونقي آنها خواهد شد. كمااينكه در مناسبت خطيري همچون ١٣ آبان هم، ناچار بايد اعتراف كنيم كه از رونق و شكوه سال‌هاي آغازين اعلام اين مناسبت كاسته شده است. صد البته، اين به معناي كمرنگ شدن انگيزه ملت ايران در مبارزه با تحميل‌هاي نظام سلطه نيست بلكه تعدد بيش از حد مناسبت‌هاست كه منجر به كوچك شدن حجم و مقياس توجه و حضور آحاد مردم در راهپيمايي‌هاي اينچنيني است. درست نقطه مقابل راهپيمايي‌هاي عظيمي چون ٢٢ بهمن، روز قدس، ايام ارتحال امام (ره) و... كه به آيين‌ها و سنت‌هاي ريشه‌‌دار و خدشه‌ناپذير ملت ايران تبديل شده است. بياييم با واقع‌بيني به دلايل و براهين سخنان مخالف خويش گوش كنيم و طرح هر ادعايي را به پاي مخالفت با نظام نگذاريم و شعار مرگ بر منافق و فتنه‌گر را در برابر مدافعان نظام و انقلاب سرندهيم.

٭  شاعر و فعال سياسي

منبع: اعتماد