چرا بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ لژیونر تحویل فوتبال ندادیم؟!

پیش از شروع جام‌جهانی 2014 برزیل خیلی از علاقه‌مندان به فوتبال همانند ملی‌پوشان کشورمان منتظر بودند تا با بازی‌های تیم ملی فوتبال کشورمان در برزیل باز هم شاهد حضور لژیونرهای زیادی از فوتبال کشورمان به لیگ‌های مختلف فوتبال در جهان به خصوص در اروپا باشند چراکه پیش از این و در جام‌های جهانی 1998 و 2006 بازیکنانی از کشورمان به لیگ‌های معتبر فوتبال راه یافتند اما با شروع جام‌جهانی و برگزاری 3 دیدار تیم‌ملی کشورمان که منجر به دو باخت و یک تساوی در این بازی‌ها شد اینبار دروازه‌های فوتبال جهان به روی بازیکنانمان بسته ماند تا حسرت حضور ملی‌پوشانمان در لیگ‌های معتبر بیشتر از قبل شود.

بعد از جام جهانی 1998 بازیکنانی نظیر مهدوی‌کیا، منصوریان، میناوند، خاکپور، پاشازاده و... به لیگ‌های مختلف در نقاط مختلف جهان رفتند که این روند در جام‌جهانی 2006 هم ادامه یافت و شاهد حضور نکونام، شجاعی، کعبی و... در لیگ های معتبر بودیم اما با اتمام جام جهانی 2014 برزیل و در حالی که اکثر ملی‌پوشان از عملکرد تیم‌ملی در این دوره از مسابقات اظهار رضایت می‌کردند اما متاسفانه روند تولید لژیونر کشورمان متوقف شد و دیگر ملی‌پوشی از فوتبال کشورمان مشتریان اروپایی ندارد که این می‌تواند زنگ خطری جدی را برای فوتبال کشورمان به صدا در بیاورد. هرچند که شاید عده‌ای علیرضا جهانبخش، سردار آزمون، اشکان دژاگه، علیرضا حقیقی، رضا قوچان‌نژاد و... را لژیونرهای ایرانی شاغل در اروپا بدانند اما اگر نگاهی واقع‌بینانه به این قضیه داشته باشیم باید پذیرفت که تمام این بازیکنان پیش از جام جهانی در تیم‌هایشان حضور داشتند که حضور آنها در اروپا هیچ ارتباطی به عملکرد تیم‌ملی در برزیل ندارد.

برای پیدا کردن چرایی این سوال شاید لازم نباشد که راه دوری برویم چراکه با نگاهی به فوتبالیست‌ها و فضای حاکم بر فوتبال کشورمان می‌توان به پاسخ این سوال رسید. نکته تاسف‌بارتر اینجاست که خیلی‌ها عملکرد تیم‌ملی در برزیل را مثبت ارزیابی می‌کنند اما مشخص نیست اگر تیم‌ملی و بازیکنان عملکرد خوبی در جام جهانی داشتند پس چرا آنها مطابق ملی‌پوشان پیشین کشورمان پیشنهادی برای حضور در لیگ‌های اروپایی ندارند.

در همین خصوص با دو تن از ملی‌پوشان اسبق کشورمان صحبت کردیم که از زبان آنها بشنویم چرا نگاه فوتبال جهان به فوتبال کشورمان تا این اندازه کم شده است.

محمد خاکپور ملی‌پوش اسبق فوتبال کشورمان که در لیگ آمریکا سابقه حضور دارد در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در این‌باره گفت پاسخ به این سوال چند نکته اساسی دارد که من آنها را در حد توانم می‌گویم چراکه علاقه‌ای به دیدن فوتبال داخلی ندارم اما برای روشن شدن این مسئله باید بگویم که تیم ملی فوتبالمان در برزیل از تیم‌های پیر جام جهانی بود و وقتی معدل سنی تیم ما جالب نیست قطعا هیچ تیمی بر روی بازیکنان ما سرمایه‌گذاری نمی‌کند موضوع دیگر اینکه بازیکنان و کادرفنی تیم‌ملی می‌گویند ما در برزیل عملکرد خوبی داشتیم البته من برای زحمتی که ملی‌پوشان و کادرفنی در برزیل کشیده‌اند احترام ویژه‌ای قائلم اما باید بگویم که استراتژی ما در برزیل نباختن بود که این نوع فوتبال در دنیای امروز مورد علاقه هیچ‌کس نیست و مردم دنیا طراوت فوتبال را دوست دارند در ضمن ما در بین 4 تیم با یک امتیاز چهارم شدیم و من نمی‌دانم چطور این عملکرد را دستاورد خوبی برای فوتبال می‌دانند؟

خاکپور خاطرنشان کرد: در تیم ملی 98 بازیکنان جوانی مثل مهدوی‌کیا، میناوند، باقری و ... حضور داشتند که با بازی‌های چشم‌نواز تیم‌ملی در این دوره آنها هم عازم اروپا شدند و این یک واقعیت است که سن تیم ما در برزیل بالا بود و کسی هم به آن اشاره نکرد. موضوع دیگر که باید به آن اشاره کنم فاصله زیاد فوتبال ما از اروپا است و باید واقع‌بین باشیم چراکه بازیکنان و فوتبال ما از فوتبال اروپا فاصله زیادی دارد. اروپایی‌ها فوتبال را یک صنعت پیشرفته می‌دانند در حالی که اینجا اینگونه نیست .همین اروپایی‌ها به دنبال بازیکنانی می‌روند که بتوانند از آنها بهره‌وری کنند و شرایط حالا به گونه‌ای شده که نهایتا تیم‌های حوزه خلیج فارس به دنبال بازیکنان ما می‌آیند که سطح فوتبال آنها هم مشخص است.

به گزارش خبرگزاری فارس، طراوت فوتبال کشورمان در جام جهانی از موضوعاتی است که میان کارشناسان فوتبال اختلاف نظر ایجاد کرده چراکه عده‌ای از منتقدان کی‌روش عملکرد تیم‌ملی را متوسط و حتی ضعیف می‌دانند اما طرفداران کی‌روش ادعا می‌کنند که تیم‌ملی در برزیل عملکرد درخشانی داشته که باید به آن احترام گذاشت.

مهدی پاشازاده پیشکسوت فوتبال کشورمان که او هم یکی از لژیونرهای تیم‌ملی بعد از جام‌جهانی فرانسه بود در پاسخ به این سوال که چرا بعد از جام‌جهانی 2014 چشم فوتبال ما به لژیونر شدن ملی‌پوشانمان روشن نشد گفت: نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم این است که نگاه فوتبالیست‌های فعلی با نگاهی که ما به فوتبال داشتیم متفاوت است. آن زمان ما جاه‌طلبانه فوتبال بازی می‌کردیم اما الان فوتبالیست‌های ما فقط جاه‌طلبانه حرف می‌زنند و نمی خواهند که غیرممکن‌ها را ممکن کنند. موضوعی که باید به آن اشاره کنم این است که من فکر می‌کنم بازیکنان ما به سقف خواسته‌هایشان رسیده‌اند و دیگر برای موفقیت تلاش نمی‌کنند. وقتی آمال و آرزوهای فوتبالیست‌های ما قراردادهای میلیاردی و ماشین‌های لوکس است پس به همین‌جایی که هستند قانع می‌شوند. اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم باید بگویم که فوتبالیست‌های ما پول خوب در ایران می‌گیرند و در همینجا بیزینس انجام می‌دهند و در کنار خانواده‌شان هستند پس چه دلیلی دارد که رنج سختی به جان بخرند و در فوتبال سخت اروپا حاضر شوند؟

پیشکسوت فوتبال کشورمان خاطرنشان کرد: البته باید به عملکرد تیم‌ملی در برزیل هم اشاره کنم چراکه من نمی‌دانم تعبیر آقایان از دو باخت و یک مساوی در جام جهانی چیست که آن را عملکرد خوب می‌دانند و من فکر می‌کنم که اگر هر مربی دیگری هم بود ما را از بین 4 تیم چهارم می‌کرد اما متاسفانه وضعیت فوتبالیست‌های ما مثل روی سکوها شده به طوری که یک نفر خط می‌دهد و بقیه چشم و گوش بسته آن را تایید و تکرار می‌کنند.

وی افزود: از نظر فنی هم که فوتبالیست‌های ما چیزی ندارند و با احترامی که تلاش آنها قائلم بگویم که نوع فوتبال فوتبالیست‌های ما به گونه‌ای نیست که از تیم‌های اروپایی پیشنهاد دریافت کنند چراکه تفکر حاکم در فوتبال ما با تفکر حاکم بر فوتبال روز دنیا کاملا متفاوت است.

پاشازاده در ادامه صحبت‌هایش تصریح کرد: وقتی علی دایی برای فوتبال به اروپا رفت آنقدر عملکرد خوبی داشت که راه را برای سایرین باز کرد و بازیکنان دیگر هم به اروپا رفتند اما آیا لژیونرهای بعدی ما در تیم‌هایشان تاثیرگذار بودند که راه را برای سایر بازیکنان باز کنند؟! از نظر فنی هم که عملکرد ملی‌پوشان را در برزیل دیدیم و نباید انتظار داشته باشیم پیشنهاد چشمگیری به آنها بشود.

در این میان دو نکته مطرح است اول اینکه پیشنهاد داشتن و نرفتن به تیم های اروپایی یک بحث است و پیشنهاد نداشتن بحثی دیگر و وقتی بیشتر پیگیری می‌کنیم متوجه می‌شویم که ملی‌پوشان ما از تیم‌های اروپایی حتی پیشنهاد هم ندارند چه برسد به اینکه بخواهند درباره آن تصمیم‌گیری کنند. هرچند که این روزها از یکی دو ملی‌پوش می‌شنویم که از تیم‌های اروپایی پیشنهاد دارند اما وقتی به سن شناسنامه‌ای آنها نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که در سن آنها خیلی بعید است که بازیکنی راهی تیم‌های اروپایی شود.

مَثل ملی‌پوشان ما مَثل مستاجری است که وقتی از صاحبخانه‌اش راضی است هیچ‌گاه تلاشی برای خرید خانه نمی‌کند و باید این سخن قدیمی‌ها را طلا گرفت که صاحبخانه خوب نمی‌گذارد مستاجر خانه‌دار شود و وقتی می‌بینیم ملی‌پوشان ما از شرایطشان در لیگ ایران با پول‌هایی که می‌گیرند راضی هستند پس طبیعتا تلاشی برای رسیدن به فرداهایی بهتر انجام نمی‌دهند و این هماتی می‌شود که می‌بینیم که زنجیروار در دایره تسلسل گیر بیفتیم و نهایت لژیونر شدن فوتبالیست‌های ما حضور در لیگ‌های سطح پایین حوزه خلیج فارس باشد.