محل ماموریتشان سوله چهار طبقه ایست در میدان اصلی، هشت مرد سیاه پوش در
برابر چشمان حیرت زده ما، با سرعت بروی پشت بام می‌روند. در ثانیه‌ای،
طناب‌ها از روی پشت بام آویزان می‌شود؛ صدای فریاد مردی بلند است و گه گاهی
سایه مردی از کنار پنجره، چنان عبور می‌کند که گویا خطای دید است.
صدای مبهم مردی در بی سیم، استقرار تک‌تیراندازها، هجوم
خودروهای پلیس. ترسی مبهم و باور ناکردنی را در جانمان می‌اندازد؛ ترس از
ثانیه‌ای دیگر. ترس از عاقبت مردی که در سوله جیغ می‌کشید، مردی سیاهپوش با
طنابی به دور کمر، بروی عمود دیوار می‌ایستد و قدم به قدم نزدیک پنجره
می‌شود و «سرچ کم» خود را از گوشه پنجره وارد می‌کند و ما می‌توانیم تصاویر
درون اتاق را بینیم؛ مردی اسلحه را در گردن دیگری نگه داشته و حالا در
کمتر از دقیقه‌ای فضا تغییر می‌کند، مردی در بی‌سیم «یاعلی» می‌گوید و با
اشاره‌ای، گاز اشک آور فضا را ملتهب می‌کند، از پشت ماسک دیدم که ماموران
ضربت از طریق پنجره وارد اتاق شده و گروگانگیر را دستگیر کردند.
برای
اولین بار است که درهای آهنین «نوپو» به روی خبرنگاری گشوده می‌شود و ما
مهمان آنها هستیم؛ گوشی‌های تلفن همراه تحویل داده می‌شود؛ سوار بر بنزهای
مشکی پلیس می‌شویم، محل مصاحبه‌مان ساختمان نارنجی رنگ پلیس یگان ویژه است.
بسیار خوش برخورد‌تر از آن بود که فکرش را می‌کردم. لباس مشکی رنگش پر شده
از مدال‌های ورزشی و نظامی.
می‌توان محبت مضاعف را در صدایش دید؛
هنگامی که در مورد مامورانش صحبت می‌کند. اتاقش ساده اما پر از عکس‌های
مامورانی است با لباس سیاه که ماسکی بر صورت دارند؛ می‌گوید نوپو یعنی
«نیرو ویژه پاسدار ولایت»؛ از مامورانش به خصوص تیراندازیشان بسیار تعریف
می‌کند.
معتقد است ماموران یگان ویژه بهترین و خاص‌ترین پلیس‌ها
هستند و حالا ماموران نوپو، نیروهای فوق تخصصی یگان ویژه هستند. قرار است
با سرهنگ امجیدیان فرمانده نوپو مصاحبه کنم. با آنکه به تازگی فرماندهی
نوپو را برعهده گرفته اما علاقه ویژه‌ای به ماموران رهایی گروگانش دارد و
آنها را خاص‌ترین می‌داند.
او در مورد نحوه جذب نوپویی‌ها
می‌گوید: هرساله برای جذب و انتخاب ماموران جدید رهایی گروگان آزمونی از
میان ماموران یگان ویژه داوطلب، برگزار می‌شود؛ آمادگی جسمانی بسیار بالایی
باید داشته باشند و «قد» یکی از مهم‌ترین فاکتورهاست. بعد از آزمون باید
ماموران داوطلب از «هفت خان» تست سلامتی عبور کرده و از تست‌های هوش،
روانشناختی و ... عبور کنند.
او معتقد است ماموران نوپو از ضریب
هوش فوق العاده‌ای برخوردار هستند و در برابر اصرار ما برای بیان عدد
خودداری می‌کند و آنرا محرمانه می داند اما می گوید: «ثانیه» برای ما بسیار
اهمیت دارد و باید مامورانی تربیت کنیم تا مدیریت حادثه‌شان قوی باشد و
این تنها از عهده مامورانی با ضریب هوشی بالا بر می‌آید.
از
آزمون‌های علمی و تست سلامتی که می‌گذرد به مصاحبه داوطلبان می‌رسد و
می‌گوید: افسران باتجربه نسبت به مصاحبه با این افراد اقدام می‌کنند اما
باید بدانید که ویژگی اصلی این شغل، ایمان، اعتقاد و روحیه شهادت طلبی است
چراکه بچه‌ها باید این روحیه را داشته باشند که وقتی پایشان را از در مقر
بیرون می‌گذارند ممکن است برگشتی در کار نباشد و باید این روحیه را در خود
داشته و تقویت کنند.
در مورد ورزش‌های خاص نوپو می‌گوید: ماموران
ما عبور از موانع شهری را با ورزش پارکور می‌آموزند و بعد از آن نیز باید
رشته تخصصی خود در ورزش‌های رزمی و دفاع شخصی را فراگیرند. در این سالها
بچه‌ها توانستند در ورزش‌هایی همچون جودو و تکواندو و... صاحب سبک شده و
حتی سکوهای قهرمانی ستاد کل نیروهای مسلح را کسب کنند.
از
تیراندازی ماموران نوپویش، بسیار تعریف می‌کند اما راضی نمی شود تا خودمان
از نزدیک به سالن تیراندازی برویم؛ می‌گوید تیراندازی ماموران باید «عالی
باشد، عالی»؛ چراکه یک الی سه ثانیه حداقل زمان از رویت تا شلیک است و
بنابراین باید دقیق، سریع و حرفه‌ای و مسلط باشند.
امجدیان
می‌گوید که مامورانش دوره‌های خاص هوابرد را نیز می‌آموزند و پرش از انواع
چترها، سقوط آزاد، پاراگرایدر، پاراموتور و.. را به خوبی آموزش می‌بینند
بطوری که نقطه زنی مقطعی را می‌توانند بدون خطایی انجام دهند.
او
می‌گوید که ماموران نوپو می‌توانند در پشت بام هرساختمان بلندی بدون خطایی و
در نقطه پیش بینی شده فرود آیند، می‌توانند صعود و فرود در کوهستان، جنگل و
دریا در روز و شب را داشته باشند؛ البته تمام این موفقیت ها شانسی نیست
چراکه ماموران ما موظف هستند تا پاراموتور و پاراگرایدر را تا سطح مربی گری
بیاموزند و هرهفته این آموزش ها تداوم دارد و باید تمامی این ورزش‌ها را
به صورت هفتگی ادامه دهند تا ذره‌ای از آمادگی دور نشوند.
فرمانده
نوپو، آموزش‌های مامورانش را تنها به فراگیری ورزش‌های هوایی و زمینی
نمی‌داند و می‌گوید: این افراد دوره‌های غواصی، سکانداری و عملیات آبی را
نیز می آموزدند و مقابله با حملات تروریستی و گروگانگیری در آب، هوا و خشکی
را فرا می‌گیرند.
او می‌گوید: نحوه آموزش ماموران نوپو، برداشت
آزادی از تیپ 65 نوهد (نیروهای ویژه هوابرد ) است و اولین بار در سال 70 به
ضرورت راه‌اندازی واحد رهایی گروگان پی بردیم و از آن پس روند شکل‌گیری
نوپو از سال 74 تا پنج سال بعد از آن قوت گرفت با این حال سعی کردیم احترام
به گروگان و گروگانگیر را سرلوحه کار خود قرار دهیم و برهمین اساس است که
نیروی رهایی گروگان ناجا متفاوت‌تر از تمامی نیروها رهایی دنیاست.
امجدیان
می‌گوید: زمانی ماموران نوپو وارد صحنه می‌شوند که داستان را تمام کنند و
اگر گروگانگیری با مذاکره حل و فصل نشود نوپو وارد صحنه شده و بااین حال
نجات جان گروگان و گرووگانگیر مهم است اما هدف اصلی قطعا سلامت گروگان است.
او می‌گوید حاضر نیست شیرینی لحظه رهایی گروگان را با اتفاقی دیگر عوض کند.
با
این حال سردار حسن کرمی، فرمانده یگان ویژه ناجا نیز ماموران نوپو را
«مردان روزهای سخت» می‌داند و می‌گوید: تقوا، عشق، ایمان سه رکن اصلی
ماموران نوپو است که سبب می‌شود آنها سختی شغلشان را فراموش کنند.
او از آمادگی 24 ساعته نوپو خبر می‌دهد و می‌گوید: تجهیزات مامورانش خاص، بومی و فوق العاده است.
وی
با بیان اینکه از سال 91 بنا به تدبیر فرمانده ناجا، به همه استان‌ها
ابلاغ شده است که از صفر تا 100 عملیات گروگانگیری به واحد رهایی یگان‌های
ویژه واگذار شود ادامه می‌دهد: فرمانده ناجا ابلاغ کرده است که همه
ماموریت به صورت کامل در جرائم خشن در اختیار یگان ویژه باشد.
کرمی
مامورانش را مصداق واقعی "اشدأ علی الکفار و رحما بینهم" می‌داند و
می‌گوید: واحد رهایی گروگان آماده ترین نیروی نظامی در کشور است.
از
کرمی در مورد چشم انداز نوپو می‌پرسم که می‌گوید: در برنامه ششم توسعه در
نظر داریم طی پنج سال با شناسایی نقاط ضعف و قوت نوپو این مشکلات را برطرف
کرده و آموزش‌های ماموران را تخصصی‌تر و بروزتر کنیم بگونه‌ای که تمامی
ورزش‌های جدید اعم از رزمی و تفریحی برای کسب آمادگی این افراد در
اختیارشان قرار داده و وارد برنامه روزانه‌شان می‌شود.
او
می‌گوید: بهترین انواع تجهیزات و خودروها را برای مامورانش تامین می‌کند و
معتقد است آنها شغل حساس و سختی دارند و باید تجهیزات متناسب با آن را
داشته باشند به همین دلیل است که موفقیت این افراد بیش از 99 درصد است و در
سال گذشته (92) در 12 مورد عملیات گروگانگیری توانستند گروگان را سالم و
بدون خراشی نجات دهند.
به گفته کرمی، میانگین زمانی خروج ماموران
نوپو از موقع اعلام تا خروج از مقر هشت دقیقه است و سعی داریم این زمان را
به کمتر از پنج دقیقه کاهش دهیم.
او به ماموران نوپویش بسیار
مطمئن است و می‌گوید: آنها مردان روزهای سخت هستند و هنگامی که وارد میدان
می‌شوند ضمن اینکه عملیات حادثه را برعهده می‌گیرند، برای تمام کردن حادثه
می‌آیند.
مردان سیاه پوش ناجا آنگونه که فرمانده یگان‌های ویژه
عنوان کرده است در پایان برنامه ششم توسعه بایستی به برترین نیرو در
خاورمیانه بدل شوند؛ راهی که بنظر سخت می‌آید اما مردان سیاه پوش ولایت،
عمده این مسیر را طی کرده‌اند.
تصاویر امیر پورمند عکاس ایسنا را در ادامه می‌بینیم: