پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
تفكيك جنسيتي در ادارات و
دانشگاه‌ها از ابتداي انقلاب اسلامي طرفداران و حاميان متعددي داشت که
مسائل ديني و اخلاقي را مدنظر قرار مي‌دادند. البته بايد دانست اين طرح از
همان روزهاي آغازين انقلاب و حتي در ميان اعضاي شوراي انقلاب و انقلابيون
باسابقه مخالفاني هم داشت؛ اين دسته از فعالان سياسي در جامعه آن روز،
لزومي نمي‌ديدند ميان زنان و مردان در محيط كار و تحصيل فاصله‌اي باشد.
آنها معتقد بودند دين اسلام هيچگاه محدوديتي را براي معاشرت عادي زنان و
مردان در محيط جامعه و كار فراهم نمي‌كند. نظر امام‌خميني(ره) درخصوص
نكشيدن ديوار در كلاس‌هاي درس دانشگاه‌ها هم يكي از نشانه‌هاي جدي بودن اين
بحث ها در روزهاي آغازين انقلاب است.
در طول 35 سال گذشته دو گروه ايده
جداسازي جامعه را با هدف و دو غرض خاص دنبال كردند؛ گروه اول كساني كه بر
اساس درك و اجتهاد شخصي خود فكر مي‌كنند جداسازي جامعه در محل كار و كشيدن
ديوار در خيابان‌ها باعث سلامت اخلاقي و ديني جامعه مي‌شود. گروه دوم
افرادی كه از همان روزهاي ابتدای انقلاب اين گونه مسائل را با عينك سياسي و
نه علمي می‌ديدند. اكنون هم برخي از اظهارنظرها كه منتشر مي‌شود بيشتر از
آنكه علمي يا حتي ديني باشد با غرض‌ورزي‌هاي سياسي همراه است.
برخي
مي‌خواهند وجه تمايز خود را به لحاظ سياسي و جناحي اينگونه ببينند و حتي
اينگونه به جامعه تعميم دهند. در پاسخ به گروه اول بايد گفت اسلام هيچ گاه
منعي براي معاشرت زنان و مردان در محل كار فراهم نمي‌كند و البته ناهنجاري
هايي كه امروز مي‌بينيم بيش از هر چيز متعلق به چالش‌هاي جامعه‌شناسي و
روانشناسي است و اين مسائل با تفكيك جنسيتي در محل كار و تحصيل حل نمي‌شود و
راه‌حل و پاسخ هر ناهنجاري در اجتماع بايد به صورت علمي و تفكيك شده صورت
پذيرد.
اسلام هميشه به مردان و زنان اين اجازه را داده كه در اجتماع با
يكديگر و به طريق شرعی و قانوني و عرفي معاشرت داشته باشند. اما در مورد
گروه دوم؛ يعني كساني كه از نگراني مومنين بهره‌گيري سياسي و جناحي
مي‌كنند؛ اينگونه تحركات و اظهارات بيش از آنكه محبوبيت و جايگاه علمي آنان
را نزد اهل فن و دانشگاهيان بالا ببرد موجب حضيض اين جايگاه مي‌شود.
صحبت‌هاي شهردار تهران و بحث‌هايي كه ايشان در چند روز گذشته در خصوص تفكيك
محيط كار ارائه كردند خاطرات را زنده كرد و ما را به سال‌هاي پاياني دهه
50 و آغازين دهه 60 برد، آن روزها برخي از فعالين سياسي اين ايده را مطرح
مي‌كردند اما با واكنش اعضاي شوراي انقلاب وروحانيون طراز اول انقلاب روبرو
شدند كه بعد از مدتي اين بحث به محاق رفت. همه مي‌دانند كه دين اسلام دين
محدوديت‌ها نيست، البته بزرگان اين دين به معذوريت‌هاي بانوان در برخي از
محافل رسمي و اجتماعي آگاه هستند اما هيچ گاه توصيه به محدوديت و تفكيك
جنسيتي زنان و مردان در اجتماع نمي‌كنند. متاسفانه اين ايده چند سالي است
از سوي برخي از فعالين سياسي تبليغ مي‌شود و هيچ پايگاه جامعه‌شناسي و علمي
ندارد، ما نمي‌توانيم بهانه‌هاي سياسي را به جاي دغدغه ديني به جامعه
انتقال دهيم. اگر تفكيك در برخي از ادارات باب شود بايد منتظر ناهنجاري‌هاي
بيشتري در جامعه باشيم كه شايسته ملت بافرهنگ و مسلمان ما نيست.
اميدواريم
فعالان سياسي ما جايگاه علمي هر اقدامي را درك كنند. متاسفانه نسل دومي كه
پس از انقلاب در جايگاه سياسي كشور در هر يك از گروه‌ها رشد كردند در
زمینه فعالیت‌سیاسی و راه و رسم آن تجربه لازم را ندارند و از سواد سیاسی
متناسب با شرایط کنونی کم‌بهره‌اند.
منبع: آرمان