او دارد به سمت‌وسویی می‌رود که دلسوزان فرهنگ جامعه، چشم به آن سمت‌وسو دارند. کاملا روشن است که وزیر ارشاد، پاسخ پرسش بالای این یادداشت را خواهد داد که: به جای خوبی می‌روم.
این پرسش؛ کمی بار منفی دارد. یعنی از کسی که راه نادرستی را برای رسیدن به اهداف خود انتخاب کرده، این سوال را می‌پرسند.
به گزارش انتخاب، اما در این یادداشت قرار است برخلاف این تصور، از وزیر فرهنگ و ارشاد
اسلامی سوال شود: انتهای راه مناسبی که انتخاب کرده، کجاست؟ به نظر نگارنده
او راه خوبی را برگزیده و هدف درستی را در چشم‌انداز آن ترسیم کرده
است،گرچه پر از مانع است و اگر مقتدرانه گام بردارد، به بهبود شرایط
فرهنگی می‌انجامد؛ نقطه‌ای که دکتر حسن روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود به
آن اشاره کرد و مردم به آن رای دادند.
علی جنتی، به تعبیری که در اولین یادداشتم پس از نشستن او بر صندلی وزارت
به کار بردم، پسر شجاع آیت‌الله جنتی، در یک نشست صبحانه‌کاری اتاق
بازرگانی ایران که روز یکشنبه 18 خرداد 93 صورت گرفته، سخنان قابل‌توجه و
برای بعضی‌ها، غیرمنتظره‌ای را بیان کرده است. سخنان نسبتا جنجال‌برانگیزی
که در رسانه‌های داخلی و خارجی بازتاب گسترده‌ای داشته است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در موضوعاتی که به فرهنگ عمومی، آرامش برای
فرهیختگان، نیاز جوانان، اطلاع‌رسانی همه‌جانبه و ابزارهای گوناگون آن،
تکریم شخصیت هنرمندان و اهالی فرهنگ و ضرورت‌های جامعه امروز ایران، مربوط
می‌شود، مفصلا بحث و اعلام‌نظر کرده است. بسیاری از نظرات و دیدگاه‌های
آقای جنتی، اعتقاد او به سلامت فکری عموم مردم و به‌ویژه روشنفکران دینی و
ملی کشور، اعم از ناشران، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، نویسندگان، افراد و
تشکل‌هایی است که از نظر حرفه‌ای به وزارت ارشاد وابسته‌اند، درواقع این
دیدگاه‌ها برپایه آنچه در انقلاب اسلامی مورد توجه بوده، استوار است. به
عبارت دیگر، اهمیتی که آقای وزیر به نقش مردم می‌دهد و به قشرهای گوناگون و
به‌خصوص در اعتمادی که به فرهیختگان ایرانی دارد، بوی فضای خوب و رویایی
صدر انقلاب را به مشام می‌رساند.
به جملاتی از سخنان علی جنتی در نشست مذکور توجه فرمایید: 1- «قلمرو
فرهنگ برای حرکت و خلاقیت به یک فضای باز نیاز دارد.» 2- «باید فضایی ایجاد
شود که در کتاب‌ها و مطبوعاتمان، همه هرچیزی می‌خواهند بنویسند، تخریب هم
نکنند، در سینما و حوزه‌های دیگر هم همینطور باید فضا را باز کرد.» 3- «در
شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هنوز نمی‌دانیم که وایبر و واتس‌آپ را باید
فیلتر کنیم یا نه؟ زمانی با ویدیو هم مشکل داشتیم که حل شد. حتی زمانی سر
فاکس هم حرف داشتیم.» 4- «ظاهرا ما باید اول با هر پدیده نو مقابله کنیم و
آب که از سر گذشت، آن را بپذیریم. همیشه می‌خواهیم 20 سال با دنیا فاصله
داشته باشیم، لااقل همراه دنیا حرکت کنیم.» 5- «ما به‌جای اینکه فکر کنیم
چگونه بهترین استفاده را از شبکه‌های ماهواره‌ای
ببریم، چطور روی آن پارازیت بیندازیم که دیگران هم نتوانند از آنها
استفاده کنند! باید این ذهنیت اصلاح شود وگرنه با این فکرها فرهنگ رشد
نمی‌کند.»
6- «می‌خواهیم در حد امکان برنامه‌ها و جشنواره‌های فرهنگی را به بخش
خصوصی واگذار کنیم و ظرف دو، سه‌سال آینده تمامی جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های
فرهنگی را به بخش خصوصی بسپاریم.» از این نمونه‌ها، در موضوعات دیگری
همچون کپی‌های غیرمجاز محصولات دیجیتالی، ممیزی کتاب و آثار سینمایی، ذوق و
سلیقه مردم خارج از کشور که آثار هنرمندان ایرانی را می‌بینند و می‌خوانند
و نیز نقشه راه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سخنان امروز و گذشته علی
جنتی دیده شده و می‌شود. جنتی در دیدگاه‌های اصلاح‌طلبانه برخی را تا
حدودی عصبانی کرده و صد البته که جزو دلمشغولی کسانی شده که از ابتدای
پیروزی حسن روحانی دلواپس همه‌چیز شده‌اند؛ افرادی که در هشت‌سال مدیریت
مدعی مهرورزی، نه‌تنها دل‌نگران و دلواپس نبودند، بلکه با اطمینان قلب از
اینکه همه‌چیز در مسیر بهبود است به
حمایت از دولت نهم و دهم، سینه‌سپر می‌کردند. بالاخره، علی جنتی راه
درستی را انتخاب کرده است. به مخالفت منتقدان، توجه چندانی نمی‌کند، او
دارد به سمت‌وسویی می‌رود که دلسوزان فرهنگ جامعه، چشم به آن سمت‌وسو
دارند. کاملا روشن است که وزیر ارشاد، پاسخ پرسش بالای این یادداشت را
خواهد داد که: به جای خوبی می‌روم.