چرا افکار عمومی نگران گرانی قرارداد کی روش نیست؟

هر چند پیش تر درباره ماجرای قرارداد کارلوس کی روش و دیدگاه های مختلف درباره تمدید آن، نوشته ایم در اینجا اما بدون آن که بخواهیم از منظر ورزشی و تخصصی به این موضوع بپردازیم، در این پرسش تامل می کنیم که چرا در نظر سنجی برنامه تلویزیونی 90 اکثر مردم به تمدید قرارداد او رای دادند و با این که می دانند در چند سال شاید تا 10 میلیارد تومان هم آب بخورد، باز از بازگشت وادامه کار او حمایت کردند و احتمالا این نویسنده و شمای خواننده نیز در زمره موافقان تمدید بودیم یا هستیم کما این که عادل فردوسی پور و مازیار ناظمی بودند.

به گزارش انتخاب  موضوع اما بهانه ای است تا این چرایی را به لحاظ جامعه شناختی بکاویم حتی اگر اصل موضوع منتفی شده باشد و کارلوس کی روش برای همیشه رفته باشد نمی توان بر این نکات تامل نکرد:

1- در سال های اخیر سرِ یک نفر به عنوان متهم ردیف اول پرونده سه هزار میلیارد تومانی بالای دار رفته و دیگری به خاطر بدهی 8 هزار میلیارد تومانی به وزارت نفت زندانی است.

وقتی جامعه با اعداد 3 هزار میلیارد و 8 هزار میلیارد روبه روست ازعددی به اندازه یک هزارم آنها - که تخلف و سوء استفاده هم نیست و پرداخت دستمزد به یک مربی طراز اول جهانی به حساب می آید – شگفت زده نمی شود.

اگر هم به این اعداد کار نداشته باشیم مربیان ایرانی هم  قرار داد های یک و دو میلیارد تومانی می بندند و مدیرعامل سابق یک باشگاه نیزخانه دو میلیاردی وثیقه گذاشته بود. با این منطق، پول یک مربی خارجی برای تیم ملی معادل دو یا سه برابر مربی باشگاهی ایرانی به نطر می رسد و از این رو چندان هم بزرگ دانسته نمی شود.

2- آن قدر مدیران گفته اند که پول فلان را خرج بهمان می کنیم ولی عملا این اتفاق نیفتاده که باور نمی شود اگر فلان مبلغ را به مرد پرتغالی ندهند صرف توسعه زیر ساخت ها و تیم های نونهالان و نوجوانان و جوانان می شود. ضمن این که از نگاه عمومی پول تیم ملی به خاطر سیاسی و کلان بودن قضیه به هر صورت جور می شود و حتی خیلی ها باور نمی کنند که فدراسیون فوتبال همه مبلغ را می پردازد تا دغدغه مالی آن را جدی بگیرند.

3- ایرانی ها همان گونه که اتومبیل اروپایی را بر کره ای و چینی ترجیح می دهند و از راه افتادن خط تولید خودروی جدید اروپایی بیشتر استقبال می کنند تا جای دیگر (البته آمریکایی که جای خود را دارد) مربی اروپایی را نیز بر مربی خارجی غیر اروپای غربی و «ویچ» هایی که سال ها آمدند و رفتند ترجیح می دهند. 

روزی که میرزا رضای کرمانی ناصر الدین شاه را از پا درآورد رییس نظمیه وقت به او گفت: پشت دروازه شهر کی آماده سلطنت بود که شاه را کشتی؟!

اکنون نیز مردم چون احساس نمی کنند که گزینه مناسب تری وجود دارد  از «همین که هست» حمایت می کنند. در ضرب المثل های ما نیز همواره «نقد» بر «نسیه» ارجحیت داشته است؛ سیلی نقد به از حلوای نسیه! با این منطق ولو بندهای مورد نظر کی روش تحمیلی و ترکمانچایی باشد مثل سیلی نقد است و بهتر است از حلوای نسیه! 

 

4 - تیم ملی فوتبال ایران ستاره به معنی جهانی آن ندارد و با حضور کی روش خود او ستاره به حساب می آید. ضمن این که بازیکنان دو رگه و شاغل در خارج از ایران را یک مربی با خصوصیات او می تواند جذب کند و دیگران چه بسا نتوانند. بخشی از علاقه به ادامه کار کی روش از علاقه به ادامه عضویت امثال دژاگه و قوچان نژاد در تیم ملی ناشی می شود.

5- اولین مربی خارجی در فوتبال ایران «دان گیبل» بود که گویا دو هزار تومان دستمزد گرفت و آن زمان این مبلغ پول یک اتومبیل رولز رویس مدل 1948 بود. بد نیست مقایسه ای شود تا بدانیم رولز رویس مدل 1914 چه قیمتی دارد و بعد حساب کنیم ببینیم کی روش چقدر زیادتر می خواهد؟

6- با این که ایران در واپسین دقیقه به آرژانتین باخت اما باز هم بهانه ای شد برای شادی در خیابان. جامعه به شادی نیاز دارد و تنها امکان برای شادی دسته جمعی فوتبال است. شاید برخی 7 میلیارد و 700 میلیون تومان را بر 77 میلیون جمعیت کشور تقسیم می کنند و سهم هر نفر 100 تومان ناقبل را معادل هیچ ارزیابی می کنند!

7- برای جامعه ای که احساس جدا افتادگی از جامعه جهانی می کند و نه می تواند فیلم روز دنیا را در سینما تماشا کند نه با اتفاقات دیگر همزمانی کند فوتبال شاید تنها مجرای اتصال باشد.

از این رو حضور در جام جهانی اهمیت فوق العاده پیدا می کند. در آن یک ماه جام جهانی حال و هوای تلویزیون ایران نیز تغییر کرده بود و حتی حوادث تکان دهنده غزه پخش مستقیم بازی ها را متوقف نکرد.

درست است که ایرانی ها در غیاب تیم خود نیز تماشاگر مسابقات جام جهانی اند اما با حضور تیم ایران لطف دیگری ندارد و قرار داد با کی روش را نه به خاطر خودش که به سبب امید به راه یابی به جام جهانی بعدی در روسیه ضروری می دانند. حتی می توان گفت برای ما هم مثل کره ای ها و ژاپنی ها حضور در جام جهانی از موفقیت در جام ملت های آسیا بیشتر اهمیت دارد.

به بیان دیگر عاشق چشم و ابروی مرد پرتغالی نیستند بلکه احساس می کنند با هدایت او احتمال راه یابی به جام جهانی فزونی می یابد و هزینه برای او را برای این هدف و رونق فوتبال غیر قابل اجتناب می دانند و بعضی هم توجیه می کنند که بخشی ازهزینه هم با پرداخت ها و کمک های فیفا بازمی گردد.

8- اگر یک اروپایی نسبت به هزینه کرد از محل اموال عمومی خود حساس است به خاطر آن است که بخش قابل توجه بودجه از محل مالیات تامین می شود اما در اینجا همه فکر می کنیم چنین پول هایی از درآمد نفت تامین می شود و نفت هم که الی ماشاء الله داریم.

 این سیاهه را می توان ادامه داد اما همچنان باید تامل کرد که چرا هیچ یک از انتقادات درباره برخی مواد یا مفاد قرارداد پیشنهادی کارگر نیفتاده و افکار عمومی به تمدید قرارداد رای دادند؟

منبع: عصر ایران