تحلیل محمدرضا شجریان از دلایل باخت تیم ملی

بچه‌های ما دیشب از جنبه‌ی روانی از هم پاشیده بودند، لذا آن‌همه دوندگی نتیجه نداد. حالا چرا این شده بود، باید دید چه عاملی در چنین موقعیت حساسی حال‌شان را گرفته بود. روحیه‌ی تیم مهم‌ترین عامل موفقیت تیم است. گل زدن از لابه‌لای دفاع مستحکم به یقین هنر است و زاییده‌ی خلاقیت و تیزهوشی و سرعت انتقال و تصمیم‌گیری بجا و سریع بازیکن هنرمند که اگر آن‌زمان حالش گرفته شده باشد، دیگر آن هنرمندی که خوشحالی بیافریند نیست، و اصطلاحاً همه می‌گویند امروز روزش نبود؛ و الا سرحال که باشد هنرآفرین است و همه راضی می‌شوند. چون خودم دستی در هنر موسیقی دارم، این موضوع را واقفم و هرگز به هنرمندی که هنر دارد، در چنین وضعیتی، خرده نمی‌گیرم. چون انتقاد بی‌موقع ستمکاری‌ست و ویرانی به بار می‌آورد.

مورد دیگر هم شاید این بود: برای گل زدن و بردن بازی می‌باید از لاک دفاعی بیرون بیاییم و بیشتر حمله کنیم؛ اما دیدیم که با تعداد کم، دست به حمله می‌زدیم و نتیجه نمی‌داد. ضمن اینکه دفاعی بودن هم به‌صلاح نبود و مثل بازی‌های قبل خوب دفاع نکردیم و سه گل خوردیم. لذا هیچ‌کدام از بچه‌ها مخصوصاً دروازه‌بان را نباید سرزنش کرد که نهایتِ بی‌انصافی‌ست. این‌ها همانی هستند که آن بازی زیبا در برابر آرژنتین را ارائه دادند و ستاره‌ها و فوق‌ستاره‌های آن‌ها را پیچانده و نود دقیقه مهار کرده بودند. فقط آن تعویض نابجای اواخر نیمه‌ی دوم باعث شد فردی که به‌خوبی مسی را تا آن‌موقع مهار کرده بود در میدان نباشد؛ در پنج ثانیه غفلت، مسی موقعیت گل پیدا کند. ولی تیم ما سرفراز بازی کرد و باز هم سرفراز خواهد بود.

منبع: پارسینه