یک استیضاح مساله‌دار/نمایندگان می‌خواهند وزیر علوم شوند؟!

در رابطه با استیضاح وزیر علوم اولین نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این که نمی‌توان این مسئله را استراتژی مجلس دانست در واقع این مسئله جدا از سیاست‌های کلی مجلس است و تنها مربوط به عده‌ای است که سوالی دارند و طرحی را مطرح می‌کنند.

به گزارش انتخاب،  آنچه مشاهده می‌شود این است که وزیر علوم از روزی که رای اعتماد را از مجلس دریافت کرد و پا در وزارتخانه نهاد عده‌ای از نمایندگان سر به ناسازگاری گذاشتند و از همان روزهای آغازین به هر بهانه‌ای فضایی را علیه وزیر علوم ایجاد ‌کرده و سعی در القای این مطلب به دیگر نمایندگان داشتند که فرجی‌دانا باید استیضاح شود. آنچه مسلم است وزیر کنونی بعد از معرفی 2گزینه دیگر توانست رای اعتماد از مجلس دریافت کند بنابراین با توجه به تاخیری که در شروع کار وزیر وجود داشت این انتظار از نمایندگان می‌رود به رایی که خود به وزیر علوم داده‌اند احترام بگذارند و اجازه دهند تا بتواند در راستای وظایف خود حرکت کند. به هر حال نمایندگان باید توجه داشته باشند که این دور از ذهن است که به وزیری رای اعتماد بدهند اما خود به جای او تصمیم بگیرند که چه کسی بر سر کار بیاید و به چه کسی منصب داده شود.

 در چنین فضایی قدرت عمل از وزیر گرفته خواهد شد و او دیگر قادر به کار نخواهد بود و درنهایت نمی‌تواند برنامه‌هایی را که برای بهبود اوضاع ترسیم کرده عملیاتی سازد. آنچه از ایجاد چنین فضایی به اذهان متبادر می‌شود این است که در پس این سوال‌ها و استیضاح‌ها قصدی دیگر نهفته است و به نظر می‌رسد مسئله‌ای که بتوان بر اساس آن وزیر را تا سر حد استیضاح جلو برد در عملکرد وزیر علوم مشاهده نشده و ایشان بر اساس وظایف خود در حال ایفای نقش است ضمن آنکه نباید فراموش کرد هرچه فضای دانشگاه‌ها آرام‌تر باشد در چنین فضایی می‌توان مدیران بهتر و کارآمدتری را پرورش داد.

 آنچه برایند عملکرد برخی نمایندگان است اینکه از طرح چنین استیضاحی بیشتر بوی رقابت‌های سیاسی برمی‌خیزد چراکه همه به خوبی بر این مسئله اشراف دارند که وزارتخانه‌هایی همچون علوم، آموزش و پرورش و فرهنگ از جمله وزارتخانه‌هایی هستند که اثر تصمیمات سریعا مشخص نمی شود و نمی‌توان آنها را با فرایند ساخت یک جاده یا یک ساختمان برابر دانست لذا درستی یا نادرستی تصمیمات وزیر علوم زمان می‌برد تا مشخص شود. مادامی که نمایندگان با علم بر این مطلب دست به چنین اقداماتی می‌زنند تنها تصور غالب می‌تواند این باشد که بحث رقابت‌های سیاسی مطرح است نه عملکرد وزارت علوم چرا که هر مدیری برای پیشبرد اهداف و برنامه‌هایش از کسانی که با وی همفکرند استفاده می‌کند و وزیر علوم نیز از این قاعده مستثنا نیست.