روزهای پر تنش والدین با رسیدن بوی ماه مهر

 در سال های اخیر و مطابق رسوم گذشته در روزهای پایانی تابستان و نزدیک به ماه مهر همواره شاهد افزایش قیمت بسیاری از کالاها و نوشت افزار در بازار سنندج هستیم، موضوعی که منجر به قرار گرفتن والدین در روزهای پرتنش با رسیدن بوی ماه مهر شده است.

به گزارش آفتاب دل، اینکه همیشه در آستانه مهرماه تقاضا برای خرید لوازم التحریر افزایش می یابد و مردم درصدد تدارک آغاز مدرسه ای خاطره انگیز برای فرزندان هستند، بر کسی پوشیده نیست، اما در سال های اخیر بروز برخی آشفتگی ها و التهابات در بازار و نوسان قیمت، شیرینی این ایام را بر کام عده ای از مردم تلخ کرده و روزهایی پر تنش و پر اضطرابی را برای مردم رقم زده است.

با نزدیکی به روز اول مهر و بازگشایی مدارس، نان فروشنده های لوازم التحریر و سایر مایحتاج دانش آموزان در روغن است و از طرف دیگر این جیب خانواده هاست که با گرانی و تورم موجود هر روز بیش از قبل آب می رود.

بررسی مایحتاج دانش آموزان نشان می دهد یک خانواده در کمترین حالت 300 هزار تومان بدون در نظر گرفتن سرویس، شهریه مدرسه و کمک هزینه ها به مدارس دولتی باید صرف تحصیل فرزند اش بکند.

این در حالی است که این رقم به طور میانگین است و احتمال دارد خانواده دانش آموزان در مقاطع تحصیلی بالاتر بخصوص مقطع دبیرستان هزینه های بالاتری را پرداخت کنند این مساله همچنین با افزایش میزان قیمت نوشت افزار و لوازم التحریر نیز همراه شده است.

به طوری که بر اساس اطلاعات موجود قیمت لوازم التحریر و نوشت افزار به دلیل وابستگی 90 درصدی به واردات افزایش قابل توجهی نسبت به سال گذشته داشته است.

کودکانی که هنوز معنی تورم، گرانی، بی پولی و... را نمی فهمند و تنها چیزی که توجه شان را جلب می کند زیبایی و تنوع لوازم التحریر موجود در بازار است.

این روزها با ازدحام جمعیت و حضور خانواده ها برای خرید لوازم التحریر و نوشت افزار سال جدید تحصیلی روبروست، گرانی کالا از یک طرف و بی کیفیتی کالاهای ارائه شده از سوی دیگر مردم را دچار نگرانی کرده است و آنها همواره در کوچه و خیابان دم از قدرت خرید پایین خانواده ها می زنند.

یکی از شهروندان سنندجی در گفت و گو با آفتاب دل گفت: قیمت های بالای امسال میانگین خرید ما را کاهش داد، من هر سال تمامی مایحتاج دو فرزند دانش آموز خود را خریداری می کردم اما امسال مجبور شدم بخشی از این مایحتاج را خریداری نکنم.

وی گفت: وضع درستی نیست کیفیت ها هم بسیار پایین است و هر سال ما مجبوریم دفاتر بچه ها را دوباره خریداری کنیم و اصلا نمی توان گفت که لوازمی که ما می خریم برای تمام سال برای دانش آموزان کافی است و به دلیل کیفیت پایین باید چند سری دیگر در طول سال لوازم التحریر جدید خریداری کنیم.

جامدادی 7 هزار تومانی آبی پارسال مهرداد امسال 17 هزار تومان شده،! مداد رنگی 12 رنگ سال گذشته 3 هزار تومانی امسال به 10 هزار تومان رسیده! پشت ویترین نگاه میکنم دفتر 80 برگ تام و جری 3000 تومان است ! تا 7 هزار و پانصد تومان هم دفترهای صد برگ برچسب قیمت خورده اند. ارزانترین دفترها از 2000 تومان است تا ده هزار تومان. حتما ارزانترها به کودکان بی بضاعت تعلق دارد اما چند تا 2000 تومان، چند تا ده هزار تومان لازم است تا چند کودک ریز و درشت یک خانواده کم بضاعت بتوانند به مدرسه بروند، بتوانند پشت میز مدرسه بنشینند آب و بابا یاد بگیرند و جدول ضرب بیاموزند؟

این روزها همه خانواده هایی که فرزند دانش آموز دارند از هزینه های بالای تحصیل فرزندان خود سخن می گویند.

قیمت های بالای اجناسی چون لوازم التحریر، نوشت افزارها و حتی کتاب و دفتر برای مردم دغدغه بزرگی شده است چرا که قدرت خرید و توان خیلی از مردم پایین است و آنها نگران تامین هزینه های تحصیل فرزندان خود هستند.

از همه اینها گذشته، امروز در بازار کالاها و اجناسی را مشاهده می کنیم که به ادعای برخی از فروشندگان جنس ترک است اما وقتی مارک آن را می بینیم تازه متوجه می شویم که این جنس چینی است.

با گشتی در بازار به جرأت می توان گفت غالب بازار لوازم التحریر در تصرف کالاهای چینی وخارجی است و درحالت خوش بینانه سهم تولید داخلی در این بازارها شاید کمتر از20درصد باشد؛ اما به نظر می رسد باید با یک کار فرهنگی، علاوه بر مردم به عنوان مصرف کنندگان، فروشندگان کالاهای خارجی هم توجیه شوند، چون حال که چینی ها ذائقه و سلیقه ما را کشف و براساس آن بازارهای ما را اشباع کرده اند، ما نباید به دست خودمان بازار را به آن ها واگذار کنیم.

همچنین کیفیت نامناسب، گران بودن کالاهای داخلی نسبت به کالاهای مشابه؛ نبود تنوع لازم از دلایل عمده استقبال نکردن مردم از نوشت افزار داخلی عنوان می شود.

از سوی دیگر تنوع در نوشت افزار و عرضه انبوه آن مساله دیگری است که دانش آموزان و والدین را دچار چالش می کند. تولید نوشت افزار فانتزی و عرضه آن در مقابل دید دانش آموزانی که بر اساس ذائقه سنی خود، به آن متمایل می شوند و چه بسا والدین توان خرید آن را ندارند باعث می شود که فشار روانی به والدین و دانش آموزان وارد می شود که برای کاهش این مشکلات نیز باید تدابیری اندیشیده شود. اما آیا برای این مساله تاکنون کاری شده است؟