مردم و سردار نقدی

1- در سایت انتخاب «93.5.22» در حضور 450 نفر از پیشکسوتان جهاد و شهادت، از زبان سردار نقدی خواندم: عده‌ای به خاطر سهم اندکی که در انقلاب داشته‌اند، فداکاری‌های عظیم ملت را نادیده می‌گیرند و خود را صاحب انقلاب می‌دانند و به خود اجازه می‌دهند هر تحریفی که می‌خواهند در فرهنگ و مرام انقلاب ایجاد کنند و هر تصرفی را در بیت‌المال روا داشته‌اند، انتظار هم این است که دستگاه‌های نظام جلوی این تصرفات ظالمانه ایستاده و حق مطلب را ادا کنند.

جناب آقای سردار نقدی، سلام علیکم؛ آیا شایسته است در حضور پیشکسوتان جهاد و شهادت، پس از 25 سال بعد از ارتحال امام و 26 سال پس از پایان جنگ تحمیلی، مطالبی بیان شود که فقط «القاء شبهات» است و بیان رخدادی‌های نامتوازن توسط عده‌ای اندک، که معلوم نیست سهم‌داران اندک انقلاب کیستند، چون اسم برده نشده و آدرس هم داده نشده است، اینان کیستند که فداکاری‌های عظیم ملت را نادیده می‌گیرند و خود را صاحب انقلاب می‌دانند و کار تحریف در فرهنگ و مرام انقلاب انجام می‌دهند و تصرف در بیت‌المال دارند.

2- فرموده‌اید «امروز قوه قضائیه در آزمونی سخت و سرنوشت‌ساز قرار گرفته و مردم انتظار دارند، برخورد با غاصبان بیت‌المال و متعدیان به اعتبار جمهوری اسلامی، قاطع، بدون ملاحظه اسم و رسم‌ها، و شفاف باشد». جناب آقای نقدی! واژه «مردم» واژه‌ای است که همه گویندگان آن را بر زبان و قلم می‌آورند و معلوم نیست که «این مردم» کیستند و گوینده سخن چه «نیابتی و وکالتی» از آنان دارد. خوانندگان کدام جریده، سخنان شما را می‌خوانند و می‌پذیرند، حتی 450 نفر پیشکسوت جهاد و شهادت حاضر در جلسه اظهارات شما را می‌پذیرند؟ و برای قوه قضائیه، وظیفه و مسئولیت تعیین کردن، چه جایگاهی دارد؟ سردار محترم، امام علی علیه‌السلام می‌فرماید «رحم‌الله امرء عرف قدره و لم یتجاوز حده» رحمت بر آن کس باد که حد و جایگاه خود را بداند و از آن فراتر نرود.

3- حضرتعالی می‌دانید که روزنامه‌های عمومی، اعلام می‌دارند که سالی حدود «هفت تا 10 میلیون پرونده» در دادسرا مطرح می‌شوند و قوه قضائیه باید بررسی نمایند. حال شما می‌فرمائید «اگر از چنین افرادی پرونده‌ای با چنین ابعاد گسترده‌ای مطرح شود که هم مفاسد و فحشای اخلاقی و هم مفاسد جاسوسی و براندازی و هم مفاسد اقتصادی در آن مطرح باشد» افرادی چند در میان میلیون‌ها پرونده، کیستند و کجا معلوم شده که «هم مفاسد و فحشای اخلاقی و هم مفاسد جاسوسی، براندازی، اقتصادی» دارند؟ راستی مشوه کردن جامعه و مخشوش نمودن اذهان خوانندگان جرائد و نقل کردن مطالب شما به دیگران، چه وجه شرعی و قانونی و اخلاقی دارد؟ دادن نسبت‌های حقوقی «مفاسد و فحشای اخلاقی، جاسوسی، براندازی، اقتصادی» به برخی که هنوز «اتهام آنان» معلوم نیست چه رسد به جرم، چه دستاوردی دارد؟ این شازده و طاغوت چه کسانی هستند که یک جلسه برای آنان صرف می‌کنید؟

4-‌ رئیس سازمان بسیج مستضعفین می‌گوید: مردم حق دارند بدانند «پورسانت‌های سنگین نفتی را چه کسی به قیمت خدشه‌دار کردن اعتبار کشور از آن خود کرده است، هزینه سنگین اداره برخی نشریات، که تیتر بی‌بی‌سی و رسانه‌های معاند، چطور تامین می‌شود؟ باز سخن از مردم است و پورسانت سنگین و اداره نشریات، راستی این کس و کسان کجا هستند و کیستند که این پول‌ها را دارند و هزینه می‌کنند.

5- فرموده‌اید: مردم حق دارند بدانند چک‌پول‌های بی‌اندازه‌ای که در سال 88 به اراذل و اوباش داده شد تا هشت ماه تهران را به آشوب بکشند و به مقدسات مردم توهین کنند و اموال عمومی را تخریب کنند، از کجا آمدند.

باز واژه «مردم» است و چک‌پول‌های بی‌اندازه، سال 88، اراذل و اوباش، آشوب 8، ماهه در تهران و...

سردار معظم: از سال 88 تا 93، 5 سال می‌گذرد، راستی معلوم ساختید که آشوب‌گران 88، داخلی بودند یا خارجی، سران فتنه در خارج بودند یا داخل، در 88 به وجود آمدند یا 78، پاره‌کنندگان عکس امام، چه کسانی بودند و چرا محاکمه نشدند و به مردم معرفی نشدند؟ بنده با صراحت و صداقت و صلابت می‌نویسم که آنچه پس از انتخابات 22 خرداد 88، در تهران و غیره رخ داد، محکوم است و مورد قبول هیچ ایرانی مسلمان و انقلابی و متعهد نیست، ولی هرگز «فتنه 88» به صورت جامع بررسی و ارزیابی نشد و معلوم نگشت ریشه آن در کجا بود، عوامل اصلی و فرعی، چه کسانی بودند.

آیا نام بردن از آیت‌الله هاشمی‌ و حجت‌الاسلام ناطق‌نوری در مناظره قبل از 22 خرداد فتنه نبود؟ آیا حمله به کوی دانشگاه پس از 22 خرداد و کوی نمایندگان مجلس فتنه نبود؟ آیا سخنرانی در میدان ولی‌عصر در روز ولادت حضرت زهرا علیهاسلام «که لازم است امروز دیده و شنیده و بررسی شود» توسط آقای احمدی‌نژاد فتنه نبود؟ حادثه کهریزک فتنه نبود؟ چرا بخشی از مسائل عنوان می‌شود و بخشی نادیده گرفته می‌شود؟ بنده عرض می‌کنم که هر اتهامی در دادگاه بررسی و حکم صادره مطاع خواهد بود و اشاعه هر اتهامی، حالت شرعی ندارد و فقط «بدبینی و فاصله‌افکنی و کینه‌سازی» را با خود خواهد داشت.

«ان ارید الا الاصلاح ما استطعت».

* منبع: مردمسالاری