ارشاد فیلم حاتمی‌کیا را خرید که بایگانی کند؟

سه سال قبل بود که جواد شمقدری برای آنکه ابراهیم حاتمی‌کیا بتواند با خیال راحت «چ» را بسازد، «گزارش یک جشن» را که به نوعی توقیف شده بود، خرید. حال پس از گذشت بیش از 750 روز، اکران این فیلم همچنان در هاله‌ای از ابهام است!

به گزارش انتخاب «گزارش یک جشن» از معدود فیلم‌هایی بود که شمقدری در دوره مدیریتش بر سازمان سینمایی (مردادماه سال 91)، آن‌ را خرید و بایگانی کرد.

این فیلم که از آن به عنوان اثری متفاوت از ابراهیم حاتمی‌کیا نام‌برده می‌شد، در جشنواره فجر سال 90 به نمایش درآمد.

با توجه به حساسیت‌های تعریف‌نشده‌ای که درباره حدود پرداختن به حواشی انتخابات سال 88 وجود داشت و نیز وجه استعاری که برای این فیلم در ارتباط با آن حوادث قایل شده بودند، خیلی‌ها مطمئن بودند که حاتمی‌کیا و فیلمش این‌بار هم دچار مشکل خواهند شد و او باید مانند «به رنگ ارغوان» به چالشی جدی به نام پروانه نمایش وارد شود.

البته در این میان افرادی هم بودند که زاویه نگاه «گزارش یک جشن» به مسائل انتخابات پرحاشیه‌ی ریاست‌جمهوری را مناسب می‌دانستند و کمابیش مشکلی با اکران فیلم نداشتند؛ همچنان که حاتمی‌کیا توانست به راحتی در برنامه «راز» شبکه چهار سیما، موضوع فیلم و زاویه نگاه انتقادی‌اش را به حواشی انتخابات، با نادر طالب‌زاده در میان بگذارد و حتی فردی مانند حمید رسایی به عنوان عضوی از شورای پروانه نمایش وزارت ارشاد گفته بود که سوژه فیلم خوب بوده، گرچه دیدگاه سیاسی پشت آن را تایید نمی‌کند. حتی جواد شمقدری هم در یک مصاحبه مطبوعاتی گفته بود که «مشکل ویژه‌ای در پروانه نمایش ندارد و تنها نگرانی دوستان بحث جدول اکران است».

اما به هر صورت، «گزارش یک جشن» نه‌تنها از نظر شورای پروانه نمایشی که زیرنظر علیرضا سجادپور بود، مشکل خاصی داشت بلکه گویا آنقدر اصلاحیه خورده بود که نتوانست مجالی برای اکران پیدا کند. علاوه بر این‌ها، در آن بحبوحه‌ شنیده می‌شد که حاتمی‌کیا در تدارک ساخت یک فیلم پرهزینه و البته فاخر درباره شهید مصطفی چمران است؛ فیلمی که حکم برگ برنده را برای جواد شمقدری در مقابل منتقدانش داشت، چون او در میانه سال‌های مدیریتش حتی از جانب کسانی که روزی در جناح همسوی تفکرش بودند هم به کم‌کاری و بیهوده‌کاری در حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی متهم می‌شد.

در همان روزها بود که شمقدری  گفت که سازمان سینمایی مالکیت «گزارش یک جشن» را خریده و درباره دلیل اینکار هم توضیح داد که «محمد پیرهادی به عنوان تهیه‌کننده، سرمایه فیلم را از بخش خصوصی آورده و با به نمایش در نیامدن آن، زیان زیادی را متحمل شده است. همچنین به دلیل اینکه می‌خواستیم آقای حاتمی‌کیا با خیال راحت به سراغ ساخت فیلم سینمایی شهید چمران برود».

گرچه آن زمان هم به خوبی به نظر می‌رسید که دلیل دوم برای شمقدری مهم‌تر است ولی به هر حال قرار بود که فیلم با اصلاحات لازم در زمان «مقتضی» به نمایش عمومی دربیاید اما از آن‌جا که زمان‌های «مقتضی» و «به‌زودی» اساسا به معنی این است که برنامه‌ریزی برای موضوع وجود ندارد، فیلم داخل کمد رفت و به نوعی بی‌ سر و صدا بایگانی شد.

حال باید دید فیلمی که روزی گفته می‌شد برای اکران چندان مشکلی ندارد، در دوره مدیریت جدید سازمان سینمایی که معتقد است نسبت به فیلم‌ها و مضامین اجتماعی نگاه باز‌تری دارد، چه وضعیتی پیدا خواهد کرد. ابراهیم حاتمی‌کیا آن روزها در نامه‌ای گفته بود امیدوار است فیلمش اکران شود و تاکید کرده بود که «گزارش یک جشن» مانند دیگر فیلم توقیفی‌اش یعنی «به رنگ ارغوان»، نگاه دلسوز و مصلحانه سربازی‌ست که این کشور را پاره تن خود می‌داند و برای عزتش، با جان و آبرویش خواهد ایستاد.