انتظار می‌رود دور آتی مذاکرات کارشناسی بهتر از گذشته بتواند بر روی مفاهیم کلی و اصول مورد توافق، تبادل‌نظر و تفاهم کند؛ در این حالت است که می‌توان احتمال داد مذاکرات آتی وزیر خارجه ایران و طرف‌های مقابل همراه با پیشرفت و موفقیت باشد.
پیش از دور آتی مذاکرات ایران با
کشورهای «1+5» یا به تعبیر اروپایی‌ها «3+3»، دیدار غیررسمی و البته
به‌نوعی غیرمنتظره وزیرخارجه کشورمان با مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا،
نظر بسیاری از ناظران و محافل دیپلماتیک و رسانه‌ای جهان را به خود جلب
کرد. اگرچه ظاهرا؛ قرار نبود این جلسه رسانه‌ای شود اما بازتاب خبری این
رخداد، اهمیت اقدام مناسب مذاکره‌کننده ارشد کشورمان را دوچندان ساخت.
به گزارش انتخاب، این گفت‌وگوها از این جهت قابل توجه است که آخرین دور مذاکرات در «وین»
با پیشرفت محسوسی مواجه نشد و برخی در داخل و خارج، شتابزده، مذاکرات را
«شکست‌خورده» قلمداد کردند. آخرین دور مذاکرات با چالش ناشی از اختلاف
دیدگاه طرفین مواجه شد اما یک نتیجه مثبت داشت و آن، توافق برای دیدارهای
کارشناسی پیش از دور آتی مذاکرات در 26خرداد بود. شاید طرفین گمان
نمی‌کردند در مذاکرات اخیر با دشواری‌هایی مواجه شوند و از این‌رو؛ مذاکرات
کارشناسی را پیش‌بینی نکرده بودند.
دو دور مذاکره طولانی در «استانبول»،
بیش از هر چیز، نشانه تمایل طرفین برای پیشرفت و حرکت به جلوست. روشن است
فرصت‌ها همیشه به دست نمی‌آیند و البته به‌سادگی از دست می‌روند. این
نکته‌ای است که طرف‌های مقابل ایران ظاهرا اهمیت آن را دریافته‌اند. ایران
با شفافیت و صداقت در این راه قدم گذاشته است و با علم و آگاهی نسبت به این
نکته که توسعه، پیشرفت و حل مشکلات در درون کشور است، با جدیت درصدد ایجاد
روابط متوازن و محترمانه بین‌المللی است و این نکته‌ای است که طرف مقابل
نباید دچار سوءتفاهم یا توهم شود. در چندماه گذشته مذاکرات همراه با فرود و
فراز و به شکل قابل قبولی رو به جلو بوده است.
این روند باید همچنان حفظ
شود. انتظار می‌رود دور آتی مذاکرات کارشناسی بهتر از گذشته بتواند بر روی
مفاهیم کلی و اصول مورد توافق، تبادل‌نظر و تفاهم کند؛ در این حالت است که
می‌توان احتمال داد مذاکرات آتی وزیر خارجه ایران و طرف‌های مقابل همراه با
پیشرفت و موفقیت باشد. مشکل کنونی از آنجا ناشی می‌شود که دو طرف
مذاکره‌کننده، دنبال آن هستند که «حداقل» امتیاز را بدهند و «حداکثر»
امتیاز را کسب کنند و تلاقی این موضع مشترک؛ دستیابی طرفین به توافق را
دشوار می‌سازد. در چنین شرایطی دیدار روزهای اخیر اشتون و ظریف اقدامی
بسیار به موقع و مناسب است که مطابق عرف دیپلماسی جهان، اگر مانعی
غیرمترقبه ایجاد نشود؛ مذاکره حضوری ظریف و «اشتون»، می‌تواند بسترساز
بازگرداندن مذاکرات به ریل «توافق» باشد. آنچه اکنون باید مورد توجه محافل
داخلی قرار گیرد حمایت از ابتکار عمل‌های تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، اجتناب
از پیش‌داوری و بهادادن به تحلیل‌های رسانه‌های غیرموثق خارجی و البته
بیان نقطه نظرات خیرخواهانه در جهت تامین حداکثری منافع ملی است و چنانچه
طرف مقابل با انتخابی ساده، حقوق قانونی ایران را به‌رسمیت بشناسد و به آن
احترام بگذارد یک معامله دو سر سود در دسترس است.