آقایان اینجا عربستان نیست/ دیواری کوتاه‌تر از زنان ایرانی پیدا نشد؟! لطفا توضیح دهید

تهران این روزها میزبان مسابقات بین المللی والیبال است. براساس اعلام مقامات فدراسیون والیبال ایران، ورود زنان به ورزشگاه محل مسابقات ممنوع است. با این حال تصاویر تلویزیونی و رسانه ها نشان می دهد شماری از زنان احتمالا غیرایرانی در ورزشگاه حضور دارند و به تشویق تیم برزیل می پرداختند. این در حالی است که فدراسیون بین المللی والیبال ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه را نمی پذیرد و از این رو به زنان غیرایرانی اجازه ورود به استادیوم را می دهند.

به گزارش انتخاب، به نوشته رسانه ها، تعدادی از زنان غیرایرانی و به ویژه برزیلی پس از نشان دادن گذرنامه خود به مسؤولان کنترل ورودی ورزشگاه، توانسته اند وارد سالن مسابقات شوند و همزمان از ورود زنان و دختران ایرانی جلوگیری شده است.

حالا این چند سؤال مطرح می شود.

اول – ممنوعیت ورود زنان و دختران به ورزشگاه میزبان مسابقات بین المللی والیبال از کجا آمده است؟ آیا این موضوع، مصوبه مجلس شورای اسلامی است یا سلیقه برخی مدیران و تصمیم گیران در وزارت ورزش.

به نظر می رسد بهتر است مقامات وزارت ورزش با تجدید نظر در این تصمیم خود، مانع از این تبعیض شوند و به نیمی از جامعه اجازه بدهند با ورود به ورزشگاه، مسابقات بین المللی والیبال را از نزدیک مشاهده کنند.

دوم – اگر این ممنوعیت برای ورود زنان و دختران اعمال می شود چرا برخی از زنان غیرایرانی به ویژه برزیلی و زنان کادر سفارت برزیل در تهران از این موضوع مستثنی شده اند و به راحتی وارد ورزشگاه شده و ضمن مشاهده مسابقات والیبال، به تشویق تیم های حاضر در رقابت ها پرداخته اند.

علاوه بر این شماری از زنان نیز در بخش های مختلف از جمله فنی در ورزشگاه محل مسابقات والیبال حضور دارند.

مقامات مسؤول در وزارت ورزش پاسخ دهند دلیل این تبعیض و اعمال تفاوت میان شهروندان ایرانی و غیرایرانی چیست؟ اعمال این تبعیض برچه مستند قانونی صورت می گیرد؟

اگر ورود زنان به ورزشگاه ها و حتی محل مسابقات والیبال ممنوع است (که به طور قانونی نباید باشد) چرا زنان دیگر کشورها مجاز هستند این ممنوعیت را نادیده بگیرند.

جالب اینجاست که براساس قوانین بین المللی هم نمی توان ممنوعیتی برای ورود زنان به ورزشگاه ها اعمال کرد.

به راستی در کدام نقطه دنیا، مانع از ورود زنان خود به استادیوم ها به ویژه برای مسابقات والیبال می شوند.

به این اظهار نظر مقام مسؤول توجه کنید: "اصغر ناصر بخت معاون سیاسی و امنیتی فرمانداری تهران درباره ورود زنان به استادیوم مسابقات بین المللی والیبال گفت: "مقرر شد استعلامی از شورای امنیت کشور به عمل آید. در عین حال، تدابیر و تمهیدات لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه اندیشیده شده ‌و تا عصر امروز با اعلام نظر قطعی شورای امنیت کشور، مجوز حضور بانوان در ورزشگاه برای تماشای مسابقات لیگ جهانی والیبال صادر می‌شود."

آیا حضور زنان در استادیوم ها موضوع امنیتی است که شورای امنیت کشور و شورای تامین شهرستان درباره آن اظهار نظر کند. موضوع و اتفاقی که در تمامی کشورهای اسلامی (و حتی کشور دارای مردم به شدت متعصب سنتی و دینی مانند یمن) زنان به راحتی وارد ورزشگاه می شوند و مسابقات والیبال می بینند اما در کشورمان ایران به موضوع امنیتی تبدیل می شود و منتظر نظر شورای امنیت کشور است.

با مرور مسئله ممنوعیت ورود زنان به استادیوم مسابقات والییبال ناخودگاه به یاد عربستان سعودی و مسئله رانندگی زنان در این کشور افتادم. مسئله ساده ای که در تمام دنیا موضوع ساده، پیش پاافتاده و معمولی است اما در عربستان سعودی به معضل امنیتی تبدیل شده است.

سوم - مسابقات بین المللی والیبال در سال سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران برگزار می شود. فضای ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری با  استادیوم 100 هزار نفری بسیار متفاوت است و نباید این دو را یکی دانست. علاوه بر این افرادی که به عنوان تماشاچی برای مسابقات والیبال به ورزشگاه می روند قطعا تفاوت زیادی با تماشاگران بازی فوتبال در استادیوم 100 هزار نفری دارند.

علاوه بر این مسابقات بین المللی جاری والیبال، تیم ملی و نه باشگاهی ایران مشارکت می کنند بنابراین تماشاگران قرار نیست علیه تیمی شعار بدهند بلکه همه تماشاگران برای پیروزی تیم ملی ایران شعار می دهند و صحنه رقابت "شعاری" تماشاگران نیز وجود ندارد.

منبع: فرارو