ممیزی ادبیات را خنثی و بی‎مایه می‌کند/گفتند به‌جای «خوک» بگذار «گاو»!

پیمان خاکسار با بی‌منطق خواندن روند ممیزی در دولت قبل، گفت که از او خواسته‎اند کلمه «خوک» را از کتابش حذف کند و به جایش «گاو» بگذارد.

این مترجم  درباره وضعیت ممیزی در دولت جدید گفت: در دولت جدید تنها یک کتاب من مجوز گرفته است که آن هم نکته خاصی نداشته که ممیزی بشود و از کل کتاب یک کلمه حذف شده و به‌جای آن سه نقطه گذاشته شده است. کتاب در دولت قبل هم اگر بود، به همین اندازه ممیزی می‌شد. اما در گفت‌وگو با برخی از دوستان این‌طور به نظرم رسید که وضعیت ممیزی کمی بهتر شده است.

او درباره ممیزی در دولت قبل اظهار کرد: ممیزی دولت قبل منطق نداشت. ممکن بود دو کتاب را به ارشاد بدهید که کلمه مشترکی در آن‌ها باشد؛ اما در یکی از این کتاب‌ها آن کلمه حذف می‌شد و در دیگری حذف نمی‌شد. من در دولت پیش کتابی به نام «سومین پلیس» را که هیچ مشکلی هم نداشت، به ارشاد فرستادم اما از این کتاب ایراد بنی‎اسراییلی گرفته بودند و گفته بودند در عبارت «در مزرعه چند خوک بود» به جای کلمه «خوک» واژه «گاو» گذاشته شود. من هم همین کار را کردم چون حوصله دردسر نداشتم.

خاکسار همچنین گفت: این شرایط سبب شده بود که ما ندانیم تکلیف‌مان چیست و می‌توانیم سراغ چه کتابی برویم. اما امیدوارم ممیزی در دولت جدید قانون‌مند بشود. هنوز سایه سنگین ممیزی در دولت قبل بر سرمان است و نمی‌دانیم با کتاب‌هایی که به ارشاد می‌فرستیم، قرار است چه برخوردی بشود.

او در ادامه با ابراز خرسندی از به وجود آمدن امکان گفت‎وگو با وزارت ارشاد درباره کتاب‌ها گفت: شنیده‌ام که اگر کتابی ممیزی بشود و نویسنده و مترجم به آن اعتراضی داشته باشند، امکان چانه‌زنی و صحبت درباره آن کتاب وجود دارد. اما این شرایط در دولت قبل اصلا فراهم نبود و اگر شما درباره کتابی پیگیری می‌کردید‌، آن‌جا می‌گفتند مشکل کتاب حل شده اما بیرون که می‌آمدید کتاب شما توقیف می‌شد.

پیمان خاکسار همچنین با اشاره به این‌که ممیزی ادبیات را خنثا و بی‎مایه می‌کند، گفت: قطعا ممیزی ادبیات را خنثا می‌کند. اگر حوزه ممیزی گل و گشاد شود و بسیاری از بحث‌ها مشمول ممیزی بشود، قطعا نویسنده کتاب خنثا می‌نویسد و مترجم هم کتاب خنثا ترجمه می‌کند. باید در ادبیات چیزی باشد که آدم را تکان بدهد و از تفریحات دیگر بکند و به ادبیات علاقه‌مند کند. با ادبیات خانگی و بی‌خاصیت این اتفاق نمی‌افتد. بنابراین باید شرایط به گونه‌ای باشد که دست نویسنده و مترجم برای نوشتن و ترجمه باز باشد تا امکان انتشار آثار پرمایه فراهم شود.