با آغاز جریان بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی از
آفریقا تا حاشیه خلیج فارس، برخی کشورهای منطقه با حمایت آمریکا یعنی
عربستان و قطر و ترکیه دست به حمایت مخالفان نظام سوریه زدند تا در میان
ناآرامیهای منطقه دولت بشار اسد را ساقط کنند؛ «ارتش آزاد سوریه» برای این
منظور مدتی بعد از اغاز اعتراضات در این کشور تشکیل شد.
به گزارش انتخاب، ارتش آزاد سوریه در ژوئیه 2011 یعنی چهار و ماه و نیم پس از آغاز بحران
این کشور در 15 مارس 2011 به فرماندهی «ریاض موسی ریاض الاسعد» و جمعی از
نظامیان فراری و جدا شده از ارتش سوریه تاسیس شد.
این گروه مسلح در آگوست 2011 اولین اعلامیه خود را به طور رسمی منتشر کرد.
عربستان
و قطر به صورت علنی و مستقیم از این گروه نظامی حمایت می کردند ان گونه که
«بسمه قضبانی»، مسئول روابط خارجی شورای ملی سوریه در گفت‌وگو با «رادیو
یک اروپا» به طور رسمی اعلام کرد که دو کشور قطر و عربستان سعودی به ارتش
آزاد اسلحه ارسال می‌کنند.
فرانسه، انگلیس و آمریکا از جمله حامیان
غربی این ارتش محسوب می شوند،البته نقش ترکیه نیز در این میان قابل تامل
است، هرچند بعد از گذشته سه سال از این جنگ ویرانگر، ترکیه به اشتباه
راهبردی خود پی برد، اما در بدو امر، آنکارا از حامیان گروه های شبه نظامی
از جمله ارتش آزاد در سوریه بود.
شبکه العربیه دراوت 2012 اعلام کرد
که یک منبع آگاه در میان معارضان سوری که در آمریکا اقامت دارد به این
شبکه اطلاع داده که ارتش آزاد سوریه به 14 فقره موشک ضدهوایی از نوع
پیشرفته استینگر ساخت آمریکا دست یافته که از طریق استان اسکندرون ترکیه و
با اطلاع مقامات این کشور و آمریکا به دست ارتش آزاد رسیده است.
به
تدریج با ورود سایر گروه های مسلح تروریستی چون القاعده، با اندیشه های
سلفی از سوی عربستان به این کشور ناآرامی های در سوریه شکل و رنگ دیگری به
خود گرفت، داعش و النصره مهمترین این گروه ها بودند که با تغذیه مالی و
تسلیحاتی کشورهای عربی به جنگ در سوریه نه با نظام و دولت بشار اسد بلکه با
مردم این کشور ادامه دادند.
در طی سه سال از آغاز جنگ ویرانگر در
سوریه، گروه های تروریستی نتوانستند، به خیال پردازیهای حامیانشان جامه عمل
بپوشانند، مذاکرات ژنو به مانند نمایشی کمدی بدون هیچ نتیجه ای برای حل
بحران این کشور برگزار شد، اکنون نظام سوریه همچنان پابرجاست و ارتش سوریه
توانسته، برخی نقاط استراتژیک این کشور را از وجود تروریستها پاک کند.
ایران
و روسیه حامیان اصلی سوریه در این مدت بر این عقیده اند که مشکلات سوریه
باید به دست مردم این کشور و از راه حل سیاسی چون انتخابات حل شود.
با
گذشت سه سال از آغاز جنگ در سوریه،بشار اسد درقدرت باقی مانده و محاسبات
مخالفان وی برای سقوط او اشتباه از آب در آمد و اکنون نیز تنها راه باقی
ماند برای حل این بحران برگزاری انتخابات یعنی یک راه حل سیاسی است.
بشار
اسد، اکنون کاندیدای ریاست جمهوری است؛ پایگاه خبری العهد لبنان در مطلبی
به نقل از گزارش های سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا "سیا" می نویسد: « در
صورتی که بشار اسد در انتخابات ریاست جمهوری سوریه در سال 2014 نامزد شود
75 درصد آراء مردم این کشور را کسب خواهد کرد و ریاست جمهوری وی تا سال
2020 ادامه خواهد داشت».
قرار است انتخابات ریاست جمهوری سوریه در تاریخ 3 ژوئن برگزار شود، اما روند ثبت نام از تاریخ 21 آوریل آغاز شده است.
در
کنار اسد 23 نامزد دیگر حضور دارند، اما تحلیلگران معتقدند که بشار اسد در
این انتخابات پیروز می شود، کریستین ساینس مانیتور در گزارشی می نویسد:
«از دیدگاه مقام های دولتی سوریه اگر مردم اسد را انتخاب کردند، جنگ و
درگیری باید پایان بپذیرد و اگر احتمالا "اسد" بازنده باشد باید از قدرت
کناره گیری کند».
انتخابات ریاست جمهوری سوریه را می توان از دو جهت
بررسی کرد، اول، با انتخاب اسد که بررسی آن را تقویت می کند، باید جنگ در
سوریه پایان یابد چرا که برخی اخبار از تمایل همکاری برخی گروه های مخالف
با وی در دولت بعدی دارد. دوم، در صورت عدم انتخاب اسد، او از قدرت کناره
گیری می کند که در این شرایط جنگ قدرت در سوریه آغاز می شود.
اخضر
ابراهیمی، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه می گوید:« بسیاری از
کشورهای اروپایی امروز تقریبا به طور کامل مطمئن شده‌اند که نظام بشار اسد
جایگزینی ندارد و در بین مخالفان سوریه هیچ شخصیتی نیست که بتواند بشار اسد
را در انتخابات ریاست جمهوری پیش روی سوریه شکست بدهد و هیچ قدرت نظامی هم
نیست که بتواند در برابر ارتش سوریه مقاومت کند یا بتواند خود را جانشین
ارتش سوریه قرار بدهد».
در واقع در این مقطع همه چیز از برتری و
پیروزی بشار اسد در سوریه خبر می دهد، در واقع باید گفت اشتباه محاسباتی
غرب در سوریه اکنون بیش از پیش خود را نمایان کرده است، آنها برای اسد
جایگزینی ندارند و کنترل گروه های شبه نظامی و درگیری قدرت در میان آنها از
کنترل حامیانشان خارج شده است، تمایل برخی از مخالفان برای همکاری با اسد
را نیز باید بر این مساله افزود. آیا انتخابات ژوئن 2014 نقطه پایانی بر
درگیریها در سوریه است؟
منبع:
شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید