کواچ:برای اولین بار در زندگی ام می خواهم وطنم شکست بخورد!/با آرژانتین بازی داریم،نه خولیو ولاسکو

*ما در مرحله اول، دوم شدیم. این مقام راضی کننده بود؟

ما پیش از شروع مسابقات می دانستیم که چه گروهی سختی داریم. ولی هدف مان این بود که به مرحله دوم صعود کنیم. وقتی هم که به رقابت ها وارد شدیم، دیدیم همه پیش بینی ها درست بوده و در سخت ترین گروه باید مسابقات بدهیم. چون همه تیم ها خیلی خوب بودند. پس باید خیلی تلاش می کردیم تا به نتیجه دلخواه مان برسیم. خب اگرچه فکر می کنم می توانستیم بیشتر امتیاز بگیریم ولی همین که موفق شدیم از این گروه سخت، با چهار برد و یک باخت به مرحله دوم برسیم خوشحالم می کند. چون به هدف مان رسیدیم.

*منظورتان از "می توانستیم بیشتر امتیاز بگیریم" همان بازی فرانسه است؟

بله. شاید ما نباید بازی با فرانسه را از دست می دادیم. ولی خب چون بعد از برد ایتالیا و امریکا با فرانسه بازی داشتیم، شاید به اندازه یک تیم خوب برایش احترام قائل نشدیم. طوری که والیبال خوب خودمان را بازی کنیم. فقط در لحظه هایی از بازی، خوب بودیم. به هر حال، گذشت و ما الان در این مرحله امتیاز فرانسه را نداریم. البته این هم خوب است که حالا می دانیم، وقتِ باختن نداریم. باید در هر بازی نهایت تلاش مان را به کار بگیریم تا برنده باشیم.

*شما باخت مقابل فرانسه را فقط در ذهنیت تیم نسبت به حریف می دانید؟ یعنی باخت ما به فرانسه فنی نبود؟

اتفاقا کاملا فنی بود. فرانسه بهتر از ما بازی کرد و برد. ولی ما بازی خودمان را ارائه ندادیم. ببینید از یک طرف، فرانسه از مکتب والیبال اروپا می آید. والیبالی که برنده شدن در آن خیلی دشوار است. از طرف دیگر؛ مدرسه والیبال فرانسه هم برای بازیکن سازی خیلی سختگیری می کند. این ها باعث می شود، بازیکنان فرانسه کاملا فنی باشند. از طرفی فرانسوی ها در لیگ های قدرتمند ایتالیا و روسیه و ترکیه بازی می کنند و جزو بهترین بازیکنان تیم خود و مسابقات شان هستند. بنابر این در مجموع می توانم بگویم اصلا سورپرایز نیست که والیبال فرانسه، ایران را ببرد. ولی برای خودم سورپرایز است. چون این تیم ایران از تیم فرانسه بهتر است.

*بگذریم .. اولین بازی مرحله دوم با استرالیاست. تیمی که از آن خاطره تلخ المپیکی نشدن را داریم.

بله. ما با استرالیا بازی داریم و من اصلا دوست ندارم کسی فکر کند ما با تیم ضعیفی روبرو هستیم که می شود به راحتی آن را برد. ایران قبلا یک بار این اشتباه را مرتکب شده و المپیک لندن را از دست داده. پس باید آمادۀ یک بازی خیلی خوب بود.

*در مرحله دوم هر بازی حکم یک فینال را دارد. اما دو تا از این بازی ها رنگ و بوی دیگری دارند. یکی بازی با آرژانتین به سرمربیگری خولیو ولاسکو. یکی هم بازی در برابر صربستان؛ وطن شما.

اول یک نکته بگویم که به هر دو تا بازی مربوط می شود. برای ما مشکل بزرگ این دو بازی این است که در کمترین زمان ممکن باید خودمان را برای آنها آماده کنیم. چون بازی چهارشنبه و شنبه ما ساعت 20.25 دقیقه (به وقت لهستان) شروع می شود. این یعنی ما تا آخر شب درگیر مسابقه و شرایط پس از مسابقه هستیم. در حقیقت، استراحت شب از بازی مهم را از دست می دهیم. چون بازیکنان مان حداقل نیمه شب به خواب و استراحت می رسند. بازی روز بعد ما هم 16.40 دقیقه است که به خاطرش باید ساعت 15 توی زمین باشیم. پس حدود 15 ساعت پیش از بازی با آرژانتین و صربستان وقت داریم تا هم خستگی بازی قبل را فراموش کنیم و هم به لحاظ بدنی و فکری آماده بازی های مهم مان مقابل این دو تیم بشویم. این فرصت ریکاوری نداشتن اولین نکته ای است که کار ما را در برابر آرژانتین و صربستان سخت می کند.

اما درباره آرژانتین باید بگویم که یکی از بهترین پاسورهای جهان را دارد و یک گروه بسیار قوی است. از طرفی ولاسکو هم تیم ما را خوب می شناسد و من مطمئنم که کاملا آماده است و می خواهد ایران را ببرد. اما بازیکنان ما هم این انگیزه را دارند تا با پیروزی برابر آرژانتین به ولاسکو بگویند که بعد از رفتنش همچنان پیشرفت کرده اند.

*در واقع توانایی بازی شان را به رخ سرمربی سابق شان بکشند.

بله. ولی آنچه ما داریم تمرین می کنیم یادآوری این مسئله است که ما مقابل ولاسکو بازی نمی کنیم. بلکه مقابل آرژانتین بازی می کنیم.

*خب ما یک بار در مودنا ایتالیا؛ تیم سابق ولاسکو را بردیم. حالا اینجا شاید بازیکنان آرژانتین هم این انگیزه را داشته باشند تا با صرف چند برابر انرژی ایران؛ تیم سابق ولاسکو را به خاطر سرمربی شان ببرند.

همینطور است. ما سعی می کنیم در طول بازی این توانایی را از آنها بگیریم.

*...و قرار گرفتن مقابل صربستان چطور؟

خب این بازی برایم یک اتفاق ویژه است. من حدود سیصد بار با پیراهن صربستان بازی کرده ام و حالا برای اولین بار در زندگی ام مقابل کشورم ایستاده ام. طوری که می خواهم شکستش بدهم. واقعا احساسم گفتنی نیست. ولی خب می خواهم ایران برنده این بازی باشد تا نشان بدهم کدامیک از دو تیم بهترند. البته مقابل صربستان بازی سختی داریم. صربستان اگرچه در بازی اش نوسان دارد ولی اگر روز خوب بازیکنانش باشد، بردنش خیلی دشوار می شود. به هر حال، همه بازیکنان این تیم در بهترین تیم های اروپایی بازی می کنند و اگر بازی شان بگیرد، خطرناکند. منتها ما می دانیم که دریافت خوبی ندارند و سعی می کنیم با تاکتیک سرویس، بازی را در دست خودمان بگیریم.

*درباره همه تیم ها حرف زدیم الا لهستان ...

لهستان که در خانه سوپرمن است! تیم خوبی است و بازیکنان خوبی دارد ولی حضور و حمایت پرشور هوادارانش باعث می شود تا عملکرد مثبت بازیکنانش افزایش پیدا کرده و این تیم خوب، به یک تیم قدرتمند تبدیل بشود. یکی از بهترین پاسورهای دنیا که هم به لحاظ تجربی و هم از نظر تکنیکی خیلی خوب است، را در اختیار دارد.

*به نظرتان کدام تیم ها از این گروه به مرحله سوم می روند؟

خب لهستان با 9 امتیازی که دارد، شانس بزرگ صعود به مرحله بعد است. ما هم اگر بازی خودمان را انجام بدهیم ومثل روز ایتالیا و امریکا متمرکز و با انگیزه باشیم، این شانس بزرگ را داریم.

*حیف نیست تیمی که تا همینجا دریافت کننده، پاسور، لیبرو و دفاع وسطش بهترین های جهان هستند، به مرحله بعد صعود نکند؟

ببینید. اگر می خواهید ارزش واقعی کار تیم را بدانید باید به دو نکته توجه کنید؛ سطح کیفی گروه و کیفیت فنی تک تک بازیکنان. ما در گروهی که بازی داشتیم، مسابقات مان خیلی سخت بود. تیم واقعا زحمت کشید و با سختکوشی به مرحله دوم رسید. از طرفی، بازیکنان مان هم با عملکرد خوب شان در فهرست بهترین های مسابقات اند. اینها نشان می دهد که تیم یک مجموعه خوب است که زحمت کشیده و به خواسته اش رسیده. ولی حالا نباید با بی دقتی مرحله دوم را از دست بدهد. به همین دلیل گفتم؛ الان فقط به استرالیا فکر می کنیم، نه هر چهار تیم این مرحله. چون ما اول با استرالیا بازی داریم و باید برویم که خوب بازی کنیم و برنده شویم.

*البته کیفیت برد هم مهم است. اینکه 3-. ببری یا 3-1، اینکه 25-22 ببری یا 25-19 روز آخر در جدول خیلی برایت فرق خواهد کرد.

بله. می بینید که الان همه ماشین حساب شده اند. فرمول جدید مسابقات کاری کرده که که دائم محاسبه می کنند، چطور صعود می کنند یا نه. این اصلا خوب نیست. ورزش یعنی بروی داخل میدان و برنده بشوی. وقتی کار به محاسبه کشیده می شود، یک اتفاقات دیگر ممکن است بیفتد که اصلا ورزشی نباشد. من به همین دلیل از اینجور محاسبات دوری می کنم و بیزارم. می گویم فقط برد می خواهیم و به هیچ چیز دیگر هم فکر نمی کنیم. از بازیکنان ها هم همین را می خواهم.

*زمان بازی های مرحله دوم علاقه مندان به والیبال ایران را شب نشینِ والیبال می کند. می دانید این شب ها خیلی ها دور هم جمع می شوند که والیبال تماشا کنند؟

خب من اصلا راضی نیستم که کسی به خواب شب خود ضربه بزند ولی اختلاف ساعت باعث شده که این مسئله به وجود بیاید. ما اینجا سعی می کنیم با ارائه یک والیبال خوب، نتیجه مطلوبی بگیریم و مردم را خوشحال کنیم. البته مردم ایران باید از این بازیکنان راضی باشند. ایران الان به تیم مهم و قابل احترامی تبدیل شده که همه دنیا درباره اش حرف می زنند. حالا بازیکنان ایران را به اسم می شناسند و درباره معروف حرف می زنند. درباره موسوی حرف می زنند. درباره تیم ایران حرف می زنند. به نظرم بهتر از این نمی شود. این تیم توانسته اسم کشورش را به خوبی به دنیا معرفی کند.

*امیدواریم با پیروزی دیگر، باز هم مردم را خوشحال کنند.

مطمئنم که اگر با ذهنیت برنده شدن وارد زمین بشویم به نتیجه هم می رسیم و مردم باز هم خوشحال می شوند.

*شما درباره حسین معدنی با بازیکن ها زیاد صحبت می کنید. قبل از بازی اول در رختکن با آنها حرف زدید. بعد از صعود هم این پیروزی را به او تقدیم کردید.

بله. برای اینکه سه ماه با حسین معدنی کار کردم و فهمیدم که انسان بزرگی است. روزی 20 ساعت با هم کار کردیم، درباره تیم ملی و بازیکنان و حریفان حرف زدیم. او بدون سئوال، اطلاعات بازیکنان و روحیاتشان را به من می گفت. قبل از من هم برای تیم ملی کار کرده بوده. به هر حال، من فقط به بازیکنان یادآوری کردم که یادتان باشد یکی از ما الان اینجا نیست و شما قول دادید که برایش کاری بکنید. بعد هم که صعود کردیم طبیعی بود که این پیروزی را به او تقدیم کنم. چون این نتیجه، نتیجه حسین معدنی هم هست. به همین دلیل هم خودم خوشحال تر خواهم شد اگر به نتایج بهتری برسیم. انگار مستر معدنی به این نتایج رسیده.

*نمی ترسید حرف زدن از حسین معدنی، تلخی رفتنش را به یاد بازیکن ها بیندازد و باعث شود نتوانند بازی خودشان را انجام بدهند؟

  ابدا. ببینید ما در المپیک آتلانتا برای نتیجه گرفتن دو دلیل داشتیم. یکی اینکه می خواستیم امریکا را ببریم. چون به کشورمان حمله کرده بود و باعث شده بود ما تمرینات و همچنین مسابقات مان را در خارج از کشورمان برگزار کنیم. جاهایی مثل فرانسه، سوئد، دانمارک. دیگر اینکه در جریان بازی های المپیک، پسر یکی از بازیکنان تیم ما (بِرجوویچ) فوت کرد و او مجبور شد به صربستان برگردد. این مسئله برای ما انگیزه شد که در حد خودمان با کسب مدال، برجوویچ را خوشحال کنیم. به هم قول دادیم برای برجوویچ بازی کنیم. آخرش هم مدال برنز را گرفتیم. الان هم همین است. من به بازیکنان می گویم در تمام لحظه های هر بازی، حسین معدنی را فراموش نکنید. این به آنها انگیزه می دهد که برای معدنی بازی کنند و بهتر بازی کنند و نتیجه بگیرند. البته می دانم که مسابقات امسال خیلی خیلی سخت است ولی تمام سعی مان را انجام می دهیم که به نتیجه خوبی برسیم.

*یعنی به در مرحله دوم ماندن راضی نمی شوید.

هرگز. ما تیم خوبی داریم. امتیاز خوبی داریم. ولی بیشتر می خواهیم. می دانم خیلی سخت است. برزیل، امریکا و روسیه عالی اند. لهستان در خانه اش عالی است. ولی ما هم دست بردار نیستیم. مبارزه می کنیم.

*اینکه به بازیکنان بگویید برای کسب مدال متحد شوند، به آنها انگیزه نمی دهد؟

ممکن است موثر باشد ولی نباید به آنها استرس نتیجه گرفتن وارد شود. آن هم با این فرمول جدید مسابقات. ما قبلا مرحله حذفی؛ یک هشتم داشتیم که هر تیمی می برد، صعود می کرد و تمام. لازم نبود به قبل و بعدش فکر کند. اما الان تیم باید از پوئن اول مسابقات تا آخرین پوئنش را محاسبه کند. چون یک جایی به دردش می خورد. همین باعث شده همه سرشان توی ماشین حساب باشد که خودشان یا حریفانشان چند امتیاز، ست یا پوئن می خواهند. آن وقت در چنین شرایطی گروه بندی ها را ببینید! چند تیم مثل برزیل و روسیه انقدر راحتند که در مرحله اول با ذخیره هایشان هم اول می شوند. یعنی به ساده ترین شکل ممکن و با حداکثر امتیاز به مرحله دوم می رسند. ولی ما باید در تمام لحظه های بازی بجنگیم و اگر یک کم کوتاهی کنیم ممکن است ببازیم یا اصلا صعود نکنیم. یعنی یک مبارزه سنگین و همیشگی برای تیم و بازیکنانش در جریان است.

*این طرف جنگ است، آن طرف صلح.

دقیقا.

منبع: خبرآنلاین