یک شکست فرهنگی؛ سینمای 40 ساله پارکینگ شد!

سینما قدس ایلام با سابقه‌ای چهل ساله که قرار بود نوسازی شود، پس از تخریب اکنون تبدیل به پارکینگ شده است.

به گزارش انتخاب،  سینما قدس ایلام که فرسوده شده و از حیز انتفاع عملا خارج شده بود، سال قبل توسط یک پیمانکار به قصد ایجاد یک مجتمع تجاری خریداری شد، اما از آنجا که قانون حاکم بر تخریب سینما ساخت سینمایی جدید را ضروری کرده است، بنا بود در طبقه اول این مجتمع 11 طبقه یک سالن سینما خوب ساخته شود، اما این مکان پس از تخریب به پارکینگ خودروها تبدیل شده و فعلا از ساخت و ساز مالک خبری نیست.

دهه‌ی شصت در استان ایلام یادآور مقاومت مردم در جنگ تحمیلی در طول 430 کیلومتر مرز با عراق است، در این سال‌ها شهر ایلام بیش از 300 بار توسط هواپیماهای بعثی بمباران شد که بر اثر این هجمه‌های تقریباً هر روزه ایلامی‌ها شهر را تخلیه کرده و به دامان کوه‌ها پناه برده بودند و رزمندگان هم در جبهه‌های نبرد دفاع می‌کردند، در این سال‌ها که مردم با سختی‌های بسیار روبرو بودند، تنها یک مکان فرهنگی وجود داشت که مردم در آن می‌توانستند زمانی هر چند کوتاه از رنج و سختی موجود فارغ شوند و البته گاهی هم شرح مقاومت دلاورانه و غرورآفرین فرزندان و بستگان خود را در قالب هنر به تماشا بنشینند.

«سینما قدس» در خیابان سعدی جنوبی تنها مکان فرهنگی آن سال‌ها چنین جایگاهی در میان مردم داشت، به‌رغم باران بمب و موشک مردم نه دیار خود و نه سینمای قدس را رها نکردند.

سال 65 فیلم سینمایی«جدال در تاسوکی» اثر فرامرز قریبیان هم مورد استقبال خوب جوانها قرار گرفت،«ناخدا خورشید» اثر ناصر تقوایی، «آنسوی آتش» کیانوش عیاری، «ردپایی بر شن» اثر محمدرضا هنرمند، « افق » اثر رسول ملاقلی‌پور، «آخرین پرواز» اثر محمدرضا درویش، «مهاجر» اثر ابراهیم حاتمی‌کیا، «تیغ آفتاب» اثر مجید جوانمرد، «گالان» اثر امیر قویدل، «دزد و نویسنده» اثر کاظم معصومی، «تاراج» اثر ایرج قادری و... از جمله فیلم‌هایی بودند که در میانه‌ی سال‌های سخت دفاع مقدس بیشتر از آنها استقبال شد.

اوایل دهه‌ی هفتاد نیز مثل دهه‌ی شصت سینما قدس ایلام با استقبال خوب جوانان و خانواده‌ها مواجه بود. استقبال از این سینمای 40 ساله حتی در دهه‌ی هشتاد هم با استقبال نسبی خوبی همراه بود اما از آنجا که ساختمان سالن آن دیگر فرسوده شده بود و تجهیزاتش قدیمی و کهنه، انگیز‌ه سینما دوستان برای رفتن به سینما اندکی کم شده بود.

سینما دوستان دهه‌ی شصت تکه کلام‌های معروف برخی قهرمانان فیلم‌ها را در گفت‌وگوهای روزمره خود بکار می‌بردند و به بحث در خصوص فیلم‌ها می‌پرداختند و صحنه‌های زد و خورد فیلم‌ها را برای یکدیگر بازگو می‌کردند.

سینما در آن سال‌های سخت، بخشی از زندگی عده‌ای از جوانان این دیار بود. آن نسل گرچه هنوز هم برای رفتن به این مکان فرهنگی با خانواده بی‌میل نیستند، اما سالن بد و تجهیزات زوار در رفته سینما قدس، این رغبت را از آنها سلب کرده است.

اینک پس از چهل سال فعالیت، مالک خصوصی که یک کرمانشاهی بود، سینما را به یک پیمانکار و انبوه‌ساز فروخته است تا تخریب و نوسازی شود، اما علاقه‌مندان دهه شصتی تنها سینمای استان نگرانند، مالک جدید نیت خود را تغییر دهد و دیگر اثری از سینما قدس و خاطرات شیرین آن سال‌ها نماند و همین اتفاق با تغییر کاربری آن و تبدیل شدن به پارکینگ رخ داد.

سوال اینجاست که چرا سینمایی با این قدمت باید تغییر کاربری دهد و تبدیل به پارکینگی درآمدزا با منافع کمتر برای مردم شود.

سینمایی که قدمتی طولانی مانند تاریخ و فرهنگ این دیار دارد. سینمایی خاطره‌انگیز که روزهای پرشور و هیجانش همزمان با رفتن رنگ و روی دیوارهایش و سردی روزافزون صندلی‌های چوبی‌اش، از گرمای مخاطبانش کم می‌شد، حالا تبدیل به یک پارکینگ شده است.

باید اذعان کرد که مردم شهرهای گوناگون استان ایلام علاوه بر محرومیت‌های اقتصادی از لحاظ فرهنگی نیز در محرومیت قرار گرفته‌اند.

‌آیا به به راستی مسئولین این استان نمی توانستند برای خیل علاقه‌مندان فرهنگی و قشرجوان اغلب بیکار چند سینمای دراین استان را سرپا نگهدارند؟ ‌یا در گوشه‌ای از این مرکز استان سینمایی نو بسازند.

‌"اسماعیل بیگی"، آپارتچی سینما قدس ایلام که اکنون مسئولیت پارکینگ فعلی را بر عهده دارد، بیان کرد: این سینما از سال 1347 توسط جباریان ساخته شد و با وقوع انقلاب اسلامی به مدت سه سال توسط بنیاد مستضعفین مصادره و بعد از این مدت به صاحب اصلیش بازگردانده شد.

در زمان جنگ با توجه به بمباران شدید شهر، ساختمان سینما آسیب چندانی ندید و پس از جنگ به راحتی مرمت شد و هم اکنون هم به بخش خصوصی داده شده ‌تا با یکسری شرایط آن را بازسازی کند.